Μήνυμα της Τοπικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας του Δήμου Ωραιοκάστρου για την εργατική Πρωτομαγιά

Αυτή την Πρωτομαγιά, την πρώτη με το Μνημόνιο, όλοι μιλούν για την κρίση. Η κρίση όμως φθάνει πολύ πιο βαθιά από όσα ακούμε στις ειδήσεις:

* Είναι κρίση οικονομική, με ένα οικονομικό μοντέλο που είχε από την αρχή ημερομηνία λήξης, εν γνώσει μάλιστα εκείνων που αποφάσισαν τις βασικές επιλογές.

* Είναι κρίση κοινωνική, όχι μόνο ως φτώχεια που απλώνεται και κοινωνική συνοχή που τρίζει, αλλά και ως υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών, ως έλλειμμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας ανάμεσα σε μας τους πολίτες.

* Είναι κρίση περιβαλλοντική, που γίνεται ακόμη χειρότερη με το fast track, την υποβάθμιση της συγκοινωνίας, την εκποίηση ζωτικών ελεύθερων χώρων, την «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων, την καύση των σκουπιδιών.


Οι κλασσικές συνταγές του ΔΝΤ για στύψιμο της οικονομίας και της κοινωνίας, δεν είναι ο δρόμος να βγούμε από την κρίση.

Το σημερινό αδιέξοδο, στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα με ευθύνη, κυρίως, των πράξεων και των παραλείψεων της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύουν νέους προβληματισμούς και προκλήσεις για όλους μας.

Η δική μας απάντηση, ως εργαζόμενοι και ως πολίτες, είναι να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση, με ταυτόχρονες απαντήσεις για οικονομία, κοινωνία, περιβάλλον.

* Στο πλαίσιο αυτό οι μάχες για κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαιη κατανομή των βαρών, υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, εργασιακά δικαιώματα, έχουν κεντρική σημασία.

* Με τη σειρά τους, οι μάχες αυτές απαιτούν συλλογικότητα, διεκδικήσεις για δουλειά δημιουργική και με νόημα, αντιλήψεις που δεν εγκλωβίζονται σε συντεχνιακές λογικές και δε θεωρούν ότι η προσωπική ανέλιξη μπορεί να υποκαταστήσει τα εργασιακά δικαιώματα.


Η φετινή Πρωτομαγιά δε μας θυμίζει μόνο όσα διεκδικούμε, αλλά και όσα μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, ως κοινωνία, ως εργαζόμενοι, ως πολίτες:

* Να ξαναβρούμε τη «χαμένη τιμή» των συνδικάτων μας, να τα κάνουμε υπόθεση των απλών εργαζομένων: ελκυστικά, ζωντανά, αυτόνομα, συμμετοχικά, αποτελεσματικά.

* Να ξαναμάθουμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο και να δικαιώνουμε την εμπιστοσύνη των διπλανών μας.

Να βάλουμε τις βάσεις για ένα Νέο Συμβόλαιο Προοπτικής, Ελπίδας και Αξιοπρέπειας, στηριγμένο λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά, την ποιότητα ζωής, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη.

Η 1η του Μάη που συμβολίζει τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τις θυσίες των ανθρώπων του μόχθου για ένα καλύτερο αύριο, πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο, μας δείχνει το δρόμο. Το δρόμο το δύσκολο, τον τραχύ, ταυτόχρονα όμως το δρόμο της ευθύνης. Συλλογικής και ατομικής.

Πέθανε ο ήρωας Απόστολος Σάντας

Αναδημοσίευση από enet.gr

Ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της σημαίας με τη σβάστικα από την Ακρόπολη και παραμονή της εργατικής Πρωτομαγιάς, έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας.

Ο Λάκης Σάντας έγινε γνωστός στο πανελλήνιο όταν τη νύχτα της 30ης προς 31ης Μαΐου του 1941, κατέβασε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της σημαίας στον Ηλία Πετρόπουλο, που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 31 Μαΐου 1993, ο Λάκης Σάντας είχε πει: "Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας".
Ο Απόστολος Σάντας με καταγωγή από τη Λευκάδα, γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1922 στην Πάτρα.
Πάντοτε ιδεολόγος και σεμνός έλεγε: "Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, "ανώνυμοι"".
Ο Σάντας ήρθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του το 1934. Το 1940 τελείωσε το γυμνάσιο και αμέσως εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε μετά την απελευθέρωση της χώρας.
 Το 1942εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στην ΕΠΟΝ για να καταλήξει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ όπου συμμετείχε σε πολλές μάχες και τραυματίσθηκε το 1944.
Η δράση του είναι αδιάκοπη και το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια και το 1948 εστάλη στη Μακρόνησο. Από εκεί κατάφερε να ξεφύγει για να καταλήξει στην Ιταλία και στη συνέχεια στον Καναδά, όπου θα ζήσει έως και το 1962. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1963.
Όσον αφορά στο κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας τον Μάιο του 1941,ο Λάκης Σάντας αναφέρεται εκτενώς, εκφράζοντας τις σκέψεις του για εκείνη τη νύχτα που καθόρισε τη υπόλοιπη ζωή του, στο βιβλίο του, που εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 2010 από τις εκδόσεις Βιβλιόραμα με τίτλο «Μια νύχτα στην Ακρόπολη... μνήμες από μία σπουδαία εποχή».
Λέει ο Σάντας στην αρχή του βιβλίου: «Σε κάποιο βιβλίο του Κίπλινγκ, ή της Περλ Μπακ - δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς πότε και πού - διάβασα ότι οι γέροι Κινέζοι, όταν γεννιέται ένα καινούργιο εγγόνι τους, πηγαίνουν στο νεογέννητο και του εύχονται να ζήσει τη ζωή του σε ενδιαφέρουσες και σπουδαίες εποχές. Αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα και τους συνομήλικούς μου Έλληνες. Ζήσαμε σε πολύ ενδιαφέρουσες και σπουδαίες εποχές... Σε αυτά τα χρόνια, όλοι μαζί οι Έλληνες και Ελληνίδες, της λεγόμενης γενιάς του '40, ανεβάσαμε την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό ψηλά και γράψαμε ιστορία».
Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου "Σωτηρία", που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν.
►Δείτε το ντοκιμαντέρ «Τη νύχτα που κατέβηκε η σβάστικα» (1997) από το αρχείο της ΕΡΤ.

Ποιός θα γκρεμίσει την σημαία του Μνημονίου;

Όταν εκείνος  ο τρελός ο Λάκης Σάντας μαζί με τον Μανόλη Γλέζο, κατέβαζαν τη ναζιστική σημαία και ύψωναν την ελληνική, στο σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού, τον Παρθενώνα, πιθανότατα δεν είχαν επίγνωση του μεγαλείου της κίνησης αυτής.
Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ήταν μια ανάσα για την Ελλάδα, που έδωσε ελπίδα ότι υπάρχει φως στο τούνελ.
Εβδομήντα χρόνια μετά ο Λάκης Σάντας «έφυγε» από τη ζωή και ο Μ. Γλέζος αγωνίζεται από το δικό του μετερίζι για την πατρίδα. Ειδικά ο πρώτος έφυγε σεμνός, χωρίς να «κεφαλαιοποιήσει» τον ηρωϊσμό του, χωρίς να πάρει θέσεις και να διεκδικήσει μια ζωή… δημοσία δαπάνη, όπως κάνουν πολλοί από τους σημερινούς πολιτικούς μας που ούτε πως είναι η ελληνική σημαία δεν ξέρουν.
Τα λέμε όλα αυτά διότι τα τελευταία χρόνια, πολλοί είναι αυτοί που έχουν εγκαταλείψει τη σημαία της πατρίδας ή αλλιώς το συμφέρον της, και σηκώνουν κατά καιρούς σημαίες ευκαιρίας. Άλλος σηκώνει τη σημαία του κόμματός του, άλλος του συνδικαλισμού και άλλος των μικροκομματικών συμφερόντων. Άλλος την προσωπική του σημαία που μεταφράζεται σε διορισμούς στο δημόσιο, λαμογιές με προμήθειες και άλλα κόλπα, μίζες και ότι άλλο βάλει ο νους.
Έτσι φτάσαμε στο σημερινό χάλι της πατρίδας. Αφήσαμε την ελληνική σημαία στη γωνία, αφήσαμε το μέλλον της χώρας να διαχειριστούν τυχάρπαστοι πολιτικοί όλων των κομμάτων. Από την Μεταπολίτευση και μετά αυτό που κατάφεραν όλοι όσοι πήραν τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους ήταν να μας κάνουν όλους να ντρεπόμαστε.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα του Μνημονίου, της χρεοκοπίας, της αποτυχίας, της φτώχειας, της υποτέλειας, της αναξιοπιστίας της χώρας. Ξαφνικά γίναμε όλοι θεατές μιας δραματικής ταινίας που παίζεται καθημερινά με τίτλο «Το καφενείον η Ελλάς, περάστε κόσμε».
Κάποιοι εδώ και μήνες σήκωσαν τη σημαία της ευκαιρίας που λέγεται Μνημόνιο και τρόϊκα. Και παρουσιάζουν αυτή τη σημαία ως ευκαιρία για την Ελλάδα, ως η μόνη λύση για το μέλλον.
Όμως, όσο περνούν οι μήνες τόσο περισσότερο ισχυρή γίνεται η αίσθηση που υπάρχει στον κόσμο ότι η σημαία του Μνημονίου που κατά κύριο λόγο μας επέβαλε η Γερμανία, μοιάζει μ’ αυτή τη ναζιστική που είχε υψωθεί πριν 70 χρόνια στην Ακρόπολη.
Τραγική ειρωνεία, δυο σημαίες που μοιάζουν τόσο μεταξύ τους παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, προέρχονται από τη Γερμανία.
Το μεγάλο στοίχημα που μπαίνει πλέον είναι ποιος θα γίνει αυτή την εποχή ο Λάκης Σάντας και ποιος ο Μ. Γλέζος, να κατεβάσουν τη σημαία της κατοχής και να υψώσει την ελληνική σημαία. Κι αυτό δεν το λέμε με αυτή τη γιαλατζί πατριωτική διάθεση που κάποιοι διαλαλούν καθημερινά στα κανάλια. Δεν είμαστε πατριώτες σαν το ΛΑΟΣ που έχει πάρει… εργολαβία την αγάπη για την Ελλάδα.
Η ελληνική σημαία που πρέπει να υψωθεί από κάποιον που θα έχει όραμα θα πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
- Να δίνει ελπίδα στους πολίτες ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα. Ότι μπορεί να ξανακάνει θυσίες, αλλά αυτή τη φορά θα πιάσουν τόπο.
- Να ξαναφέρει την αξιοπιστία στην Ελλάδα. Να μπορούν δηλαδή να ταξιδεύουν οι Έλληνες στο εξωτερικό και να μην τους χαρακτηρίζουν λαμόγια και μπαταχτσήδες.
- Να ανήκει πραγματικά η Ελλάδα στους Έλληνες, χωρίς εξαρτήσεις οικονομικές και πολιτικές.
- Να επιστρέψει στην Ελλάδα το αίσθημα της φιλοξενίας, του φιλότιμου, της εργατικότητας. Όλες εκείνες οι αξίες που υπήρχαν αλλά χάθηκαν.
- Και τέλος, να πείσει τους Έλληνες ότι η οικοδόμηση μιας νέας χώρας μπορεί να γίνει από όλους μαζί. Είναι αυτό που έγραφε ο Σικελιανός στο Πνευματικό Εμβατήριο:
Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Για να δούμε, θα υπάρξει κάποτε ένας νέος Λάκης Σάντας;

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Στην Καινή Διαθήκη είναι γραμμένος ο πιο υπέροχος ύμνος ύμνος της αγάπης.

Τον έγραψε ο Απόστολος Παύλος με το φωτισμό του Θεού και την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, περιγράφει τα γνωρίσματα και την αξία της αληθινής αγάπης.

Αν όλοι οι άνθρωποι μαθαίναμε τον ύμνο αυτό και τον τραγουδούσαμε με τα έργα μας και τη ζωή μας,

Τότε σίγουρα η γη θα γινότανε παράδεισος.
Αφιερωμένο σε όλους του αγαπημένους μας φίλους.


Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

‘’Αν με άνεση μιλώ σ’ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και στην γλώσσα των αγγέλων,

Αλλ’ όμως δεν έχω αγάπη,

Τότε είμαι σαν την κούφια λαμαρίνα

Και σαν κύμβαλο που μόνο θόρυβο και φασαρία κάνει.


Κι αν είμαι προφήτης ,

Κι αν γνωρίσω καθαρά όλα τα θεϊκά μυστικά

Κι όλη τη σοφία και τις γνώσεις των ανθρώπων,

Κι αν έχω πιστή στο Θεό τόσο μεγάλη,

Ώστε ακόμα και βουνά να μετακινώ,

Όμως δεν έχω στην καρδιά μου την αγάπη,

Είμαι ένα τίποτα, σκέτο μηδενικό.


Κι αν μοιράσω

Όλα τα υπάρχοντα μου για να θρέψω τους φτωχούς

Κι αν το σώμα μου παραδώσω

Να το κάψει η φωτιά του μαρτυρίου,

Μέσα στην ψυχή μου όμως δεν έχω την αγάπη,

Τίποτα δεν κερδίζω,


Όποιος έχει την αγάπη

Έχει και πλατιά κάρδια,

Γύρω του σκορπίζει καλωσύνη.

Όποιος έχει την αγάπη

Δεν ζηλεύει.

Όποιος έχει την αγάπη δεν κομπάζει φαντασμένος,

Δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια

Και δεν φέρεται άσχημα και άπρεπα.


Η πραγματική αγάπη δεν ζητάει μόνο το δικό της το καλό

Κι όποιος έχει την αγάπη δεν θυμώνει,

Δεν βάζει στο μυαλό του το κακό,

Λυπάται όταν γίνονται αδικίες

Και χαίρεται όταν φανερώνεται η αλήθεια.


Η αγάπη όλα τα σκεπάζει,

Όλους τους συμπαθεί.

Πάντοτε ελπίζει το καλό

Κι όλα με χαρά τα υπομένει


Η αληθινή αγάπη

Δεν χάνει την αξία της ποτέ. Μένει πάντοτε αιώνια ,δυνατή’’



(ελεύθερη μετάφραση, από το πρωτότυπο αρχαΐζουν, για την καλύτερη μεταφορά του μηνύματος. Από τον Απόστολο Παύλο, Α’κορ.ιγ’ 1-13)

Κυριακή του Πάσχα!

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!


Με την ευχή αυτή, οι πιστοί δείχνουν ότι ο Χριστός αναστήθηκε και ότι αλήθεια είναι! Την Κυριακή του Πάσχα σε ορισμένα μέρη της χώρας μας, συνηθιζέται εκτός από τα αυγά να καθαγιάζεται και ο Αμνός του Πάσχα.
Η ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα, καθιερώθηκε από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, το 325μ. Χ. στην Βιθυνία. Σύμφωνα με την Σύνοδο, αποφασίστηκε να γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή, μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το Πάσχα των Ιουδαίων.
Από την Κυριακή του Πάσχα και για τις επόμενες 40 ημέρες, οι πιστοί χαιρετούν ο ένας τον άλλο, λέγοντας «Χριστός Ανέστη» και απαντώντας «Αληθώς Ανέστη».
Οι Έλληνες γιορτάζουν αυτήν την ξεχωριστή ημέρα, με παραδοσιακό τραπέζι και τον κλασικό οβελία. Τα σπίτια είναι ανοιχτά για συγγενείς και φίλους και τα κόκκινα αυγά, τα πασχαλινά κουλούρια και τα πασχαλινά τσουρέκια έχουν την τιμητική τους.


Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι….
Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη….
Πείτε «Χριστός Ανέστη» εχθροί και φίλοι…!!!

Το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο

"Τῶ Αγίω καὶ Μεγάλω Σαββάτω, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς Ἄδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε».

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής. Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην κάθοδο του Ιησού στον Άδη. Ενώ το σώμα του Ιησού βρίσκεται στον τάφο, η ψυχή του κατέβηκε προσωρινά στον Άδη για να μεταφέρει στους νεκρούς τον Λόγο Του.

Εν τω μεταξύ οι Αρχιερείς με την άδεια του Πιλάτου, εγκαθιστούν φρουρά έξω από το μνήμα του Χριστού. Αυτό το έκαναν για να μην μπορέσουν οι μαθητές Του, να κλέψουν το σώμα Του και να διαδώσουν ότι αναστήθηκε. Είχαν οι Αρχιερείς αυτόν τον φόβο επειδή την ανάσταση Του, είχε προαναγγείλει ο Ιησούς ενόσω ήταν εν ζωή.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, στις εκκλησίες μας, τελείται η Θεία Λειτουργία της Πρώτης Ανάστασης. Ονομάζεται έτσι, γιατί σε κάποιο σημείο της, ο Ιερέας προαναγγέλλει την Ανάσταση του Κυρίου, λέγοντας: «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην…». Ίσως η ύπαρξη αυτής της προαναγγελίας, να είναι ο λόγος που το πένθος των πιστών την ημέρα αυτή είναι μικρότερο σε σχέση με αυτό της Μεγάλης Παρασκευής.

Στα Ιεροσόλυμα, η τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός και της Ανάστασης του Κυρίου, γίνονται το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. Στην Ελλάδα η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας, στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα, σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και ο ιερέας προβάλει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας σε κάθε χέρι από μία δεσμίδα τριάντα τριών κεριών με το Άγιο Φως, και ψάλλοντας το «Δεύτε λάβετε Φως…». Στη συνέχεια ιερείς, ψάλτες και πιστοί βγαίνουν στο περίβολο της εκκλησίας όπου γίνεται η ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».

Οι πιστοί μετά το τέλος της λειτουργίας μεταφέρουν το Άγιο Φως στα σπίτια τους και το έθιμο θέλει να το φυλάνε να μην σβήσει για σαράντα ημέρες. Το Μεγάλο Σάββατο, όπως και η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα αυστηρής νηστείας, με το λάδι να ανήκει στις απαγορευμένες τροφές. Όσοι δεν έχουν φτιάξει κουλούρια ή τσουρέκια και δεν έχουν βάψει κόκκινα αυγά την Μεγάλη Πέμπτη, το Μεγάλο Σάββατο έχουν την τελευταία τους ευκαιρία να το πράξουν. Οι ετοιμασίες των νοικοκυριών για το Πάσχα έχουν φτάσει στο τέλος τους. Το μόνο που απομένει είναι η κατασκευή της μαγειρίτσας που θα φαγωθεί μετά την ανάσταση καθώς και η προετοιμασία της ψησταριάς και της σούβλας για το αρνί ή το κατσίκι που θα φαγωθεί την ημέρα του Πάσχα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Σας ευχόμαστε ολόψυχα η λάμψη της Ανάστασης, όπως γεμίσει την σκέψη και την καρδιά σας με την ελπίδα και την προσδοκία της αιώνιας ζωής. Επίσης ευχόμαστε, όπως η αγάπη, η δόξα και η ειρήνη που σκόρπισε γύρω του ο αναστημένος Χριστός κάνει πιο χαρούμενη τη ζωή σας.

 

Χριστός Ανέστη!
και
Χρόνια Πολλά!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Την ημέρα αυτή τελούμε την ανάμνηση των φρικτών και σωτήριων Παθών του Κυρίου Ιησού Χριστού και απ’ αυτό το γεγονός καθιερώθηκε και η νηστεία της Παρασκευής

Σε κάθε γωνιά της γης, η Ορθοδοξία με κατάνυξη, ευλάβεια και συντριβή, βιώνει τα πάθη του Θεανθρώπου. Οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες και παρακολουθούν την τελετή της αποκαθήλωσης. Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο θλιβερή μέρα τού χρόνου. Ολημερίς χτυπά η καμπάνα πένθιμη. Είναι η κορύφωση του Θείου Δράματος.

Η ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές του Εκκλησιαστικού έτους, με τις ακολουθίες της το λειτουργικό και υμνογραφικό πλούτο της. Το βράδυ, από άκρη σε άκρη της γης, οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι, ψάλλουν το "Ω γλυκύ μου έαρ", καθώς το πένθος κορυφώνεται. Κρατώντας αναμμένα κεριά, ακολουθούν τις περιφορές των Επιτάφιων, που είναι στολισμένοι με πολύχρωμα λουλούδια.

Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα απόλυτης νηστείας.

Τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας:

Δηλαδή τα φτυσίματα, τα μαστιγώματα, τις κοροϊδίες, τους εξευτελισμούς, τα κτυπήματα, το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την Σταύρωση και τον θάνατο του Χριστού μας.

Ο Χριστός, αφού εμπαίχθηκε και βασανίσθηκε από τον ιουδαϊκό όχλο και τους Πραιτοριανούς του Πιλάτου, πορεύεται την «Οδό του Μαρτυρίου». Στον Γολγοθά σταυρώνεται σαν κακούργος, μαζί με τους δύο ληστές. «Γολγοθά» σημαίνει «κρανίου τόπος», κατά την παράδοση του κρανίου του Πρωτόπλαστου Αδάμ, που απεικονίζεται στη βάση του Σταυρού. Και στον Σταυρό ακόμη δέχεται τον ονειδισμό των στρατιωτών. Όταν θα πει «Διψώ», θα γευτεί χολή και ξίδι. Παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα Του να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του. Συγχωρεί τον Ευγνώμονα και μετανιωμένο Ληστή, ανοίγοντάς του τις πύλες του Παραδείσου.

Την ενάτη ώρα της ημέρας λέει το «Τετέλεσται». Η θεία ψυχή Του κατεβαίνει στον Άδη.

Τώρα ο διάβολος «πληγώνει την πτέρνα» του Υιού του Ανθρώπου, που θα βρεθεί στα βασίλεια του Άδη για τρεις μέρες. Κατόπιν όμως θα δεχτεί το θανάσιμο χτύπημα στην κεφαλή Του από τον Θεάνθρωπο που θα αναστηθεί. Η Εκκλησία βιώνει διαρκώς αυτήν την σταυροαναστάσιμη ατμόσφαιρα, το κλίμα της χαρμολύπης. Απ’ τη ζωοφόρο πλευρά Του ρέει αίμα και ύδωρ.

Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής και ο κρυφός μαθητής, Νικόδημος παίρνουν άδεια απ’ τον Πιλάτο και κατεβάζουν το θείο Σώμα απ’ τον Σταυρό. Το αποθέτουν, με αρώματα και μύρα, τυλιγμένο με λευκό σεντόνι, στο κενό μνημείο του Ιωσήφ, «ο ην λελατομημένον εκ πέτρας».Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η κατ’ εξοχήν πένθιμη μέρα του έτους. Οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούν όλη τη μέρα πένθιμα . Οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες. Παλιότερα, στα σπίτια της αγοράς κρεμούσαν μαύρα υφάσματα στα μπαλκόνια. Το πρωί γίνεται στους ναούς γίνεται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και αμέσως μετά ο Εσπερινός της Αποκαθήλωσης. Στο τέλος του Ευαγγελίου, ο ιερέας βγάζει τα καρφιά απ’ τον Εσταυρωμένο, κατεβάζει το Σώμα, το αποθέτει σε λευκό σεντόνι, το ραντίζει με «μύρα» (άρωμα), ευλογεί τον λαό και το τοποθετεί στην Αγία Τράπεζα. Σε λίγη ώρα, λιτανεύει τον «αέρα» (ύφασμα) του Επιταφίου σε όλον το ναό και τοποθετεί πάνω στο ξύλινο κουβούκλιο. Ύστερα περνάνε όλοι οι Χριστιανοί να προσκυνήσουν τον επιτάφιο. Αρκετοί περνούν κάτω από το κουβούκλιο γονατιστοί, τρεις φορές σταυρωτά «για ευλογία». Στους περισσότερους ναούς το πρωί στολίζουν οι κοπέλες τον Επιτάφιο. Επίσης, η Μεγάλη Παρασκευή για τις νοικοκυρές είναι «αργία». Το μεσημεριανό φαγητό είναι χωρίς λάδι, πρόχειρο, συμμετέχοντας ενεργά στην Άκρα Ταπείνωση του Χριστού.

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μέρα απόλυτου πένθους. Σε πολλά χωριά οι χωρικοί δεν στρώνουν τραπέζι όλη μέρα παρά βάζουν στο τραπέζι ένα πιάτο με ξύδι όπου όλοι βουτούν το ψωμί και το γεύονται για να συμμερισθούν το Πάθος του Χριστού. Επειδή η Μεγάλη Παρασκευή θεωρείται η μέρα των νεκρών οι άνθρωποι ευπρεπίζουν τους τάφους γιατί πιστεύουν ότι με την Ανάσταση θα έρθουν από τον κάτω κόσμο οι νεκροί και πρέπει να βρουν τους τάφους τους περιποιημένους. Σύμφωνα με την παράδοση τη Μεγάλη Παρασκευή το ράψιμο και το κάρφωμα είναι δουλειές απαγορευμένες. Τα ρούχα που ράβονταν εκείνη την ημέρα θεωρούνταν κακότυχα καθώς πίστευαν ότι θα είχαν την τύχη των ρούχων του Χριστού.

Ο λαός ζει με κατάνυξη το θείο δράμα. Η έντονη του επιθυμία να συμμετάσχει στο πάθος του Κυρίου, διαφαίνεται και από κάποιες απλές, ωστόσο χαρακτηριστικές του πράξεις, τη Μεγάλη Παρασκευή που είναι πολλές και ποικίλες από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό.

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ,Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Το βράδυ της ημέρας αυτής, που ήταν η προ των αζύμων ημέρα, δηλαδή παραμονή του Εβραϊκού Πάσχα, ο Ιησούς δείπνησε στην πόλη με τους δώδεκα Μαθητές του. Ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και μ'; αυτό τον τρόπο παρέδωσε το Mυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία θα τελείται στο διηνεκές ως η αέναη παρουσία Του στην Εκκλησία.

Αφού κάθισαν στο τραπέζι του δείπνου, ο Κύριος θέλησε κατ'; αρχήν να ξεκαθαρίσει την υπόθεση του προδότη μαθητή. Δεν ήταν δυνατόν να καθίσει ο άνομος εκείνος μαζί τους στην παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, πολλώ δε μάλλον να κοινωνήσει σε αυτό.

Λέγει λοιπόν «Εις εξ'; υμών παραδώσει με, ο εσθίων μετ'; εμού» (Μάρκ.14:18, Ιωάν.13:22). Τα λόγια αυτά έφεραν αναστάτωση στους μαθητές. Δεν περίμεναν να ακούσουν τέτοια φοβερή αγγελία και άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός. Ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης πέφτοντας στον τράχηλο του Διδασκάλου ρώτησε εξ'; ονόματος όλων: «Κύριε τις εστιν»; και ο Κύριος απάντησε: «Εκείνος εστιν ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω» (Ιωάν.13:26). Και βουτώντας τεμάχιο άρτου στο φαγητό το έδωσε στον Ιούδα. Αυτός το έφαγε και μετά από αυτό «εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς» (Ιωάν.13:27).

Ο Ιησούς του είπε: «ό ποιείς, ποίησον τάχιον» (Ιωάν.13:27). Ο προδότης μαθητής έφυγε βιαστικά, απομακρυνθείς για πάντα από τη χορεία των μαθητών και από την κοινωνία του Θείου Διδασκάλου. «Ην δε νύξ» προσθέτει ο Ιωάννης. «Νυξ πραγματική, τονίζει σύγχρονος συγγραφέας, αλλά και νυξ πνευματική εν τη ψυχή του Ιούδα, εν η το φως του θείου Πνεύματος δια παντός εσβέσθη».

Μετά από αυτό ο Κύριος προέβη στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Έλαβε άρτο και αφού ευχαρίστησε έκοψε αυτόν σε τεμάχια και έδωκε στους μαθητές του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου», το αληθινό το πραγματικό, «το υπέρ υμών διδόμενον» (Λουκ.22:19). Ύστερα πήρε το ποτήριο της ευλογίας, που ήταν γεμάτο με οίνο και αφού ανέπεμψε ευχαριστήριο δέηση στο Θεό Πατέρα έδωκε στους μαθητές Του λέγοντας: «Πίετε εξ αυτού πάντες΄ τούτο γαρ εστι το αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.26:28, Μάρκ.14:24).

Αφού κοινώνησαν όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία Του στους Mαθητές Του. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διασώζει στο Ευαγγέλιό Του ολόκληρη αυτή την εκτενή ομιλία στα κεφάλαια 13-16. Ο τρόπος της ομιλίας προδίδει στον Κύριο δραματική έκφραση. Ως άνθρωπος μπροστά στο μαρτύριο, το οποίο γνωρίζει ως Θεός αγωνιά και λυπάται. Αρχίζει με το «Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ» (Ιωάν.13:31). Τα παθήματα που θα ακολουθήσουν και η ταπείνωση θα είναι η δόξα του Υιού και συνάμα αυτή θα είναι η δόξα του Πατέρα. Οι αλήθειες και οι ηθικές ιδέες της ομιλίας την καθιστούν πραγματικά μοναδική. Η τρυφερότητα προς τους μαθητές Του είναι έκδηλη, τους αποκαλεί «τεκνία». Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας είναι η προτροπή για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ'; επέκταση όλων των ανθρώπων. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάν.13:3) και «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιωάν.14:27). Στη συνέχεια ένιψε τα πόδια των Μαθητών του και το γεγονός αυτό της νίψεως των ποδιών των Μαθητών από τον Κύριο λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα «Νιπτήρ». Ο Νιπτήρ μας διδάσκει ότι πρέπει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας προς τους άλλους ανθρώπους με ταπεινοφροσύνη. Η Εκκλησία, θέλοντας να μας δείξει τη σημασία του γεγονότος αυτού, όρισε την ανάμνησή του την ημέρα αυτή.

Τότε, ο Κύριος αποσύρεται στο όρος των Ελαιών, όπου μόνος του προσεύχεται γονατιστός και ο ιδρώτας του σαν κόμβοι πηκτού αίματος, πέφτουν στη γη. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. Δεν εύχεται να τους άρει από τον κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει από τον πονηρό και τα έργα του. Είναι η περίφημη αρχιερατική προσευχή του Κυρίου.

Μόλις τελειώνει την προσευχή, φτάνει ο Ιούδας με τους στρατιώτες και πολύ όχλο. Αφού φίλησε τον Κύριο στο πρόσωπο, τον παραδίδει. Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και οδηγείται δεμένος στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι Μαθητές σκορπίζονται και ο θερμόαιμος Πέτρος, που τον είχε ακολουθήσει μέχρι την αρχιερατική αυλή, τον αρνείται και αυτός λίγο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές.

Ο Κύριος οδηγείται μπροστά στο παράνομο συνέδριο και εξετάζεται για τους Μαθητές του και τη διδασκαλία του. Εξορκίζεται στον Θεό να πει αν ο ίδιος είναι πράγματι ο Χριστός και λέγοντας την αλήθεια, κρίνεται ένοχος θανάτου, επειδή δήθεν βλαστήμησε. Στη συνέχεια τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χαστουκίζουν και τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί.

Μεγάλη Τετάρτη: Τα επτά Ευαγγέλια και μήνυμα της ημέρας

 

Σήμερα Αγία και Μεγάλη Τετάρτη η Εκκλησία, εστιάζει την προσοχή μας σε ένα πολύ σπουδαίο και προκλητικό πρόσωπο, στην πόρνη γυναίκα που άλειψε με ακριβό μύρο τα πόδια του Χριστού. Το γεγονός αυτό έγινε πριν το πάθος του Κυρίου γι’ αυτό και είναι συμβολικό. Συμβολίζει την άλειψη με μύρο του νεκρού σώματος του Χριστού. Πέρα όμως από το συμβολισμό, το γεγονός από μόνο του προκαλεί τη συνείδησή μας ακόμα και σήμερα. Πώς ο αμόλυντος και καθαρός Θεός να δέχεται τέτοια πράξη από μια ακάθαρτη γυναίκα. Μέσα από τους ύμνους μάλιστα παρουσιάζεται ο Ιούδας να σκανδαλίζεται από το γεγονός και ο υμνογράφος να τιμά περισσότερο την πόρνη παρά τον προδότη μαθητή του Χριστού. Διδάσκει το γεγονός, το πόσο ο Χριστός κρίνει διαφορετικά τους ανθρώπους από εμάς, το πώς ο Θεός κρίνει με βάση τα κρύφια της καρδίας, κρίνει σύμφωνα με το πόσο ειλικρινής είναι η μετάνοια του ανθρώπου και όχι τόσο από τα έργα ή την θέση και αξίωμά του.

Επίσης, η υμνολογία φέρνει στη μνήμη μας και τη σύγκληση του Συνεδρίου (Σανχεδρίν), δηλ. του ανώτατου δικαστηρίου των Ιουδαίων, το οποίο και αποφάσισε τη σύλληψη και την καταδίκη του Κυρίου. Επίσης, γίνεται αναφορά στην απόφαση του Ιούδα να παραδώσει τον Κύριο και στη συμφωνία του με τους αρχιερείς.

Την Μεγάλη Τετάρτη το πρωί γίνεται η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ή το βράδυ γίνεται το Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου, όπου ο παπάς διαβάζει επτά Ευαγγέλια κι επτά ευχές για να ευλογήσει λάδι που το χρησιμοποιούμε για τη θεραπεία ψυχικών και σωματικών ασθενειών. Μετά την ακολουθία του Ευχελαίου ο ιερέας σταυρώνει τους πιστούς με λάδι στο μέτωπο, τα μάγουλα, το πρόσωπο και τα χέρια.

Απόψε το τροπάριο της Κασσιανής

Ένα από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας ακούγεται απόψε στις Εκκλησίες: το τροπάριο της Κασσιανής, που δεσπόζει στην ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης. Σήμερα, γινόμαστε κοινωνοί δύο παραβολών του Κυρίου, των μωρών παρθένων και των ταλάντων.
 «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή… μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει», λέει το τροπάριο και μιλά για την αμαρτωλή που αλείφει με μύρο τα πόδια του Ιησού και τα σκουπίζει με τα δάκρυα και τα μαλλιά της, δείχνοντας έτσι την έμπρακτη μετάνοιά της.
 Το τροπάριο της Κασσιανής θεωρείται ένα από τα ωραιότερα της Μεγάλης Εβδομάδας αλλά και της εκκλησιαστικής υμνογραφίας. Υμνογράφος του τροπαρίου αυτού είναι η Κασσιανή, μια μοναχή της Βυζαντινής εποχής.
Η Μεγάλη Τρίτη γίνεται αφορμή για να θυμηθούμε την παραβολή των μωρών παρθένων. Σύμφωνα με αυτή, δέκα παρθένες βγήκαν να υποδεχθούν τον Νυμφίο κάποιο βράδυ κρατώντας λυχνάρια. Όμως, μόνο οι πέντε είχαν φροντίσει να πάρουν και επιπλέον λάδι. Ο Νυμφίος άργησε να έρθει και οι δέκα παρθένες κοιμήθηκαν. Αργά την νύχτα, μια φωνή ακούστηκε να λέει: «ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Τότε αυτές ξύπνησαν και έτρεξαν για να προϋπαντήσουν τον Νυμφίο. Στα λυχνάρια όμως το λάδι είχε καεί. Οι πέντε γνωστικές παρθένες έβαλαν το επιπλέον λάδι και πήγαν να Τον συναντήσουν. Οι υπόλοιπες πέντε, οι Μωρές, έχασαν την ευκαιρία. Κατά την παραβολή,  όποιος φροντίσει από πριν για την ψυχή του θα εισέλθει στο Βασίλειο του Νυμφίου.
Η δεύτερη παραβολή της ημέρας είναι εκείνη των ταλάντων. Όπως λέει, κάποτε ένας άρχοντας θα πήγαινε ένα μακρινό ταξίδι. Πριν φύγει κάλεσε τους τρεις υπηρέτες του και τους έδωσε μερικά τάλαντα (χρήματα). Στον πρώτο έδωσε πέντε, στον δεύτερο δύο και στον τρίτο ένα. Όταν γύρισε από το ταξίδι κάλεσε τους υπηρέτες και ζήτησε να του πουν τι είχαν κάνει με τα χρήματα. Ο πρώτος και ο δεύτερος, μετά από σκληρή εργασία, είχαν καταφέρει να διπλασιάσουν το αρχικό ποσό και επέστρεψαν τα τάλαντα, ενώ ο τρίτος δεν εργάστηκε καθόλου και κατηγόρησε τον κύριό του ότι του έδωσε λιγότερα τάλαντα. Τότε, ο άρχοντας πήρε αυτό το τάλαντο και το έδωσε στον πρώτο μαζί με τα άλλα δέκα. Με την παραβολή αυτή, ο Ιησούς δίδαξε ότι οι άνθρωποι πρέπει να καλλιεργούν τα χαρίσματα που τους δίνει ο Θεός, όχι μόνο για το δικό τους καλό, αλλά και για το καλό του συνόλου.

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά
πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,
η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη
και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,
ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,
εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος
(Μεταγραφή: Φώτη Κόντογλου)

Η σημασία της Μεγάλης εβδομάδας

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).

Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;
Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22): Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.
β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και
δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.

Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτιλισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.

Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε:
α) την Ταφή Του Κυρίου και
β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!

Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ):
Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο!
Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους;
Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία!
Πηγή : http://orthodox-answers.blogspot.com...4/httpwww.html

Μεγάλη Δευτέρα

Σήμερα εισερχόμαστε στην Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου. Η Εκκλησία μας, σαν μάνα και παιδαγωγός έχει ορίσει για κάθε μέρα της μεγάλης σε σημασία αυτής εβδομάδας, και ένα ειδικό περιεχόμενο, ένα θέμα.

Έτσι λοιπόν, η Εκκλησία μας τη Μεγάλη Δευτέρα όρισε να θυμόμαστε ένα πρόσωπο και ένα γεγονός. Τον πάγκαλο Ιωσήφ και τη ξηρανθείσα συκή. Από τη μια η ιστορία του Ιωσήφ του υιού του Ιακώβ στην Π. Διαθήκη είναι πολύ γνωστή. Συμβολίζει τη τη ζωή του Χριστού. Την προδοσία από τους αδελφούς του, τη δόξα της δικαίωσης στη Βασιλεία του και τη συγχώρεση και την ανοχή των αδελφών του. Από την άλλη η συκή την οποία καταρράστηκε ο Χριστός συμβολίζει τους ανθρώπους που αγωνίζονται μέσα στην Εκκλησία αλλά όμως δεν έχουν κανένα καρπό καμιά ωφέλεια, όπως ακριβώς η περίπτωση των Εβραίων, οι οποίοι ενώ τηρούσαν τα πάντα στην ουσία έμεναν οι ίδιοι γεμάτοι από κακία άνθρωπο.

Μήνυμα της Τοπικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας του Δήμου Ωραιοκάστρου για τις Άγιες ημέρες του Πάσχα

Το Πάσχα, συχνά στην ιστορία των Ελλήνων ταυτίζεται με τις περιπέτειες του Γένους. Σε κάθε ιστορική συγκυρία η αναμονή της Ανάστασης του Θεανθρώπου σήμαινε για τον Έλληνα και την προσμονή της υπέρβασης των δυσκολιών που τον ταλάνιζαν.
Σήμερα αντιμετωπίζουμε μια κρίσιμη συγκυρία για την πατρίδα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολλά και σοβαρά. Η οικονομία μας κλυδωνίζεται καθώς καταρρέει το αντιπαραγωγικό μοντέλο της μεταπολίτευσης. Πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Οικογένειες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και η ανεργία καλπάζει. Παράλληλα, η κοινωνική συνοχή δείχνει να δοκιμάζεται σε επικίνδυνο βαθμό. Φαινόμενα όπως αυτά της εγκληματικότητας ή της τρομοκρατίας γεμίζουν με ανασφάλεια τις ψυχές μας. Στα εθνικά ζητήματα νιώθουμε την απειλή απευκταίων «λύσεων» που προωθούνται παρασκηνιακά.
 Σε όλη αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει αναζητούμε το φως της ελπίδας, το όραμα ενός διαφορετικού κόσμου, την αισιοδοξία μιας νέας προσπάθειας.
Νιώθουμε ότι η κρίση που διαπερνά όλες της πλευρές της ζωής μας σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής.
Μας εκπέμπει το μήνυμα ότι η πορεία που τραβήξαμε είναι λάθος. Ο απόλυτος ατομικισμός, η επικράτηση του καταναλωτισμού και η απαξίωση όλων των στοιχείων της ταυτότητάς μας μάς οδήγησαν στο αδιέξοδο που βιώνουμε.
Για να έλθει, όμως, η ελπίδα και η άνοιξη στη ζωή μας πρέπει να παλέψουμε όλοι μας, καθώς όπως λέει ο ποιητής «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»!
 Το Δ.Σ. εύχεται σε όλες τις Ωραιοκαστρίτισσες και τους Ωραιοκαστρίτες, η Ανάσταση του Θεανθρώπου να γεμίσει τις καρδιές μας δύναμη για να αγωνιστούμε για μια δικαιότερη και καλύτερη κοινωνία.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΜΑΣ!
 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Στις γειτονιές των Αγγέλων θα τραγουδάει τώρα ο Νίκος Παπάζογλου

Μας την ….έσκασε ανήμερα των Βαϊων ο μπαγάσας ο Ινδιάνος, μόλις  63 χρονών!
Εδινε μια μάχη με την επάρατο. Την πάλαιψε, γενναία, αλλά ο Θεός ήθελε νέα μέλη στη χορωδία του.
Και τον κάλεσε γρήγορα…
Τον θυμάμαι, έναν «Αύγουστο» στο Σούνιο…
Μ’ ένα «Βαρδάρη»  στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης…
Να τραγουδώ το «Αχ Ελλάδα σ’ Αγαπώ», εν μέσω  μιας χιονοθύελλας  στο Σικάγο..
Με το «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», μ΄ ένα φίλο μου στη Θύρα 4
Με το «λεμόνι στην πορτοκαλιά»..
Με το «ένα κι ένα κάνουν τρία»!
Κυρίως με το «Εγώ δεν είμαι ποιητής….»
Ο Παπάζογλου δεν είναι μια «ρωγμή στο χρόνο»
Σφράγισε το χρόνο μας

Ντοκιμαντέρ για το Γέροντα Παΐσιο στην ΕΡΤ-3.

 

***

Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της ΕΡΤ-3:

Θα μεταδώσει την Μεγάλη Εβδομάδα ντοκιμαντέρ

αφιερωμένο στη ζωή και το έργο

του Γέροντος Παϊσίου!

Οι δύο εκπομπές – αφιερώματα θα μεταδοθούν την Μ. Τετάρτη και Μ. Πέμπτη ώρα 21:00

και  σε επανάληψη το Μ. Σάββατο ώρα 10 – 12:00.

Ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή, το έργο και τις προφητείες του Πάτερ Παΐσιου ετοιμάζει ο δημοσιογράφος και Ειδικός Σύμβουλος Διοίκησης της ΕΤ3 Γιώργος Φερέτης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μέτρ του είδους, κ.Φερέτης με τη δημοσιογραφική έρευνα που έκανε στο Άγιο Όρος, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια ο Γέρων Παΐσιος, και.... μέσα από μαρτυρίες άλλων μοναχών, θα κάνει γνωστές στους τηλεθεατές άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γέροντα.

Ο γέροντας Παΐσιος υπήρξε... μια από τις πιο φωτισμένες Άγιες μορφές της σύγχρονης ιστορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, το 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Ο πατέρας Παΐσιος εισήλθε πρώτη φορά στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του.

Το 1950 αποφασίζει να επιστρέψει στο Άγιο Όρος και η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Στη συνέχεια κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου, απ' όπου έφυγε το 1954 για να κατευθυνθεί προς την Ιερά Μονή Φιλοθέου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, πήρε το λεγόμενο «Μικρό Σχήμα» και ονομάστηκε «Παΐσιος».  Από το 1958 έως το 1964 ο Γέροντας βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους, ενώ αργότερα πηγαίνει στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Άγιο Όρος και λίγα χρόνια αργότερα, το 1979, μονάζει σε ένα κελί στην περιοχή «Παναγούδα».  Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο γίνονταν όλο και περισσότεροι. Τελικά, ο Γέροντας Παΐσιος απεβίωσε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. ΠΗΓΗ. Την ώρα που η Κρατική Τηλεόραση κάνει αντεθνική προπαγάνδα και "κόβει" τις Ελληνορθόδοξες εκπομπές από το πρόγραμμά της, η παραπάνω είδηση είναι μια ευχάριστη έκπληξη: Περιμένουμε με ανυπομονησία το ντοκιμαντέρ, για έναν πραγματικά φωτισμένο Γέροντα της Ορθοδοξίας μας!  

Πηγή: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5772&Itemid=1

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2011/04/3.html

Και από: http://paspartoy.blogspot.com/2011/04/3.html

 

Θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού Μια αληθινή Ιστορία Kabarnos

ONNEΔ Θεσσαλονίκης | εκδήλωση με θέμα : «Τι δεν θέλω από τους πολιτικούς»

Η Οργάνωση Νέων Νέας Δημοκρατίας Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιήσει την Παρασκευή 15/4 και ώρα 20:00, στην αποθήκη Δ’ στο Λιμάνι, εκδήλωση με θέμα :

«Τι δεν θέλω από τους πολιτικούς»

Κεντρικός ομιλητής ο Βασίλης  Κικίλιας

Στην  συζήτηση παρεμβαίνουν νέοι αιρετοί της  τοπικής αυτοδιοίκησης

Προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ανήγγειλε ο Αντώνης Σαμαράς

Προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ανήγγειλε σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας σε σύσκεψη εργασίας της Γραμματείας Προγράμματος του κόμματος. Το προγραμματικό συνέδριο θα βάλει τη σφραγίδα του σ’ αυτό το καινούργιο βήμα, το τολμηρό και αποφασιστικό βήμα που κάνει η Νέα Δημοκρατία, με μια «Νέα Συμφωνία»: Μια Συμφωνία Εμπιστοσύνης με τους Πολίτες και με την Κοινωνία. Βάση για αυτή τη Συμφωνία Εμπιστοσύνης, θα είναι το καινούργιο Πρόγραμμα της Παράταξής μας,  τόνισε ο κ. Σαμαράς και κάλεσε να συμμετάσχουν στην σύνταξη του προγράμματος “όσο το δυνατόν περισσότερα στελέχη της κοινωνίας μας, κι όχι μόνο από το στενό κομματικό πυρήνα”
Στην πορεία προς το Προγραμματικό Συνέδριο θα ακολουθήσει η Διοργάνωση των Θεματικών Συνδιασκέψεων, η ανοιχτή διαδραστική διαβούλευση μέσα από το portal μετά το Πάσχα και τελικά η ψήφιση  τους προγραμμάτος. “Θα βρεθούμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε πια το πρόγραμμα. Και το πρόγραμμα θα μετατραπεί σε δέσμευση. Αλλά, πριν από αυτή τη δέσμευση, θα υπάρχει η κορυφαία για εμένα στιγμή του καινούριου που είναι αυτή η ανοιχτή διαβούλευση, μέσα από το portal, με δημοψήφισμα, με συμμετοχική διαδικασία.Πρέπει, επομένως, όλοι εμείς να  έχουμε ανοιχτά τα αυτιά στην κοινωνία, τα μάτια στις εξελίξεις, και το  μυαλό κυρίως σε νέες ιδέες” είπε ο κ. Σαμαράς και πρόσθεσε:
Η εποχή που άλλα λέγαμε πριν, άλλα βρίσκαμε μετά και άλλα κάναμε αργότερα πέθανε. Από δω και πέρα ό,τι πούμε και ό,τι αποφασίσουμε θα είναι και αυτό το οποίο θα κάνουμε ως κυβέρνηση. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό που λέμε σήμερα. Γυρίζουμε σελίδα, αλλάζει η εποχή. Θα είμαστε συγκεκριμένοι. Και αυτά που θα πούμε στον Ελληνικό λαό θα τα κάνουμε πράξη. Και αυτό το υποσχόμαστε σήμερα, εδώ πέρα, ξεκάθαρα.

Πέθανε η εποχή του ξύλινου λόγου, του στρογγυλεμένου λόγου, του συμβατικού λόγου. Μπήκαμε στην εποχή λύσεων που ζητούν να γονιμοποιήσουμε απόψεις στα δύσκολα. Και σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να μπορεί να είναι δίπλα σε εξωσυμβατικές λύσεις, σε υπερβατικές λύσεις. Σε λύσεις που μεγιστοποιούν τα οφέλη κάτω από συγκεκριμένες δυσκολίες. Δηλαδή, σε λύσεις που -μαθηματικά θα λέγαμε- αριστοποιούν τις δυνατότητες που έχουν. Μ’ αυτή τη δουλειά που κάνετε εσείς, χτίζουμε εδώ ένα σύγχρονο Πρόγραμμα το οποίο όμως επαναλαμβάνω θα στηρίζεται σε στέρεες αρχές της παράταξής μας. Να είναι ρεαλιστικό, πάνω απ’ όλα, να είναι εφαρμόσιμο και να έχει το άλλο που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Το οραματικό του κομμάτι. Χρειάζεται ο πολιτικός μηχανικός, χρειάζεται και ο αρχιτέκτων. Χρειάζεται ο πεζογράφος, χρειάζεται και το κρίσιμο σημείο της ποίησης που δείχνει αυτό το κάτι άλλο το οποίο κάνουμε. Χρειάζεται και το όραμα. Χρειάζεται, δηλαδή, να δώσουμε το δικαίωμα στον απλό πολίτη να το πάρει σαν δικό του, να το κάνει δικό του. Να μην είναι ένα ξερό κείμενο, το οποίο θα απηχεί μόνο τις εξισώσεις του μυαλού μας.



Ο Έλληνας έχει χάσει και την αυτοπεποίθησή του. Το Πρόγραμμα θα είναι ένα διαβατήριο για να την πάρει πίσω. Για να μπορεί να κοιτάει στέρεα το διπλανό του και με αισιοδοξία το αύριο. Είναι ένα Πρόγραμμα για την Ελλάδα που θέλουμε.
Λένε ότι στις δύσκολες στιγμές, οι άνθρωποι δεν τολμούν να οραματιστούν τα δύσκολα.
Εμείς τολμήσαμε, τολμάμε και θα τολμήσουμε ακόμα παραπάνω με τη δουλειά μας, τη δουλειά σας, για την οποία είμαι συγκινημένος πραγματικά.

Το πυρηνικό «ηθικό δίδαγμα» της Ιαπωνίας

TO BHMA/ The Project Syndicate
Brahma Chellaney

Τα προβλήματα στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας της Φουκουσίμα στη βορειοανατολική Ιαπωνία έχουν επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην παγκόσμια πυρηνική βιομηχανία, αυτό το πανίσχυρο καρτέλ περίπου δέκα μεγάλων κρατικών (ή υπό κρατική καθοδήγηση) εταιρειών οι οποίες πανηγύριζαν για την διεθνή «αναγέννηση» της ατομικής ενέργειας.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν από φυσικές καταστροφές οι παραθαλάσσιοι αντιδραστήρες σαν της Φουκουσίμα είναι πασίγνωστοι, ιδίως μετά το τσουνάμι στον Ινδικό πριν από έξι χρόνια, όταν «πνίγηκε» στα νερά το δεύτερο μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο της Ινδίας, στο Μαντράς.
Πολλά πυρηνικά εργοστάσια βρίσκονται κοντά στις ακτές, καθώς χρειάζονται τεράστιες ποσότητες νερού για την λειτουργία τους. Ωστόσο η κλιματική αλλαγή, η οποία οδηγεί στην αύξηση της στάθμης των υδάτων και κάνει συχνότερες τις θεομηνίες όπως τυφώνες, πλημμύρες και τσουνάμι, καθιστούν τους παραθαλάσσιους αντιδραστήρες όλο και πιο ευάλωτους.
Όλες οι γεννήτριες ενέργειας, περιλαμβανομένων αυτών των ηλεκτρικών εργοστασίων που δουλεύουν με άνθρακα ή φυσικό αέριο, χρειάζονται μεγάλες ποσότητες νερού. Όμως οι πυρηνικοί αντιδραστήρες χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες. Οι αντιδραστήρες ελαφρού ύδατος, σαν αυτούς της Φουκουσίμα, που χρησιμοποιούν νερό ως βασικό ψυκτικό μέσο, παράγουν σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό πυρηνικής ενέργειας στον πλανήτη. Το νερό που αντλούν για την ψύξη επιστρέφεται, καυτό, σε ποτάμια, λίμνες και πέλαγα.
Καθώς οι αντιδραστήρες που κατασκευάζονται στην ενδοχώρα πιέζουν τρομερά τα αποθέματα γλυκού νερού στην περιοχή, και βλάπτουν σοβαρά την χλωρίδα και την πανίδα, είναι λογικό να προτιμώνται οι ακτές. Στην περίπτωση της Γαλλίας, κατά την διάρκεια του μεγάλου καύσωνα του 2003, 17 πυρηνικοί αντιδραστήρες χρειάστηκε να μειώσουν ή και να σταματήσουν εντελώς την παραγωγή ενέργειας, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας των υδάτων στις παρακείμενες λίμνες και τους ποταμούς. Το θαλασσινό νερόήταν τόσο ζεστό, που δεν μπορούσε να ψύξει τους αντιδραστήρες.
Παρόμοια προβλήματα αντιμετώπισαν οι διαχειριστές πυρηνικών αντιδραστήρων στην Γερμανία, την Ισπανία και τη Γαλλία και κατά τον καύσωνα του 2006. Προβλήματα που βέβαια νομοτελειακά θα αυξάνονται, όσο θα λιγοστεύουν τα αποθέματα πόσιμου νερού: έχει μάλιστα ενδιαφέρον πως η πυρηνική βιομηχανία της δυτικής Ευρώπης απέσπασε το 2006 ειδικές άδειες για να μπορεί να απορρίπτει το θερμό νερό που έχει χρησιμοποιηθεί στους αντιδραστήρες σε ευαίσθητα οικοσυστήματα, παρά τις επιπτώσεις για τους πληθυσμούς των ψαριών.
Βέβαια, οι παραθαλάσσιοι αντιδραστήρες δεν επιδεινώνουν την λειψυδρία. Ομως όπως φάνηκε ξεκάθαρα με το σεισμό της Ιαπωνίας, αντιμετωπίζουν άλλους, χειρότερους κινδύνους.
Είναι πολύ πιθανό η Φουκουσίμα να πλήξει την γοητεία της πυρηνικής ενέργειας με τον ίδιο τρόπο που έπληξε την αξιοπιστία της πυρηνικής βιομηχανίας το ατύχημα στο Θρι Μάιλ Άιλαντ της Πενσιλβανίας, το 1979 και βέβαια το πολύ σοβαρότερο δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ το 1986. Αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα της νέας καταστροφής. Αν κρίνουμε όμως από την Ιστορία, είναι βέβαιο πως οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας κάποια στιγμή θα επιστρέψουν.
* O κ.Brahma Chellaney είναι καθηγητής Στρατηγικών Μελετών στο Κέντρο Πολιτικών Ερευνών στο Νέο Δελχί και συγγραφέας πολλών βιβλίων γιά την γεωπολιτική κατάσταση στην Ασία

Η ΔΗΜ. Τ.Ο. Ν.Δ. ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ: θεσσαλονίκη 2014 πρωτεύουσα ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Η Δημοτική Τοπική Οργάνωση Νέας Δημοκρατίας του Δήμου Ωραιοκάστρου στηρίζει την υποψηφιότητα του Δήμου Θεσ/νίκης να διεκδικήσει τη φιλοξενία της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας ΝΕΟΛΑΙΑΣ για το 2014!!!

Η ευρωπαική Πρωτεύουσα Νεολαίας είναι ένας νέος θεσμός που ξεκίνησε το 2009 από το Ρότερνταμ, το 2010 στο Τορίνο, φέτος φιλοξενείται στην Αμβέρσα του Βελγίου, θα πάει στη Μπράγκα της Πορτογαλίας το 2012, στο Μάριμπορ τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σκοβενίας το 2013, για να έρθει στη Θεσσαλονίκη το 2014. Είναι μια πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Νεολαίας, της μεγαλύτερης πλατφόρμας μη κυβερνητικών οργανώσεων νεολαίας στην Ευρώπη, που σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνουν τον τίτλο “Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας” σε πόλης που παρουσιάζουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσεων, ιδεών, προτάσεων και συνεργασίας για τους νέους σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα χρόνο. Δε χρηματοδοτεί έργα, κατασκευές ή υποδομές, αλλά ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά, τις ιδέες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Επιλέξαμε σαν τίτλο το “Χρόνο”. Με τη λέξη και την έννοια του χρόνου θέλουμε να εκφράσουμε ταυτόχρονα την ιστορική διαδρομή της πόλης και το ρόλο της στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, την προοπτική και την εξέλιξή της καθώς και τη μετάβασή της στην κοινωνική αναγέννησή της. Η θεματική του 2014, θα περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά από δράσεις που θα υλοποιηθούν πάνω σε τέσσερις άξονες. Δημιουργία, συμμετοχή, ειδικές κοινωνικές ομάδες, νέα κοινωνικά κινήματα. Θέλουμε με τον τρόπο αυτό να ορίσουμε τόσο ένα περίγραμμα δράσεων και παρεμβάσεων όσο και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες ως δήμος έτσι ώστε το 2014 να μπορέσουμε να έχουμε την πόλη και τους νέους της έτοιμους να υποδεκτούν δράσεις ευρωπαϊκού και διεθνούς κλίμακας.

Γιατί η Θεσσαλονίκη θέλει να πάρει τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας του 2014;

Η πόλη της Θεσσαλονίκης είναι μια νεανική πόλη. Έχει σχεδόν 150.000 φοιτητές και το σύνολο των νέων φτάνει το 50% του πληθυσμού της. Οι νέοι είναι παντού. Αναπτύσουν πρωτοβουλίες, κινούνται, μαθαίνουν, δημιουργούν, αγαπούν και διεκδικούν. Οι νέοι έχουν σχέδια, απαιτούν και ονειρεύονται μια άλλη κοινωνία, μια άλλη πόλη. Οι νέοι μαθαίνουν την πόλη, τις γωνιές της, την ιστορία της. Μιλάνε για το αύριο, τη θέση τους. Συμμετέχουν. Η πόλη μας έχει εμπειρία από τη διοργάνωση μεγάλων πολιτιστικών – κοινωνικών γεγονότων. Από την Μπιενάλε των νέων δημιουργών της Ευρώπης και της Μεσογείου του 1986 μέχρι την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης του 1997, η πόλη έχει απόκτήσει πολλές και αξιοθαύμαστες υποδομές. Ονειρευόμαστε ένα έτος δημιουργίας, συνεργασίας των νέων της πόλης και των νέων της Ευρώπης. Ένα έτος με συνεχείς δράσεις, προβληματισμό και παρεμβάσεις για τα ζητήματα που απασχολούν τους νέους στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Για να αποδείξουμε πως εκτός από ιστορία, παρελθόν η πόλη έχει παρόν και μέλλον. Και αυτό το μέλλον το σχεδιάζει η νέα γενιά με τα νέα εργαλεία της. Εμείς πιστεύουμε πως η πόλη της Θεσσαλονίκης μπορεί να φιλοξενήσει ένα πετυχημένο Ευρωπαϊκό Έτος Νεολαίας το 2014 και για έναν παραπάνω λόγο. Η σημερινή διοίκηση του δήμου επενδύει πολλά στην ανάπτυξη ενός πραγματικού κινήματος νεολαίας που μέσα από δράσεις εθελοντισμού, κοινωνικής παρέμβασης, συμμετοχής και ίσων ευκαιριών θα αναδείξει μια άλλη Θεσσαλονίκη. Τη Θεσσαλονίκη της δημιουργηκότητας, της ανοχής, της καινοτομίας. Του πολιτισμού και της κοινωνικής αλληλεγκύης. Όλα αυτά αποτελούν το περίγραμμα μέσα στο οποίο θα κινηθούμε και την καλύτερη εγγύηση για ένα δημιουργικό 2014 για τους νέους όλης της Ευρώπης.

Για της ανάγκες της διεκδίκησης του τίτλου της ΕυρωπαΊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας ο δήμος Θεσσαλονίκης δημιούργησε μια ομάδα εθελοντών «Η ομάδα της διεκδίκησης» που με το συντονισμό της αντιδημαρχίας Νεολαίας – Εθελοντισμιού και Αθλητισμού και την ευθύνη της αντιδημάρχου κας Μαρίας Πασχαλίδου θα έχει την ευθύνη για την ολοκλήρωση του σχεδιασμού, της αίτησης και της υποστήριξης της Θεσσαλονίκης Υποψήφιας Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014.

thessaloniki-2014-001