- Εδράζεται σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις. Για παράδειγμα: η πρόβλεψη για επιβράδυνση της ύφεσης μέσα στο 2011 είναι μη ρεαλιστική παραδοχή (σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του ΚΕΠΕ, η ύφεση το 2011 αναμένεται να διαμορφωθεί στο – 4%.)
- Ενσωματώνει πλήθος αντιφάσεων: Καταργεί το «πόθεν έσχες» στην κατοικία, αλλά προσθέτει πλήθος επιβαρύνσεων στην ακίνητη περιουσία.
- Επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές ανακολουθίες (όπως η επιστροφή φόρου από αποδείξεις δαπανών και τα όρια αφορολόγητου)
- Περικλείει αποδεδειγμένα αδιέξοδες πολιτικές επιλογές: Τα νέα, σκληρότερα, μέτρα συνιστούν εμμονή της Κυβέρνησης στη ίδια λανθασμένη συνταγή. Ενδεικτικά, το χρέος, παρά τις νέες, μεγάλες μειώσεις εισοδημάτων και τις αποκρατικοποιήσεις, εκτιμάται, το 2015, στο ίδιο ύψος με αυτό που προέβλεπε το Μνημόνιο πριν ένα χρόνο, χωρίς αυτές τις παρεμβάσεις.
- Είναι κοινωνικά άδικο: Προβλέπει, στο μεγαλύτερο μέρος του οριζόντιες, έκτακτες και μη, φανερές και κρυφές, φορολογικές επιδρομές σε βάρος εκείνων που ήδη πληρώνουν. Η κυβέρνηση προχωρά και σε μειώσεις μισθών, σε περικοπές συντάξεων, κύριων και επικουρικών, και σε αυξημένες εισφορές σε όλους τους επαγγελματίες, εμπόρους και αγρότες.
- Είναι οικονομικά αναποτελεσματικό: Το 2011 λαμβάνονται μέτρα ύψους 21 δισ. ευρώ, προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, κατά 7 δισ. ευρώ και συνεπώς, τα 2/3 από τις θυσίες των πολιτών δεν πιάνουν τόπο.
- Είναι ανεπαρκές: Η αναλογία αύξηση εσόδων / περιστολή δαπανών είναι περίπου μισή – μισή, όταν σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και βιβλιογραφία, η ορθή δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να βασίζεται, πρωτίστως, στην ουσιαστική συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών.
- Είναι ατελές: δεν εμπεριέχει ρεαλιστική πρόταση αντιμετώπισης του τεράστιου χρέους, το οποίο εκτιμάται ότι θα μειωθεί μόλις κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ σε 5 χρόνια, παρά τις πρωτόγνωρες θυσίες του ελληνικού λαού και τις αποκρατικοποιήσεις.
- Είναι αντιαναπτυξιακό: Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων περικόπτεται εφέτος, για έκτη φορά από την αρχή του 2010, στο βωμό της «μαύρης τρύπας» των εσόδων και υπό συνθήκες πρωτόγνωρης ύφεσης και ανεργίας.
- Στις αποκρατικοποιήσεις κυριαρχεί ο «ταμειακός πανικός», με αυστηρά χρονοδιαγράμματα, διαδικασίες και αποτιμήσεις που προκαλούν, εύλογα, ερωτηματικά και ανησυχία και αναδεικνύουν αρκετά «θολά σημεία».
- Ενσωματώνει πλήθος αντιφάσεων: Καταργεί το «πόθεν έσχες» στην κατοικία, αλλά προσθέτει πλήθος επιβαρύνσεων στην ακίνητη περιουσία.
- Επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές ανακολουθίες (όπως η επιστροφή φόρου από αποδείξεις δαπανών και τα όρια αφορολόγητου)
- Περικλείει αποδεδειγμένα αδιέξοδες πολιτικές επιλογές: Τα νέα, σκληρότερα, μέτρα συνιστούν εμμονή της Κυβέρνησης στη ίδια λανθασμένη συνταγή. Ενδεικτικά, το χρέος, παρά τις νέες, μεγάλες μειώσεις εισοδημάτων και τις αποκρατικοποιήσεις, εκτιμάται, το 2015, στο ίδιο ύψος με αυτό που προέβλεπε το Μνημόνιο πριν ένα χρόνο, χωρίς αυτές τις παρεμβάσεις.
- Είναι κοινωνικά άδικο: Προβλέπει, στο μεγαλύτερο μέρος του οριζόντιες, έκτακτες και μη, φανερές και κρυφές, φορολογικές επιδρομές σε βάρος εκείνων που ήδη πληρώνουν. Η κυβέρνηση προχωρά και σε μειώσεις μισθών, σε περικοπές συντάξεων, κύριων και επικουρικών, και σε αυξημένες εισφορές σε όλους τους επαγγελματίες, εμπόρους και αγρότες.
- Είναι οικονομικά αναποτελεσματικό: Το 2011 λαμβάνονται μέτρα ύψους 21 δισ. ευρώ, προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, κατά 7 δισ. ευρώ και συνεπώς, τα 2/3 από τις θυσίες των πολιτών δεν πιάνουν τόπο.
- Είναι ανεπαρκές: Η αναλογία αύξηση εσόδων / περιστολή δαπανών είναι περίπου μισή – μισή, όταν σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και βιβλιογραφία, η ορθή δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να βασίζεται, πρωτίστως, στην ουσιαστική συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών.
- Είναι ατελές: δεν εμπεριέχει ρεαλιστική πρόταση αντιμετώπισης του τεράστιου χρέους, το οποίο εκτιμάται ότι θα μειωθεί μόλις κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ σε 5 χρόνια, παρά τις πρωτόγνωρες θυσίες του ελληνικού λαού και τις αποκρατικοποιήσεις.
- Είναι αντιαναπτυξιακό: Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων περικόπτεται εφέτος, για έκτη φορά από την αρχή του 2010, στο βωμό της «μαύρης τρύπας» των εσόδων και υπό συνθήκες πρωτόγνωρης ύφεσης και ανεργίας.
- Στις αποκρατικοποιήσεις κυριαρχεί ο «ταμειακός πανικός», με αυστηρά χρονοδιαγράμματα, διαδικασίες και αποτιμήσεις που προκαλούν, εύλογα, ερωτηματικά και ανησυχία και αναδεικνύουν αρκετά «θολά σημεία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου