Οι αριθμοί λένε την αλήθεια.

 

” Των δ’ απάντων ισθ’ ότι πτωχός αδικηθείς εστί δυσκολότατον» ” *

Γράφει ο Νίκος Κωστόπουλος

Τώρα που τελείωσαν οι γιορτές και βγάλαμε όλοι τα “καλά” μας η νέα κοινωνική καθημερινότητα πλέον μοιάζει ρακένδυτη.Χιλιάδες οικογένειες περνούν το κατώφλι της φτώχειας και της ανέχειας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και μάλιστα αφορούν το 2010, όταν ακόμη δεν είχαμε ακόμη πολυνομοσχέδια, μεσοπρόθεσμα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, φόρους, χαράτσια, απολύσεις, χιλιάδες λουκέτα, ανεργία στο 20%. Οι αριθμοί καταγράφουν μια Ελλάδα που είχε 3 εκατ. πολίτες οι οποίοι βρίσκονταν στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ήτοι στα όρια της πλήρους εξαθλίωσης.

Ένα ακόμα κρίσιμο στοιχείο αποτελεί το 20,1% του πληθυσμού που περνούν την κόκκινη γραμμή του ορίου της φτώχειας. Τα νοικοκυριά εκτιμώνται σε 868.597 και τα μέλη τους σε 2.204.800. Χιλιάδες πολίτες δεν έχουν βασικά αγαθά, δεν έχουν σπίτι, ενώ 550.000 άνθρωποι ζουν σε οικογένειες που δεν εργάζεται κανείς ή εργάζεται με μερική απασχόληση. Ίσως το πιο ενδεικτικό για την κατάσταση είναι πως πάνω από 1 στα 5 παιδιά (23%) ηλικίας 0-17 ετών κινδυνεύει με φτώχεια. Από την άλλη το 21% όσων βρίσκονται πάνω από 65 ετών έχουν κι αυτοί τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης.

Οι αριθμοί μπορεί να μη λένε πάντα την αλήθεια, σίγουρα όμως δεν λένε ψέματα. Η βαθιά ύφεση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, προκαλεί προϋποθέσεις κοινωνικής χρεοκοπίας, μεγιστοποιώντας τη δυναμική της ως γενεσιουργός αιτία επικίνδυνων και εγκληματικών καταστάσεων.Όταν οι ίδιοι οι νόμοι προκαλούν τη φτώχεια, τότε η απαίτηση για ανάπτυξη μοιάζει κάτι παραπάνω από αναγκαιότητα.

Ανάπτυξη όμως που θα διαχέεται κάθετα και διαστρωματικά στην κοινωνία και θα δώσει ανάσα στους συνανθρώπους που υποφέρουν. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Οφείλουμε, έχουμε “χρέος” ως κράτος, ως κοινωνία, ως αγορά να δείξουμε αλληλεγγύη, πρώτιστα σε εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που χρήζουν άμεσης ανάγκης.

Η φτώχεια είναι σαν τιμωρία για ένα έγκλημα που δεν έχεις διαπράξει. Για αυτό το λόγο στις απαραίτητες ευχές μας για υγεία, ευτυχία και προκοπή, ακόμα και τώρα που βγάλαμε τα “καλά” μας, οφείλουμε να προσθέσουμε την φράση “εργασία για όλους”. Γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι τίποτε άλλο από τον πλούτο της κρίσης και την φτώχεια της απασχόλησης.

*Μένανδρος (αρχαίος Έλληνας ποιητής).