Τις προτάσεις του για την έξοδο από την κρίση, με έμφαση στα ισοδύναμα μέτρα, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη φοροδιαφυγή, τα αναπτυξιακά μέτρα και τη μείωση των κρατικών δαπανών, παρουσίασε από το Ζάππειο o πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.
«Προβλέψαμε ότι το Μνημόνιο θα αποτύχει, επιμείναμε σε πολιτική που θα μείωνε το έλλειμμα αλλά παράλληλα θα ‘έτρεχε’ την ανάπτυξη. Τσακωθήκαμε με τους εταίρους μας γι΄αυτό. Δυστυχώς δικαιωθήκαμε. Ψηφίσαμε τη δεύτερη δανειακή σύμβαση επειδή μέσω αυτής «κουρεύτηκε» το χρέος. Τώρα, είμαστε έτοιμοι για αναπτυξιακή πολιτική που θα βάλει τέρμα στην κρίση, διότι η Ελλάδα είναι μία πλούσια χώρα που οδηγήθηκε στην χρεοκοπία. Ιδού οι προτάσεις μας».
Σ΄αυτόν τον άξονα κινήθηκε ο Αντώνης Σαμαράς στην παρουσίαση του οικονομικού κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ στο Ζάππειο – παρουσία του Κώστα Καραμανλή και όλου του στελεχιακού δυναμικού του κόμματος. Ιδιαίτερα επέμεινε στο «σχέδιο» που, όπως είπε, έχει επεξεργασθεί «μέχρι το τελευταίο ευρώ» το επιτελείο του.
Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που περιορίσθηκε σε οριζόντιες περικοπές μισθών συντάξεων και σε συνεχείς φόρους, και «υπέγραψε ένα Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει, κατά δήλωση στελεχών του», με μόνο μέλημα «να συντηρήσει τους κομματικούς στρατούς τους».
Σε αντίθεση με την Αριστερά «που ελπίζει στην κρίση, τρέφεται απ΄αυτήν και κερδοσκοπεί πολιτικά όταν έρχεται».
Και σε αντίθεση με τα νεότερα κόμματα που τοκίζουν στην απελπισία του κόσμου «και ρίχνουν μεγάλες κουβέντες χωρίς προτάσεις».
Το δια ταύτα;
Ζούμε στα τελειώματα της Μεταπολίτευσης.
Κοντά στην επιλογή να πάρουμε τα βουνά ή να δώσουμε ευκαιρία.
Μία ευκαιρία όμως, την τελευταία.
Γιατί αυτή η ευκαιρία είναι το μέλλον μας το ίδιο, το μέλλον των πατεράδων και το μέλλον των παιδιών μας.
Κι αυτή η ευκαιρία δεν είναι για παζάρια, δεν είναι για «ίσως», δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι «ωχ αδελφέ», δεν είναι «όλοι ίδιοι είναι μωρέ». Είναι το δικό μας «ελευθερία ή θάνατος» 191 χρόνια μετά.
Ξέρουμε όλοι ότι, για χρόνια θα πληρώνουμε το παρελθόν που οικοδόμησαν κάποιοι στις πλάτες και την υπομονή μας. Αυτοί που ενίοτε ξεδίψαγαν πίνοντας τον ιδρώτα μας με καλαμάκι. Και φταίξαμε κι εμείς, γιατί κάποτε τους αφήσαμε λάσκα τα μπόσικα της υπομονής και της ελπίδας μας. Και σήμερα το πληρώνουμε, αλλά ταυτόχρονα λέμε «ως εδώ, τώρα εμείς αποφασίζουμε, κρίνουμε, επιλέγουμε με κοινή λογική και με κριτήριο μετρήσιμο».
Σήμερα, λοιπόν, ένα είναι το κριτήριο απόφασης, λογικό, αυτονόητο, μετρήσιμο: ισονομία. Όχι απλά έλεγχος και τιμωρία, ισονομία για όλους, μικρούς και μεγάλους, παλιούς και νέους, τζάκια και φουφούδες, δημοσίους κι ιδιωτικούς, ελεύθερους και «πολιορκημένους», «δικούς μας» και «δικούς τους».
Ισονομία σημαίνει οργάνωση, ευθύνη, επιβράβευση του έντιμου και τιμωρία του ανέντιμου.
Ισονομία σημαίνει να μην νιώθω χαζός (sic), να έχω στόχους και να γνωρίζω εκ των προτέρων ότι μπορώ να τους πετύχω με τις δυνάμεις, το μυαλό και την προσπάθειά μου, σε ένα πλαίσιο με κανόνες ξεκάθαρους και ίδιους για όλους.
Ισονομία είναι να έχεις σχέδιο ολοκληρωμένο, εφικτό, δοκιμασμένο, με χρονοδιάγραμμα, προϋπολογισμό και προγραμματισμένο τακτικό απολογισμό. Σχέδιο δύσκολο όχι βολικό, που να αξιοποιεί υγιείς δυνάμεις, σύγχρονη γνώση και εμπειρία ετών.
Αυτή είναι η τελευταία, ίσως, ευκαιρία.
Στις επερχόμενες εκλογές, η απόφαση για το Κόμμα, τον αρχηγό, τον υποψήφιο, τον ψηφοφόρο είναι μία και μοναδική: ισονομία κι αξιοσύνη έμπρακτα, αδιαπραγμάτευτα, χωρίς παράθυρα, παντζούρια, γρίλιες και μπαλκονόπορτες. Αυτό φωνάζει η ψυχή κι η οργή μας. Αυτό ζητά ο νοικοκύρης που δουλεύει για το σπιτικό και την προκοπή των παιδιών του. Αυτό ονειρεύεται ο νέος που θέλει να μείνει στην Ελλάδα κι όχι να φύγει μετανάστης.
Ισονομία κι αξιοσύνη είναι η τιμή κι η αναγνώριση στον ειλικρινή, τον έντιμο, το φιλόδοξο. Κι είναι η τιμωρία για όσους «μαζί τα φάγανε», όσους ζούσαν παρασιτικά στις πλάτες μας, όσους μας έφεραν με τις επιλογές τους την υποτέλεια στην Τρόικα.
Ισονομία κι αξιοσύνη, λοιπόν, πρόεδρε Αντώνη Σαμαρά.
Είναι μεγάλη η ευθύνη σου, είναι μεγάλη όμως και η δύναμή σου, εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου