Aπό το καλοκαίρι προετοίμαζε το ΚΚΕ τον ..αγώνα για την πτώχευση της “Τυποεκδοτικής”

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ η απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ να ζητήσει να ενταχθεί η Τυποεκδοτική στο άρθρο 99 ήταν κάτι περισσότερο από αναμενόμενη και, ως εκ τούτου, δεν τους προξένησε εντύπωση. Από τις αρχές του καλοκαιριού ο Περισσός είχε ανάψει το «πράσινο φως» για τη σχετική διαδικασία και από τότε είχαν αρχίσει οι σχετικές προετοιμασίες…
Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Περισσός προειδοποιούσε εδώ και καιρό ότι θα αρχίσουν νέες επιθέσεις προς το ΚΚΕ, και γι’ αυτό, επίσης, το Πολιτικό Γραφείο, στη χθεσινή του ανακοίνωση, καλεί «τα μέλη του να υπερασπιστούν το κόμμα από τον βρώμικο πόλεμο που θα δεχθεί εκ νέου το επόμενο διάστημα».
Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, προκειμένου να αιτιολογήσει την απόφαση για την Τυποεκδοτική, επικαλείται «τα οικονομικά προβλήματα, καθώς και τη δραματική συρρίκνωση των εργασιών, που υποχρέωσαν την Τυποεκδοτική να προχωρήσει σε μείωση του αριθμού των εργαζομένων που απασχολούσε» (απολύσεις).
Εργαλείο εκβιασμού
Η αναγκαστική μείωση των εργαζομένων, σύμφωνα με το ΚΚΕ, έγινε «μέσω συνταξιοδότησης ή με απολύσεις», ενώ προστίθεται ότι οι αποζημιώσεις καταβλήθηκαν με βάση την προηγούμενη νομοθεσία. Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ επιχειρεί να διαχωρίσει την ένταξη της Τυποεκδοτικής στο άρθρο 99 από εκείνη άλλων εκδοτικών επιχειρήσεων. Το άρθρο 99, λέει, «χρησιμοποιείται από καπιταλιστικές επιχειρήσεις ως εργαλείο εκβιασμού κυρίως απέναντι στους εργαζόμενους και το Δημόσιο»!
Θα χορτάσουν… αγώνα!
Επιπλέον, ο Περισσός ισχυρίζεται ότι η προσφυγή της Τυποεκδοτικής εξυπηρετεί μόνο τη ρύθμιση οφειλών προς τράπεζες και προμηθευτές, ενώ διευκρινίζει, παρεμπιπτόντως, ότι η ανεργία θα εξαλειφθεί μόνο με ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Δηλαδή με τον… σοσιαλισμό! Μέχρι τότε και οι απολυμένοι της Τυποεκδοτικής θα περιμένουν τον αγώνα -σύμφωνα με τον Περισσό- «για την ανακούφισή τους, καθώς είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας». Μάλιστα. Θα χορτάσουν δηλαδή με… αγώνα οι απολυμένοι!

http://www.ethnos.gr/

Το ανοσιούργημα ενός «κομμουνιστή»

Δελτίο τύπου, 29-1-2012.

Με ανακοίνωση της (26-1-2012) η ΚΟΒ Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ καταγγέλλει για προβοκατόρικη και συκοφαντική επίθεση σε βάρος του κομμουνιστή δημοτικού συμβούλου και επικεφαλής του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης Ωραιοκάστρου» Θεμελή Αγγέλου από την ιστοσελίδα «Ο τροχός».
Προβοκάτσια; Ποιά προβοκάτσια; Και από ποιόν;
Από τη μια ως επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης να καλεί τους πολίτες να μην πληρώνουν τα χαράτσια κι από την άλλη ως Προϊστάμενος  της Α’ ΔΟΥ να υπογράφει και να στέλνει ειδοποιητήρια σε όσους κάνουν πράξη την ανυπακοή;
Μήπως σήμερα παρά ποτέ ένας δεν αρκεί να δηλώνει κομμουνιστής αλλά πρέπει να είναι στην πράξη;
Μήπως η στάση και οι επιλογές ενός ανθρώπου είναι που τον κάνουν κομμουνιστή και όχι οι φανφαρολογίες και ο τσάμπα-μάγκας επαναστατισμός;
Αλλού είναι το πρόβλημα. Ενώ αποδέχεται, στην πράξη, το αστικό καθεστώς, τους θεσμούς του και τα όργανα του απαιτεί από τον λαό ανυπακοή και απειθαρχία.
Να το χαρακτηρίσουμε υποκρισία ή μήπως είναι λίγο;
Την Παρασκευή 27-1-2012 η Τυποεκδοτική ΑΕ , επιχείρηση συμφερόντων του ΚΚΕ, υπέβαλε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του Νέου Πτωχευτικού Κώδικα.
Αντιγράφουμε απόσπασμα από τον εισηγητή του ΚΚΕ, για τον Πτωχευτικό Κώδικα, που αξίζει να σημειωθεί ότι καταψηφίστηκε από το κόμμα του Περισσού και πέρασε με ψήφους του ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Δημοκρατικής Αριστεράς.
Για τον εισηγητή του ΚΚΕ, Νίκο Παπακωνσταντίνου, «οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου και η λογική τους, είναι κοντά στις προσδοκίες των μεγιστάνων του κεφαλαίου και της αντιλαϊκής συντεχνίας των βαθύπλουτων, των μεγαλομετόχων των επιχειρηματικών ομίλων. Το πρώτο μέρος του νομοσχεδίου είναι οι ρυθμίσεις που αφορούν τους νικητές στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, με την Αρχή σε ρόλο τροχονόμου συμφερόντων - και το δεύτερο μέρος, οι ρυθμίσεις για τους ηττημένους, με τις δικαστικές λειτουργίες να προσαρμόζονται στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων».
Θεμελή «ΣΤΑ ΑΡΜΑΤΑ»
Στείλε το «ΠΑΜΕ» να αποκλείσει τις εισόδους για να αναγκάσει τους στυγνούς ιδιοκτήτες του Περισσού να μην απολύσουν το προσωπικό.
Οι κακοί καπιταλιστές της «Τυποεκδωτικής» αφού τους εκμεταλλεύτηκαν τώρα θέλουν να απολύσουν κόσμο.
Εμπρός «ΠΑΜΕ» τώρα.
Σύντροφοι μην ξεχνάτε ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ.
Υ.Γ.
Αξιέπαινη και η προσπάθεια των συντρόφων να σκορπίσουν τον τρόμο στη τελευταία συνεδρίαση του Συντονιστικού ενάντια στο χαράτσι της Δ.Ε.Η.

Δημ. Τ.Ο. ΝΔ Ωραιοκάστρου

Πετάξτε τα βιβλία και διδάξτε.... πατριδογνωσία

Posted in

• Παιδεία
• Δημήτρης Νατσιός

«εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή και λάμπουν τα έθνη»
Ρήγας Φερραίος

«Εις των Φράγκων υποσχέσεις μη στηρίζετε ελπίδας/ Έμπορος ο βασιλεύς των αγοράζει και πωλεί/ Εις των τέκνων σας τας λόγχας και ασπίδας και κοπίδας,/ Εις αυτά, αυτά και μόνον η ελπίς ας στηριχθεί./ Από τους αγρίους Τούρκους και τους πονηρούς Λατίνους/ Όσο δυνατοί κι αν είσθε δεινούς τρέχετε κινδύνους» (Κ.Σαρδέλη «Η Ρωμηοσύνη και ο Φώτης Κόντογλου», εκδ. «Αστήρ», σελ. 47).

Το ποίημα, το παραπάνω απόσπασμα, δεν είναι γραμμένο, όπως θα περίμενε κανείς, από Ρωμηό. Είναι του λόρδου Βύρωνα από το έργο του «Δον Ζουάν». Δυστυχώς το μόνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι κανείς δεν διδάσκεται απ’ αυτήν. Οι Λατίνοι, οι Φραγκογερμανοί είναι πονηροί, γράφει ο ποιητής, τα δάνειά τους, η μνημονιακή φρίκη, τα φάρμακά τους, μας εξοντώνουν. «Τρία πράγματα εχάλασαν την Ρωμανίαν όλην, ο φθόνος, η φιλαργυρία και η κενή ελπίδα», έλεγε ένας παροιμιακός λόγος των χρόνων της Άλωσης της Πόλης. Ας προσέξουμε την «κενή ελπίδα», τα «λόγια τα παχιά», τα «λιθάρια στον τουρβά», όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης. Το ζητούμενο σήμερα είναι ο απεγκλωβισμός, η απελευθέρωσή μας από το καταδιεφθαρμένο κομματικό κράτος, η καινή, και όχι η κενή, ελπίδα. Πού να την βρούμε όμως, πώς θα απεκδυθούμε το ξεραμένο φιδόδερμα του κενού, της θλίψης, της παραίτησης;

Κάθε πρωί μπαίνω στην τάξη και έχω ενώπιόν μου 25 παιδιά. Πρόσωπα φωτεινά, δροσερές ελπίδες, γέλια τραγανιστά, όλο φως η αίθουσα. (Μα και η λέξη αίθουσα, φως σημαίνει. Εκπληκτικά τα παιχνιδίσματα της γλώσσας μας. Το αρχαίο ρήμα αίθω, σημαίνω καίω, φωτίζω, ανάβω. Από το ρήμα αυτό παράγεται η αίθουσα).

Σκέφτομαι, όλοι μας περιμένουμε τον Ένα, τον χαρισματικό, τον ηγέτη «για να μας βγάλει από την κρίση». Εις μάτην. «Το της πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι». Μας κατάντησαν σαν τα μούτρα τους, από μπακίρι, χρυσό δεν βγάζεις. Αλλού βρίσκεται η λύση. Γυρίζω πίσω, μνημονεύω Διονύσιο Σολωμό. Το 1842, την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Ανάστασης του Γένους, γράφει σε γράμμα του στον Τερτσέτη, τον απομνημονευματογράφο του Κολοκοτρώνη: «Είναι 21 χρόνια που σαν σήμερα η Ελλάδα έσπασε τις αλυσίδες. Η μέρα αυτή του Ευαγγελισμού είναι μέρα για χαρά και δάκρυα. Χαρά για τα μελλούμενα, δάκρυα για την σκλαβιά την περασμένη. Και για το σήμερα τι να πω; Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει ρίζες τόσο βαθιές, που σε κάνει να σαστίζεις. Μόνο όταν τα αίτια της διαφθοράς εξολοθρευτούν πέρα για πέρα, θα μπορέσουμε να έχουμε μιαν ηθική αναγέννηση. Τότε το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν όλα στηριχτούν στην ηθική, όταν θριαμβεύσει η δικαιοσύνη, όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν, όχι για μάταιη επίδειξη. (σ.σ.: οι «νεόπλουτοι της μάθησης» όπως έλεγε ο Σεφέρης), παρά για όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από Παιδεία και από μόρφωση εθνική. Τότε θα έχουμε – ή μάλλον θα έχουν τα παιδιά μας – μιαν ηθική αναγέννηση και το μέλλον της πατρίδας μας θα είναι μεγάλο».

Σκέφτομαι, μες στην τάξη, έχοντας μπροστά μου την αθωότητα του παραδείσου, τα παιδιά, ότι από εδώ, την τάξη, πρέπει να αρχίσει το ανέβασμα. Απαραίτητη προϋπόθεση η αίσθηση του Χρέους. Στην πατρίδα ανήκουμε, δεν μας ανήκει. Η ιθαγένεια είναι δάνειο, που όσο το υπηρετείς και το αποπληρώνεις, κάθε στιγμή της ζωή σου, συμβάλλεις στην «τεκνογονία της αρετής». Είναι «ζυγός χρηστός και φορτίον ελαφρόν» η διακονία της πατρίδας.

Έχω πάντα κατά νου ότι ζούμε, έχει ειπωθεί από τον Χατζηδάκι, μια νέα Τουρκοκρατία, ύπουλη και δολερή. Ο εξευρωπαϊσμός μας ήταν το καλλιτεχνικό όνομα της νέας δουλείας. Η παιδεία, η διδαχή ημών των δασκάλων, να λάβει την μορφή του «Κρυφού Σχολειού». Δεν είναι ώρα για πολλές γραμματικές, φλυαρίες των άχρηστων βιβλίων, ανούσιες παπαγαλίες. Ας πεταχτούν στην άκρη τα βιβλία και ας μιλήσει η καρδιά. Παλιά υπήρχε ένα μάθημα, που το έλεγαν «πατριδογνωσία». Αυτό δεν θέλουν σήμερα οι μαθητές μας; Να γνωρίσουν την πατρίδα τους. Αυτό που βλέπουμε και βλέπουν τα άγουρα μάτια σήμερα δεν είναι ο τόπος μας, «αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου τίποτε δεν είναι πιο πικρό», γράφει με πίκρα ανείπωτη ο Σεφέρης. Το μάθημα της «Πατριδογνωσίας», η νοσταλγία του τόπου, να γίνει νόστος («νόστιμο ήμαρ»), να γυρίσουμε πίσω, να επιστρέψουμε, «ελθόντες εις εαυτόν», στο ένδοξο καλυβάκι μας και να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Στο Δημοτικό σχολείο μπορεί να γίνει αυτό. Προλαβαίνουμε. Οι ψυχές των μικρών παιδιών δεν έχουν σακατευτεί από τα δηλητήρια που «χάλασαν» τις γενιές της «Αλλαγής». Αφήσαμε τόσα χρόνια την παιδεία, την μόρφωση των Ελλήνων στα χέρια της ψευτοπροοδευτικής λέπρας, των σαλταδόρων και καταντήσαμε ρεντίκολο της Οικουμένης. Η λεγόμενη κρίση είναι συνέπεια μιας ορισμένης παιδείας. Εφ’ όσον αυτή η Παιδεία του χαβαλέ, της κατάληψης, του ασύλου, της μετριοκρατίας των εκπαιδευτικών ευθύνεται γιά την φρίκη, οφείλουμε να την πετάξουμε εκεί που ανήκει: στον υπόνομο της ιστορίας. (Όσοι διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας, τα τελευταία 30-40 χρόνια, θέλουν... κρέμασμα).

Ξέρω, εκ πείρας, ότι το να διδάσκεις σήμερα, «ψυχή και Χριστό»,

εν μέσω της ιδεολογικής τρομοκρατίας, που ασκούν οι αριστερόφωνοι συνδικαλιστές, είναι δύσκολο. Στοχοποιείσαι. Η συνταγή γνωστή: «Εξόντωση διά της γραφικότητας». Μα θέλει αρετή και τόλμη η ελεύθερη διδασκαλία. «Ουδείς καθεύδων έστησεν τρόπαιον» (Μ.Βασίλειος) Ας τσιρίζουν οι... παιδοκτόνοι. (Παιδοκτόνους ονομάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τους γονείς και διδασκάλους, πουν αμελούν την σωστή αγωγή των παιδιών. «Τούτους εγώ... και αυτών των παιδοκτόνων χείρους είναι φαίην αν». Και από παιδοκτόνους χειρότεροι... ΕΠΕ 24, 468 «προς πιστόν πατέρα»).

Αυτή η παιδοκτονία, η μη ανατροφή και μόρφωση των παιδιών με τα «παλιά, δικά μας πλούτη» (Παλαμάς), πρέπει, εσχάτη ώρα εστί, πρέπει να σταματήσει. Η γνώμη του αγίου Χρυσοστόμου έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από της κάθε ανθυπομετριότητας που τάχα και υπουργεί την εκπαίδευση.

Επαναλαμβάνω: πετάξτε, όσοι πιστοί, όσοι φιλότιμοι δάσκαλοι, τα βιβλία για μία ώρα την ημέρα στην άκρη. Διδάσκουμε στα παιδιά τι χάσαμε, τι έχουμε, τι μας πρέπει. Δεν φοβόμαστε την... σκόνη της ιστορίας. «Ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως». (Τιμ. 1,7). Να πιάσουμε πάλι την διήγηση από την αρχή, να τους διδάξουμε δύο ονόματα: Ελλάς και ελευθερία. Να αποστηθίσουν, ή καλύτερα, «να εσωστηθίσουν», όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, αυτά τα δύο «μαθήματα».

Ο Σαμαράς πρέπει να ξεριζώσει τον …πασοκισμό της Νέας Δημοκρατίας!

Από factorx στις 24/01/2012

Ένας από τους ευρύτατα διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης ήταν ότι ο λαός με το ΠΑΣΟΚ, χόρτασε ψωμί!
Περνούσαμε καλά, με άλλα λόγια.
Η αλήθεια είναι ότι και πρίν από το ΠΑΣΟΚ δεν περνούσαμε και τόσο άσχημα, όμως, ήταν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που έφεραν στην Ελλάδα:
- τα εξοργιστικά προνόμια
- τις ασύδοτες παροχές
- τις πρόωρες και σκανδαλώδεις συνταξιοδοτήσεις
- τα προκλητικά μισθολόγια των ΔΕΚΟ
- την αποθέωση του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού
Το ΠΑΣΟΚ της  «Αλλαγής» για να διαιωνίσει την παραμονή του στην εξουσία μοίρασε στους ψηφοφόρους του τα λάφυρα των νικών του.
Εκμαύλισε συνειδήσεις
Ανέχθηκε υπερβολές
Γιγάντωσε το κράτος
Αποθέωσε τις συντεχνίες
Έκανε τον δανεισμό ….μόδα και το lifestyle επάγγελμα!
Επιπροσθέτως το ΠΑΣΟΚ έδειξε μια απίθανη ικανότητα να αναπροσαρμόζεται, να αναγεννάται εκ της τέφρας του και να επανέρχεται στην εξουσία ακόμα και όταν εθεωρείτο ξεγραμμένο.
Δεν ήταν και εύκολο!
Παράλληλα, με το ΠΑΣΟΚ, εμείς οι Έλληνες:
- ανακαλύψαμε το Χρηματιστήριο και το private banking!
- υποδεχθήκαμε ενθουσιωδώς το  ευρώ!
- ζήσαμε  το μύθο της «ισχυρής Ελλάδας»!
- λατρέψαμε την Άρση Βαρών και τους Ολυμπιακούς Αγώνες!

Οι δυο …μεσοβασιλείες της Ν.Δ. επιβεβαίωσαν το αρχικώς λεχθέν: ότι με το ΠΑΣΟΚ περνούσαμε καλύτερα!
Έφεραν στην επιφάνεια και κάτι άλλο:
Η Ν.Δ. προσπαθούσε να κυβερνήσει….σαν ΠΑΣΟΚ!
Να αντιγράψει τις μεθόδους του.
Να μιμηθεί τις πρακτικές του
Λογικό ήταν να αποτύχει.
Το ….original  έχει μεγαλύτερη πέραση από το …κακέκτυπο.
Η τελευταία έφοδος του ΠΑΣΟΚ στη εξουσία,  με το αλήστου μνήμης «λεφτά υπάρχουν», απεδείχθη φιάσκο!
Για ένα  τρίμηνο ζήσαμε ένα απίθανο θέατρο του παραλόγου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου γύρισε τη υφήλιο …παραπονούμενος ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα.
Κάθε φορά που επέστρεφε είτε καταργούσε εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης, είτε έκανε κάποια …δημόσια συνεδρίαση του Υπουργικού συμβουλίου με…λαμπερούς guest stars.
Έδωσε και εκείνο το επίδομα ….κοινωνικής αλληλεγγύης τον Δεκέμβριο του 2009!
Μια υπό πτώχευση χώρα, μοίραζε επιδόματα!
Όπως όλα τα θαύματα και το …θαύμα του Γιώργου κράτησε λίγο.
Ύστερα, άρχισαν τα …δράματα!
Τώρα βλέπουμε τους πρωταγωνιστές του …θιάσου να παρελαύνουν από την τηλεοπτική σκηνή και να …αυτομαστιγώνονται.
Ο Χρυσοχοϊδης κυνικά ομολογεί ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο!
Ο Λοβέρδος εξομολογείται ότι το ΠΑΣΟΚ  έκανε ασκήσεις λαϊκισμού το 2009.
Ο Σημίτης θεωρεί το Μνημόνιο «μοιραίο λάθος» και το ΠΑΣΟΚ τελειωμένη υπόθεση!
Ο ίδιος ο  Γιώργος κοντεύει να μας πείσει ότι δεν φταίει αυτός για το μνημόνιο, αλλά οι…συντηρητικοί της Ευρώπης!
Σε λίγο θα μας πούν ότι το Μνημόνιο το έφερε ο …..Σαμαράς!
H πατρίδα μας δεν έχει μέλλον όσο επικρατεί αυτή η λογική.
Το  δυσκολότερο έργο του  Σαμαρά είναι να ξεριζώσει τον  πασοκισμό που έχει αγκαλιάσει σφιχτά  τη ΝΔ και αποτελεί την κύρια αιτία της κακοδαιμονίας της. Γιατί δεν έχει κανένα νόημα να φύγει η ….Διαμαντοπούλου και να έρθει ο …Χατζηδάκης.
Αποτελούν όψεις του ιδίου νομίσματος…
Αδέξιος Δεξιός

Βερολίνο vs Keynes

Η οικονομική ηγεσία της Γερμανίας δοκιμάζεται και πάλι. Στην τελευταία Σύνοδο κορυφής του περασμένου Δεκέμβρη, το Βερολίνο δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανία να συνταχθεί με μια νέα πιο σφιχτή δημοσιονομική ένωση.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron δυσανασχέτησε στο ενδεχόμενο περαιτέρω παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας προς τις Βρυξέλλες. Αλλά μάλλον ο φόβος του έχει να κάνει με την νομισματική πειθαρχία που επιδιώκει η Angela Merkel.

Παρά την πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει στη χώρα του, ο Cameron δεν παύει να δηλώνει υποστηρικτής της αγγλοαμερικανικής «ποσοτικής χαλάρωσης», η οποία θεωρείται ως πανάκεια σε δύσκολους οικονομικά καιρούς.

Και δεν είναι ο μόνος. Την ίδια άποψη έχει η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde, αλλά και ο Ιταλός πρωθυπουργός Mario Monti.

Στον αιώνα που ζούμε, η εκτύπωση χρήματος έχει αντικαταστήσει τα πολυβόλα, ως όπλο στις ευρωπαϊκές μάχες για επικράτηση.

Οι Γερμανοί δεν το παραδέχονται, αλλά στην ουσία προσπαθούν να κτίσουν μια νέα οικονομική αυτοκρατορία, στην οποία η βασική αρετή θα θεωρείται το «έντιμο χρήμα».

Με βάση την ιστορία, ελάχιστοι είναι οι Ευρωπαίοι που θα ήθελαν να παραδώσουν την οικονομική τους αυτοκυριαρχία στους Γερμανούς, ή μάλλον στον γερμανικό τρόπο δράσης. Επειδή όμως η Γερμανία αποτελεί την οικονομική ατμομηχανή της ηπείρου, καθώς και τον δανειστή τελευταίας προσφυγής, διαθέτει και όλα τα πλεονεκτήματα. Μάλιστα, τελευταία, πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες αναφέρουν ότι περισσότερο φοβούνται μια ήπια Γερμανία, από ότι μια πιο επιθετική.

Επί πολλούς αιώνες, η γερμανική ενοποίηση συναντούσε εμπόδια από πλευράς των Ευρωπαίων. Όταν η χώρα επιτέλους ενώθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα, ήταν πολύ πιο πίσω από τους αντιπάλους της Γαλλία και Αγγλία, όσον αφορά στην απόκτηση αυτοκρατορίας. Οι πόλεμοι που ακολούθησαν απέδειξαν την βούληση των Γερμανών να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο.

Η ήττα του ναζισμού, και ο εφιάλτης του ψυχρού πολέμου, που διαίρεσε την χώρα, δεν έβαλε τέλος στα όνειρα μιας παγκόσμιας οικονομικής γερμανικής κυριαρχίας. Τα μέσα όμως άλλαξαν.

Μετά την επανένωσή της πριν από 20 χρόνια, η Γερμανία, με μόνο 82 εκατ. πληθυσμό κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας, μέχρι που την ξεπέρασε η Κίνα το 2010.

Αυτό το μεταπολεμικό θαύμα βασίστηκε κυρίως σε μια ηθική σκληρής εργασίας, εξοικονόμησης πόρων, συσσώρευσης κεφαλαίων,  εξαγωγές, και πολύ πειθαρχημένες αντιπληθωριστικές νομισματικές πολιτικές. Η Γερμανία υιοθέτησε την οικονομική φιλοσοφία της λεγόμενης «αυστριακής σχολής», που δίνει έμφαση στο σταθερό χρήμα. Έτσι, έως το 1990, το γερμανικό μάρκο είχε γίνει ένα κύριο παγκόσμιο νόμισμα.

Αντίθετα με τους Γερμανούς, οι ανταγωνιστές τους Άγγλοι και Αμερικανοί, προτίμησαν την κευνσιανή προσέγγιση, με την οποία η υποτίμηση του νομίσματος θεωρείται ως το βασικό εργαλείο επίτευξης οικονομικής ανάπτυξης.

Για τους Γερμανούς όμως, η υποτίμηση καταστρέφει τις αποταμιεύσεις της μεσαίας τάξης, και ωφελεί τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς.

Η απόκλιση των δυο αυτών απόψεων, εξηγεί εύγλωττα και την σημερινή δυσκολία εξεύρεσης μιας κοινά αποδεκτής λύσης για την κρίση χρέους.

Πριν από δυο δεκαετίες, οι Γερμανοί θυσίασαν (με απροθυμία) το μάρκο τους για χάρη του ευρώ, με τον τότε καγκελάριο Helmut Kohl να το θεωρεί ως απαραίτητο βήμα για μια ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Μάλιστα, για να πειστούν κάποιοι σκεπτικιστές, η Γερμανία επέμενε η ΕΚΤ να εδρεύει εκεί, έτσι ώστε οι γερμανικές νομισματικές προκαταλήψεις να συνεχίσουν να κυριαρχούν.

Η σημερινή πολιτική του Βερολίνου εξηγείται από εκείνη την διστακτικότητα. Προσπάθησε να κάνει το ευρώ έναν διάδοχο του μάρκου. Και είναι πολλοί οι σημερινοί Γερμανοί που αναπολούν το εθνικό τους νόμισμα, θέλοντας την επιστροφή του.

Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν πως η σταθερότητα θα επανέλθει στην Ευρώπη μόνο εφόσον η ΕΚΤ επιδείξει ανάλογο θάρρος με την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ. Ζητούν λοιπόν από την Γερμανία να αποπειραθεί μια μορφή αγγλοαμερικανικής ποσοτικής χαλάρωσης.

Τα Βερολίνο αρνείται, και παράλληλα ενθουσιάζεται με κάθε επιπλέον παραχώρηση εθνικής  δημοσιονομικής κυριαρχίας που γίνεται από πλευράς των χωρών μελών της ευρωζώνης. Αναγνωρίζει πως έχει την δύναμη να απεξαρτήσει την ΕΕ από την κυρίαρχη κευνσιανή υποτιμητική νομισματική πολιτική. Και μια τέτοια νέα Ευρώπη θα ήταν πολύ διαφοροποιημένη από την τρέχουσα αμερικανική οικονομική πολιτική.

Αν τα καταφέρει τελικά η Γερμανία, και μπορέσει να αναμορφώσει την Ευρώπη σύμφωνα με τα δικά της δημοσιονομικά πρότυπα, τότε θα έχουμε μια εντελώς νέα ήπειρο.

Το πώς θα χειριστεί η Γερμανία την οικονομική της κυριαρχία, είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Αν λειτουργήσει υπεύθυνα, και μπορέσει να επαναφέρει την εμπιστοσύνη στην έντιμη οικονομική διαχείριση, τότε τα κράτη που σήμερα ακολουθούν κευνσιανές πολιτικές, ίσως αναθεωρήσουν, και αποφασίσουν να συνταχθούν με το Βερολίνο.

Του John Browne

Christian Science Monitor

http://www.csmonitor.com/Commentary/Opinion/2012/0120/European-debt-crisis-Germany-s-fight-against-Keynes?

Άστα να πάνε Νίκο…

Πολιτικό σάλο προκάλεσαν οι αποκαλύψεις της εφημερίδας Πρώτο Θέμα για το Νίκο Παπανδρέου και αναδημοσιεύθηκαν από το σύνολο των εφημερίδων και των ενημερωτικών ιστοσελίδων. Ο αδελφός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ διαμένει σε πολυτελή έπαυλη στην Εκάλη αλλά επιχειρηματολογεί ότι αυτό “δεν είναι αμαρτία”. Κυκλοφορεί με Πόρσε αλλά υποστηρίζει ότι το πολυτελές αυτοκίνητο δεν είναι δικό του αλλά ανήκει σε κάποιον επισκέπτη του…
Και για άλλη μια φορά διακινεί τον ισχυρισμό ότι οποιοδήποτε δημοσίευμα δεν του αρέσει έχει σκοπό “να αποτελειώσει δια της λασπολογόιας, το επώνυμο «Παπανδρέου» μια και καλή”, λησμονώντας ότι ο ίδιος ο Νίκος Παπανδρέου μεταξύ άλλων “χρησιμοποίησε” το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για μπίζνες στο Κατάρ.

Τι απάντησε ο κ. Νίκος Παπανδρέου στο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος με τίτλο: “Τι φοβάται ο Γιώργος για τον Νίκο” :

Εδώ και ενάμισυ χρόνο περίπου διάφορα μπλογκ και εφημερίδες ασχολούνται επιμελώς με το πρόσωπό μου, χωρίς φυσικά να προσκομίζουν στοιχεία. Το σημερινό εξώφυλλο είναι στην ίδια γραμμή με τα μπλογκ. Μόνο σκοπό που έχουν είναι -υποθέτω- να αποτελειώσουν δια της λασπολογόιας, το επώνυμο «Παπανδρέου» μια και καλή.
Πρώτ’ απ’ όλα προφανώς είμαι υπό απίστευτη παρακολούθηση επειδή για μια μέρα που επισκέπτης πάρκαρε το αμάξι του στα γκαράζ μου, προλάβατε να βγάλετε φωτογραφία με αυτό, υπονοώντας ότι μου ανήκει.
Φυσικά και δεν μου ανήκει. Όπως και δεν μου ανήκει ένα 4×4 BMW, όπως υπονοείτε στο εξώφυλλο. Έχω ένα οικογενειακό VOLVO του 2003. Όμως σημειώνω ότι ποτέ δεν κάνατε το κόπο να με ρωτήσετε αν μου ανήκει το πολυτελές αμάξι που φωτογραφίσατε ή αν μου ανήκει η μεζονέτα στην οποία διαμένω. Ένα τηλεφώνημα; Δικό σου το αμάξι Νίκο; Όχι. Δικό σου το σπίτι; Όχι. Έχεις Porsche; Όχι. Έχεις BMW 4×4; Όχι.
Αν προέρχονταν από τα πολυπληθή δεξιά μπλογκ, ίσως θα το καταλάβαινα. Από σοβαρή εφημερίδα, ένα απλό τηλεφώνημα σε μένα δεν θα ήταν το σωστό και δεοντολογικό; Ιδιαιτέρως σε μια δύσκολη εποχή (για την οποία έχω γράψει πολλές φορές και έχω προτείνει λύσεις) δεν πρέπει να προσέχουμε τι λέμε για ανθρώπους με επώνυμα; Προς τι αυτή η κακία; Προς τι αυτή η επιμονή;
Πραγματικά δύσκολα καταλαβαίνω την τόση κακία. Αν θέλετε, με χαρά να σας δώσω και τα τελευταία δέκα χρόνια των φορολογικών μου δηλώσεων, να δείτε από κοντά. Είμαι φυσικά υπέρ του πόθεν αίσχες για όλους. Μήπως να κάντε το πρώτο βήμα εσείς;
Μάλιστα γνωρίζω ότι έχετε ή είχατε στα χέρια σας -σας το έφερε «δημοσιογράφος»- αντίγραφο του ενοικιαστηρίου του σπιτιού. Μεγάλη αμαρτία φαίνεται να διαμένω στην Εκάλη! Που θα προτιμούσατε; Στο πατρικό στο Π Ψυχικό; Στο Καστρί του παπού; Σε ποιά μαγαζιά επιτρέπεται να πηγαίνω; Με τι αμάξι να κυκλοφορώ και με πόσα κυβικά; Τι ποτό επιτρέπεται να πίνω ως αδερφός (γιος, εγγονός –διαλέξτε και πάρτε) πρωθυπουργού; Ρετσίνα; Κρασί ελληνικό; Αν είναι ιταλικό; Γαλλικό; Από Χιλή; Σε ποιές χώρες μπορώ να ταξιδεύω; Και με ποιά εταιρεία; Και σε ποιά θέση; Τσιγάρο; Τι μάρκα;
Ούτε το σπίτι είναι δικό μου, ούτε το πολυτελές αμάξι. Ποτέ δεν μου άρεσαν αυτά άλλωστε και δεν συνάδουν με την φύση μου.
Φυσικά σημειώστε ότι δεν έχω δημόσια θέση, δεν πληρώνομαι από τους φορολογούμενους και κάνω τα πάντα να μην επιβαρύνω ποτέ το δημόσιο. Ξέρω ότι δεν σας πείθω. Αλλά για την τιμή των όπλων δεν μπορώ να μη απαντήσω, έστω και μια φορά.

Τι ανταπαντά το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ:
Με λύπη διαβάσαμε  την προσπάθεια που έκανε ο Νίκος Παπανδρέου να απαντήσει στο απολύτως εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ του «ΘΕΜΑΤΟΣ», για το εντυπωσιακό επίπεδο ζωής του εν μέσω οικονομικής κρίσης. Προς το παρόν και επειδή με αυτά που γράφει γεννιούνται πολλά νέα ερωτήματα, θα του θυμίζαμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις «η σιωπή είναι χρυσός» διότι:
α) είναι δύσκολο να εξηγήσεις στον κόσμο γιατί την ίδια χρονιά που η Ελλάδα χρεοκοπεί και οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους ή αυτοκτονούν επέλεξε να μετακομίσει από τα 180 τ.μ. που  διέμενε στα Βριλήσσια σε βίλα 500 τ.μ. με πισίνα στην Εκάλη. Νόμιμο; Ηθικό; Σίγουρα εντελώς κακόγουστο και βαθιά αντικοινωνικό.
β) Ισως θα ήταν καλύτερα να μην επιμείνει στην πρωτότυπη θεωρία ότι μια Πόρσε κάμπριο τον επισκέφθηκε ξαφνικά ένα βράδυ και μετά έφυγε μέσα στη  νύχτα σαν κυρία, διότι μπορεί να υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τη χρησιμοποίησε συστηματικά – και όχι μόνο για προσωπική του χρήση.
γ) Είναι ντροπή να προσπαθεί να φορτώσει αυτές τις γελοίες νεοπλουτίστικες συμπεριφορές στον αδελφό του και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου λέγοντας ότι με τις αποκαλύψεις επιχειρούν να αποτελειώσουν τον Γιώργο.
Αν κάποιος τον αποτελειώνει με αυτό που κάνει είναι αυτός ο ίδιος και δεν είναι η πρώτη φορά. Καλύτερα όμως να είναι η τελευταία, γιατί αν δεν θέλει κριτική και αν ισχυρίζεται ότι δεν κατέχει δημόσιες θέσεις, τότε να μη χρησιμοποιεί το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για μπίζνες στο Κατάρ και να μην τολμήσει να αποκαλέσει ξανά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ραγιάδες ενώ ο ίδιος ζει όπως οι μαχαραγιάδες. Αυτά για σήμερα και αν δούμε ότι το θράσος του ανδρός, που στα 55 του ακόμη δεν έχει καταφέρει να ενηλικιωθεί και να φερθεί σαν άνδρας και όχι σαν προστατευμένο μέλος της οικογένειας, συνεχίζει να ξεχειλίζει, τότε θα χρειαστεί, με λύπη μας, να επανέλθουμε. Αστα καλύτερα, Νίκο.
ΥΓ.: Και επειδή αναγνωρίζουμε στον καθένα το δικαίωμα να πει ότι έσφαλε, τον πληροφορούμε  ότι αυτή την εποχή υπάρχει μεγάλη προσφορά μικρότερων διαμερισμάτων για να μετακομίσει, και μάλιστα σε εξαιρετικές τιμές, και αν θέλει μπορούμε να του βρούμε ένα μικρότερο αυτοκίνητο να κυκλοφορεί, χωρίς να υποχρεώνεται, δανειζόμενος από άγνωστους σπόνσορες. Τέλος, δεν δικαιούται να συκοφαντεί, ειδικά το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ.
http://www.protothema.gr/

Οι θεωρίες συνομωσίας για τις ΗΠΑ και το Ευρώ

Στους Γερμανούς αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας. Η τελευταία που κυκλοφορεί είναι ότι οι κακοί οίκοι αξιολόγησης θέλουν να καταστρέψουν το καλό ευρώ.
Πρόκειται για μια άποψη που κυκλοφορεί ακόμη και στα πιο υψηλά πολιτικά κλιμάκια του Βερολίνου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι και παράλογη.
Όταν βλέπουμε να συμφωνούν σε κάτι οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Αριστερούς, τότε χρειάζεται να είμαστε ολίγον τι καχύποπτοι. Ειδικά όταν τους ακούμε να χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα.
Όπως είπε ο συντηρητικός Elmar Brok, με αφορμή την υποβάθμιση εννέα χωρών της ευρωζώνης από πλευράς της  Standard & Poor’s , «βρισκόμαστε εν μέσω ενός συναλλαγματικού πολέμου… οι οίκοι εξυπηρετούν τα Αγγλοαμερικανικά συμφέροντα».
Από την πλευρά του, ο Αριστερός Gregor Gysi το πάει πιο πέρα, θεωρώντας πως έχει ήδη ξεκινήσει πόλεμος εναντίον των λαών της Ευρώπης.

Πριν όμως πάρουμε τα όπλα και φορέσουμε τα κράνη μας, για να πολεμήσουμε τους κακούς Αμερικάνους, ας δούμε την πραγματικότητα. Τι συνέβη στα αλήθεια;
Η S&P άλλαξε γνώμη σε σχέση με την πιστοληπτική ικανότητα κάποιων χωρών, και του EFSF. Οι αναλυτές της δεν πιστεύουν ότι η Γαλλία μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Για την Ιταλία και την Πορτογαλία, οι αμφιβολίες τους είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Οι όποιες ενστάσεις έχουν να κάνουν με το «τάιμινγκ» των εν λόγω υποβαθμίσεων. Γιατί τώρα; αναρωτιούνται κάποιοι.
Ναι, αλλά πότε θα έπρεπε να δημοσιεύσει τα ευρήματα του ο οίκος; Όταν οι αγορές ήταν σε πανικό; Αν το έκανε τότε, θα τον κατηγορούσαν για πρόκληση αναστάτωσης. Ποτέ δεν είναι κατάλληλος ο  καιρός για άσχημες ειδήσεις. Και η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια, που δεν θέλει να ακούει άσχημα νέα, ποτέ.
Γιατί όμως να καλύπτουν κάποιοι τους φόβους τους, πίσω από μια Αγγλοαμερικανική «συνομωσία»; Επειδή είναι εύκολο να ρίχνουν το φταίξιμο στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού; Ο γερμανικός λαός διατηρεί ακόμη κάποια ισχυρά αντιαμερικανικά αντανακλαστικά, τα οποία εκμεταλλεύονται κάποιοι ψηφοθηρικά.
Κάποιοι άλλοι πουλάνε βιβλία. Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που συνομωσιολογούν. Υπάρχουν και συγγραφείς όπως ο πρώην χρηματιστής Dirk Müller, που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή. Όπως λέει «είμαι σίγουρος πως οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης συνεργάζονται στενά με την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία ελέγχεται εδώ και πολύ καιρό από την Wall Street».
Ποιες είναι οι αποδείξεις που προσφέρει; Καμία! Επειδή όμως έχει την ικανότητα να προσφέρει απλοϊκές εξηγήσειςγια τα σύνθετα ζητήματα του πλανήτη, τον έχει καλέσει ακόμη και η κοινοβουλευτική επιτροπή χρηματικών υποθέσεων της Γερμανίας, για να καταθέσει ως … ειδικός!
Τα επιχειρήματα των συνομωσιολόγων είναι σαθρά. Γιατί να θέλουν οι Αμερικάνοι να ρίξουν την αξία του ευρώ; Σε τι θα τους βοηθούσε η διάλυση της νομισματικής μας ένωσης;
Η Αμερική χρειάζεται το ευρώ. Ένα ισχυρό ευρωπαϊκό νόμισμα καθιστά τις αμερικανικές εξαγωγές στην ΕΕ πιο φθηνές, και βοηθά στην μείωση των ανισορροπιών του τεράστιου εμπορικού ισοζυγίου της χώρας.
Πέραν αυτών, δεν υπάρχει περίπτωση η Αμερική να μην επηρεαστεί δυσμενώς από μια ευρωπαϊκή ύφεση, ή μια διάλυση της ευρωζώνης. Για αυτό και ο πρόεδρος Ομπάμα κάνει συνεχώς εκκλήσεις προς τους Ευρωπαίους ηγέτες να δράσουν αποφασιστικά.
Αν καταρρεύσει η νομισματική ένωση, θα πληγούν άμεσα και οι αμερικανικές τράπεζες. Κάποιες ήδη νιώθουν τις συνέπειες. Διαθέτουν κρατικά ομόλογα χωρών της ευρωζώνης, ή έχουν εκδώσει ασφάλιστρα κινδύνου τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν αν κάποια χώρα πτωχεύσει. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα περισσότερα CDS έχουν εκδοθεί από αμερικανικές τράπεζες.
Μετά είναι τα αμερικανικά hedge funds, τα οποία υποτίθεται ότι στοιχηματίζουν εναντίον του ευρώ, προσπαθώντας να κερδίσουν εις βάρος του. Είναι όμως μερικά hedge funds αρκετά για να οργανώσουν μια πελώρια μυστική αμερικανική συνομωσία;
Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει κάτι άλλο, και όχι μια αμερικανογενής συνομωσία. Οι πολιτικοί, οι συγγραφείς, και οι τραπεζικοί αναλυτές αρέσκονται στο να αποδίδουν στους οίκους αξιολόγησης περισσότερη ισχύ, από αυτήν που διαθέτουν στην πραγματικότητα. Και έτσι, οι «όμορφες» θεωρίες συνομωσίας που προκύπτουν, βοηθούν στο να στρέφεται η προσοχή αλλού, και όχι σε αυτούς που έχουν κάνει τα περισσότερα λάθη.
Spiegel Online
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,809696,00.html

Αγγλικό Δίκαιο: μύθοι και αλήθειες

Του Κώστα Ροδινού

Ένα από τα ζητήματα που έχουν ανακύψει κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το περίφημο πλέον PSI,  είναι και αυτό του δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα.
Οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, που αναμένεται να δεχθούν μια μείωση της ονομαστικής των έχουν θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων την απαίτηση τα νέα ομόλογα να διέπονται όχι από το ελληνικό, αλλά από το αγγλικό δίκαιο.
Γιατί θέλουν αγγλικό δίκαιο;
Γιατί τέθηκε στο τραπέζι το αίτημα αυτό;
Προφανώς οι ομολογιούχοι φοβούνται μια μονομερή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης με την οποία θα απομειώσει ακόμα παραπάνω ή και  (σε έσχατη περίπτωση) θα διαγράψει , τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους.
Θεωρούν, επομένως, ότι το αγγλικό δίκαιο τους  προστατεύει από μια τέτοια ενέργεια παρέχοντας μεγαλύτερη «ασφάλεια δικαίου». Και σε μια αφερέγγυα χώρα, με το ενδεχόμενο της πτώχευσης πάντα ανοικτό, η «ασφάλεια δικαίου» είναι λογικό ζητούμενο.
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας ή αθέτησής των υποχρεώσεών της,  οι ομολογιούχοι μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια της αλλοδαπής και να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ό,τι μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Ισχύουν, όμως, όλα αυτά;
Κατ’ αρχήν   η δανειακή σύμβαση του  Μαΐου του 2010, που υπέγραψε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο.  Επιπλέον, το ελληνικό Δημόσιο έχει ήδη εκδώσει περί τα 20 δις ευρώ στο Αγγλικό δίκαιο.
Το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης
Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα πτωχεύει και οι δανειστές μας προσφύγουν εναντίον  μας στα δικαστήρια της Μ. Βρετανίας για να  αποκτήσουν  εκτελεστούς τίτλους προς  ικανοποίηση των απαιτήσεων τους.  Και  έρχονται στην Ελλάδα για να …εκτελέσουν. Ποιο δίκαιο αναγκαστικής εκτέλεσης θα ισχύσει;
Προφανώς το ελληνικό. Δεν μπορείς εντός της ελληνικής επικράτειας να προβείς σε αναγκαστική εκτέλεση με άλλο δίκαιο.
Ερώτηση: Το  ελληνικό δημόσιο έχει τρόπο να αμυνθεί σ’ έναν εκτελεστό τίτλο, ας πούμε,  ενός δικαστηρίου του Λονδίνου; Μπορεί να αποκρούσει αυτήν την απαίτηση;
Ουδείς εμποδίζει την Κυβέρνηση της Ελλάδος να κάνει κάτι πάρα πολύ απλό: εισάγει στη βουλή και ψηφίζει ένα νόμο, ενδεχομένως από το σύνολο της Βουλής των Ελλήνων, ο οποίος προβλέπει ότι: «Προσφυγές των κατόχων ελληνικών ομολόγων, που απεκτήθησαν κατά τη διάρκεια υλοποίησης του μνημονίου,  στα Ελληνικά δικαστήρια εναντίον του Ελληνικού κράτους, σε περίπτωση  αθέτησης  πληρωμών,  κηρύσσονται απαράδεκτες»!
Γιατί; Γιατί απειλείται η υπόσταση του ελληνικού κράτους!
End of the story!
Οι ομολογιούχοι θα μείνουν στα χέρια τους με τον τίτλο της αναγκαστικής εκτέλεσης!
Μπορεί να αμυνθεί η χώρα;
Ας  προεκτείνουμε λίγο την υπόθεση εργασίας.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ψηφίζει τέτοιο νόμο και το τάδε  Hedge Fund  που έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, προσφεύγει στα Αγγλικά δικαστήρια, κερδίζει εκτελεστό τίτλο για την απαίτησή του και στη συνέχει έρχεται στην Ελλάδα για εκτέλεση. Το ελληνικό δημόσιο αδιαφορεί. Το Hedge Fund επιλέγει και δεσμεύει την έκταση  του  πρώην Αεροδρομίου στο Ελληνικό, προκειμένου να αναγείρει τουριστικά συγκροτήματα.
Ποιος  μπορεί να αποτρέψει την Ελληνική Κυβέρνηση, την επόμενη ημέρα, να ετοιμάσει ένα Προεδρικό Διάταγμα που θα απαγορεύει τη δόμηση στη συγκεκριμένη έκταση; Ουδείς!  Και όχι μόνο αυτό, αλλά   να την χωροθετήσει ως πάρκο αναψυχής; Τι θα κάνει ο νέος …ιδιοκτήτης;
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι το ως άνω Hedge Fund δεν έρχεται στην Ελλάδα για να ικανοποιήσει την απαίτησή του, αλλά πηγαίνει στις …ΗΠΑ και αποφασίζει να κατάσχει, λέμε τώρα, το κτίριο της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον.
Είναι εύκολο;
Παραίτηση από τις ασυλίες
Στις ΗΠΑ  ισχύει  η Foreign Sovereign Immunities Act of 1976. Τι προβλέπει; Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, που αναφέρονται ρητώς, είναι σχεδόν αδύνατον να εκτελεστεί απόφαση εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας.
Ναί αλλά, αν η  Ελλάδα παραιτηθεί από την ασυλία υπέρ των δανειστών της;
Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή;
Για την περίπτωση αυτή υπάρχει νομολογία στις ΗΠΑ  από την χρεοκοπία της Αργεντινής. Ειδικότερα, τα  Hedge Funds NML Capital, Ltd. and EM Ltd., απέκτησαν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα της Αργεντινής. Μετά την  πτώχευση της, προσέφυγαν στα δικαστήρια της Νέα Υόρκης ζητώντας εκτελεστικό τίτλο σε βάρος της Αργεντινής με το επιχείρημα ότι η χώρα  είχε παραιτηθεί από το δικαίωμα της ασυλίας. Κέρδισαν την υπόθεση σε πρώτο βαθμό, αλλά  η υπόθεση ανατράπηκε στο δεύτερο.
“U.S. Court of Appeals Rules Argentine Central Bank Reserves Immune from Attachment and  Execution”
Να σημειωθεί ότι η δευτεροβάθμια  απόφαση  εκδόθηκε  τον Ιούλιο του 2011. Η Αργεντινή πτώχευσε τον Δεκέμβριο του 2001!
Ας εξετάσουμε  και ένα άλλο ενδεχόμενο. Οι  κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αποφασίζουν να κατάσχουν εις χείρας τρίτων, τις επιχορηγήσεις που δικαιούται η χώρα μας από την ΕΕ. Το μερίδιό μας από το ΕΣΠΑ για παράδειγμα. Κατ’ αρχήν δεν ξέρω αν είναι εφικτό.  Όμως, αυτό μπορεί να γίνει και αν ακόμα τα ομόλογα τα διέπει το ελληνικό δίκαιο!
Η βιωσιμότητα του χρέους
Ερώτημα: Δηλαδή συμφωνείς  με την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο Αγγλικό δίκαιο;
Όχι!  Προτιμώ η Ελλάδα να είναι μια φερέγγυα χώρα, την οποία να εμπιστεύονται οι δανειστές της και τα ομόλογά της να τα διέπει το ελληνικό δίκαιο. Αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της χώρας.
Επίσης, δεν θεωρώ ότι το PSI  ήταν μονόδρομος και ούτε θα είναι «μάνα εξ ουρανού». Προφανώς θα  έχει  δυσμενείς επιπτώσεις στο κύρος της χώρας, ενώ θα προκαλέσει μεγάλες απώλειες τόσο στα ασφαλιστικά μας ταμεία, όσο και στο τραπεζικό μας σύστημα (βλ. Μια άλλη, βιώσιμη, πρόταση για το PSI)
Όμως, από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στη διαδικασία του PSI,  το  ζητούμενο να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο χρέος.
Τι θα καθορίσει αν το χρέος είναι βιώσιμο;
Πρώτον, το ύψος του επιτοκίου και δεύτερον, η χρονική διάρκεια αποπληρωμής των νέων ομολόγων.
Αν το επιτόκιο είναι πέριξ του 3% και η διάρκεια των ομολόγων εκτείνεται σε βάθος 30ετίας, θα πρόκειται για μια αποδεκτή συμφωνία.
Όμως, αν το επιτόκιο είναι πάνω από το 4% τότε η συμφωνία  για το PSI είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας και η χώρα αναλαμβάνει υψηλό ρίσκο.
Συμπέρασμα 
Και το δίκαιο… του Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας να ήταν εφαρμοστέο, την Ακρόπολη το … Αιγαίο και τα πολεμικά συστήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να τα κατασχέσει κανένας.
Για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε με το αγγλικό, ούτε με οποιοδήποτε άλλο ξένο δίκαιο δεν μπορεί να διαταχθεί κατάσχεση ακινήτου του ελληνικού δημοσίου στην Ελλάδα. Μόνο τα ελληνικά δικαστήρια μπορούν να διατάξουν κάτι τέτοιο και προϋπόθεση για την αναγνώριση και την εκτελεστότητα  της απόφασης είναι να μην αντίκειται στην εθνική δημόσια τάξη και σε βασικές συνταγματικές αρχές.
Όσο για τις …παραλίες και τα πολιτιστικά μνημεία, αυτά είναι αδύνατον να πωληθούν. Η μόνη περίπτωση για να γίνει αυτό είναι εμείς οικειοθελώς να τα πουλήσουμε, αλλά το απαγορεύει ρητά το Σύνταγμα.  
 Οι ΔΕΚΟ μπορούν να πωληθούν ως εμπορική περιουσία του κράτους (μετοχές). Το θέμα είναι όμως πως μπορεί να παρακαμφθεί στην περίπτωση αυτή η εγχώρια νομοθεσία (που απορρέει μάλιστα και από το κοινοτικό δίκαιο) περί προστασίας μετοχών.
Η κτηματική περιουσία, ναι μπορεί να πωληθεί. άλλο θέμα βέβαια το αν αποτελεί… απιστία σε βάρος του δημοσίου, αν πωληθεί σε εξευτελιστική τιμή.

Πηγές:
http://untreaty.un.org/ilc/texts/instruments/english/conventions/4_1_2004.pdf (άρθρα 2,, 7, 10, 15-16, 18-21)
http://conventions.coe.int/Treaty/en/Treaties/Word/074.doc (άρθρα 2, 7 και 26)
Γιώργου Καισάριου: «Η φούσκα του Αγγλικού Δικαίου»
http://www.market-talk.net/index.php/id/10721

Η CAMORRA της Θεσσαλονίκης

Η «αφρόκρεμα» της Θεσσαλονίκης στο σκαμνί. Αυτός θα ήταν ο τίτλος ενός μυθιστορήματος όπου οι πρωταγωνιστές είναι όλοι γνωστά πρόσωπα, υπεράνω υποψίας τα περισσότερα, αλλά και μέλη του υποκόσμου, τα οποία απετέλεσαν τη μηχανή μιας εγκληματικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε το 2003 και από τότε άπλωσε τέσσερα πλοκάμια της στη Βόρειο Ελλάδα.

Ο σκοπός της οργάνωσης, σύμφωνα με το ογκώδες διαβιβαστικό που συνοδεύει τη δικογραφία, λεπτομέρειες της οποίας διοχετεύθηκαν ήδη από δικηγορικά γραφεία της Θεσσαλονίκης, ήταν η τοκογλυφία και η εκβίαση ατόμων που βρέθηκαν στην ανάγκη να δανειστούν κεφάλαια.


(Ο Καραμπέρης Μάρκος, φερόμενος ως αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης)

Η ιστορία άρχισε να ξετυλίγεται όταν τον Μάιο του 2011 και συγκεκριμένα στις 23 και 25 του μηνός, προσήλθε στην Ασφάλεια της Θεσσαλονίκης ο Ιωακείμ Δημητρίου, προκειμένου να καταγγείλει εις βάρος του ενέργειες από ορισμένα πρόσωπα.


(Ο Γιώργος Φερέτης, μέλος της εγκληματικής οργάνωσης)

Ο Ιωακείμ Δημητρίου ήταν ένα από τα θύματα της σπείρας και ανέφερε στην Ασφάλεια ορισμένα ονόματα. Μεταξύ αυτών ήταν τα α) ΜΕΛΕΤΗΣ Κων/νος του Ελευθερίου, β) ΜΕΛΕΤΗΣ Αλέξανδρος του Ελευθερίου, γ) ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ Γεώργιος του Αποστόλου, δ) ΛΑΜΠΑΚΗΣ Δημήτριος του Ηλία, ε) ΚΑΡΑΜΠΕΡΗΣ Μάρκος του Θωμά. Οι δύο πρώτοι είναι αδέλφια και άνθρωποι της νύχτας στην Περαία Θεσσαλονίκης. Ο πέμπτος φέρεται να είναι και ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης με τα τέσσερα πλοκάμια, ο Μάρκος Καραμπέρης, επιχειρηματίας. Ο τέταρτος, ο Δημήτριος Λαμπάκης, φέρεται να είναι το δεξί χέρι του Μάρκου Καραμπέρη.



Αρχίζουν οι έρευνες

Η αστυνομία, κατόπιν όλων αυτών των στοιχείων, ενεργοποιείται αυτεπάγγελτα και παρακολουθεί τις τηλεφωνικές συνομιλίες των παραπάνω προσώπων. Προφανώς χρησιμοποιείται το περίφημο πλέον «βαλιτσάκι της ΕΥΠ» με τον σούπερ κοριό. Οι συνομιλίες καταγράφονται και τα πρόσωπα που συγκροτούν το παράνομο δίκτυο τοκογλυφίας και εκβίασης κατά συρροή και κατ’ επάγγελμα όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο διαβιβαστικό.

Κατά την αστυνομία και το υλικό που συγκεντρώθηκε, η οργάνωση λειτουργούσε με έναν κεντρικό ηγετικό πυρήνα αλλά με τέσσερις κλάδους. Στον πρώτο κλάδο τον αποκαλούμενο και με κωδικό Α.Ε.Ο. εμπλέκονται 12 άτομα, τα οποία και κατηγορούνται για κακουργήματα.

Αυτοί είναι:

Καραμπέρης Μάρκος, του Θωμά και της Σμαρώς, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη, διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης ε) παράνομη κατοχή όπλου, οπλοφορία, οπλοχρησία.

Λογοθέτης Δημήτριος, του Ιωάννη και της Ελένης, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Μπούρδα Ελένη του Γεωργίου και της Καλλιρόης, κατηγορούμενη για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Χατζηιγνατιάδης Ιωάννης του Βασιλείου και της Έλλης, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Κωνσταντινίδης Ευστράτιος του Κων/νου και της Παναγιώτας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) άμεση συνέργεια σε εκβίαση, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ’ επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης ε) παράβαση νόμου για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς και στ) παράβαση του νόμου περί όπλων.

Γκαλιάνη Μαρία του Πέτρου και της Χρυσάνθης, κατηγορούμενη για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, δ) παράβαση Κώδικα νόμου για τα ναρκωτικά.

Καραμπέρης Θωμάς του Μάρκου και της Ελένης, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) άμεση συνέργεια σε εκβίαση, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ’ επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Φερέτης Γεώργιος του Αντωνίου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση ή υποβοήθηση εγκληματικής οργάνωσης, γ) τοκογλυφία κατ’ εξακολούθηση

Παπαχατζής Χρήστος του Νικολάου και της Ολυμπίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση ή υποβοήθηση εγκληματικής οργάνωσης, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Ζήνδρος Νικόλαος του Σπυρίδων και της Κυριακής, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση ή υποβοήθηση εγκληματικής οργάνωσης.

Καβρακύρης Αθανάσιος του Χρήστου και της Σοφίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση ή υποβοήθηση εγκληματικής οργάνωσης, γ) άμεση συνέργεια σε εκβίαση, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Θεοδώρου Γεώργιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Σταυρούλας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση ή υποβοήθηση εγκληματικής οργάνωσης, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

- Μέλος της εγκληματικής οργάνωσης είναι και ο παρακάτω αναζητηθείς και μη συλληφθείς λόγω μη εντοπισμού του στα όρια του αυτοφώρου:

Κυριακίδης Γεώργιος του Δημητρίου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, (άρθρα 187 παρ. 1 σ.σ. 385 παρ.1 στοιχ. α και 404 παρ. 3 Π.Κ.).

Μεταξύ αυτών των ονομάτων διακρίνει κανείς τον φερόμενο ως αρχηγό Μάρκο Καραμπέρη, τον γιο του Θωμά Καραμπέρη, τον πρώην διευθυντή Ειδήσεων της ΕΤ3 Γιώργο Φερέτη, ο οποίος εξακολουθεί να εργάζεται στη Δημόσια Τηλεόραση ως Σύμβουλος Διεύθυνσης, αφού επισήμως συνταξιοδοτείται τον Μάιο του 2012. Επίσης σε αυτό το παρακλάδι εντάσσεται η προσωπική επιλογή του υπουργού Οικονομικών, ο Χρήστος Παπαχατζής, διευθυντής του Σ.Δ.Ο.Ε., ο δικηγόρος Νίκος Ζήνδρος, ο οποίος ήταν και δικηγόρος του Γιοσάκη κατά την εποποιία του Παραδικαστικού, ο Γιώργος Θεοδώρου, βοηθός γενικός διευθυντής Τραπέζης, ένας Ρωσοπόντιος εκ Τασκένδης ο Κυριακίδης Γιώργος.

Άμεσος εμπλεκόμενος στην πρώτη ομάδα είναι και ο Ευστράτιος Κωνσταντινίδης από τις Σέρρες, απότακτος αστυνομικός, καθώς και δύο γυναίκες.


(Τα αδέλφια Μελέτη από την Περαία, με λογαριασμούς 5 εκατ. ευρώ σε ελβετικές τράπεζες)

Απαξάπαντες διατηρούσαν σχέση μεταξύ τους, εκτέθηκαν επί μακρόν με τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, ενώ στη διάθεση της εγκληματικής οργάνωσης είχαν θέσει τραπεζικούς λογαριασμούς τους για την είσπραξη των παρανόμων εσόδων. Όλοι κατά το διαβιβαστικό κατηγορούνται για τα κακουργήματα της τοκογλυφίας και της εκβίασης. Ο δημοσιογράφος και στέλεχος της ΕΤ 3 Γ. Φερέτης ήταν ενεργό μέλος της εγκληματικής οργάνωσης και εισπράκτορας μάλιστα, είτε με τη φυσική του παρουσία είτε μέσω των τραπεζικών του λογαριασμών.

Πώς λειτουργούσε το κύκλωμα

Είναι ενδεικτική η παρακάτω προσωπική ιστορία. Μία υπάλληλος εμπλέκεται σε μία κατά άλλα «ουδέτερη» τραπεζική διαδικασία και στο τέλος βρίσκεται να χρωστά στον αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης Μάρκο Καραμπέρη το ίδιο της το σπίτι. Το οδοιπορικό αυτό περνά από τράπεζες, προσωπικούς λογαριασμούς, αποστολή χρημάτων στην Ελβετία και προσημειώσεις ακινήτων. Κοινός παρανομαστής η... τοκογλυφία και η εκβίαση.

Τα οχήματα που χρησιμοποιούσαν:





Η Υπόθεση Ε.Φ.

Την 21-10-2011, η Ε.Φ. κατέθεσε ενόρκως ότι ως εξωτερική συνεργάτις της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ, τον Σεπτέμβριο του 2010, ανέλαβε να ετοιμάσει φάκελο που της ζήτησε ο Καραμπέρης, προκειμένου αυτός να λάβει δάνειο από τράπεζα του εξωτερικού, φάκελος ο οποίος είχε έξοδα, χρηματικού ποσού 22.800,00 ΕΥΡΩ για να σταλεί στην Ελβετία, χρήματα τα οποία έστειλε μέσω της εταιρείας «WESTERN UNION» ο Λογοθέτης Δημήτριος.

Επειδή δεν εγκρίθηκε το δάνειο, ο Καραμπέρης, θεωρώντας την υπεύθυνη, απαίτησε να του πληρώσει #30.000,00# ΕΥΡΩ, ενώ της ζήτησε η πληρωμή να διευθετηθεί μέσω του Λογοθέτη.

Αισθανόμενη φόβο αποδέχθηκε όλα τα παραπάνω και σε ραντεβού με τον τελευταίο, υπέγραψε συναλλαγματικές χρηματικού ποσού 30.000,00 ΕΥΡΩ και επιπλέον αξίωσε την προσημείωση της οικίας της, ως εγγύηση των ανωτέρω συναλλαγματικών. Την επόμενη ημέρα της συνάντησης, από κοινού με τον Λογοθέτη και τον Θωμά Καραμπέρη, μετέβησαν στην «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ» τράπεζα στην πλατεία Ελευθερίας και κατόπιν συνεννόησης του Λογοθέτη με τον διευθυντή της τράπεζας Καβρακύρη Αθανάσιο, της άνοιξε λογαριασμό επ’ ονόματί της, όπου κατά το χρονικό διάστημα από 18-05-2011 έως 26-05-2011 ο Καραμπέρης κατέθεσε στον εν λόγω λογαριασμό τμηματικά το ποσό των 53.000,00 ΕΥΡΩ, τα οποία η Ε.Φ. επέστρεφε είτε στον Κωνσταντινίδη Ευστράτιο, είτε στον Λογοθέτη Δημήτριο, είτε στην Γκαλιάνη Μαρία, ποσό ίσο με αυτό της προσημείωσης του ακινήτου της, εμπορικής αξίας 120.000,00 ΕΥΡΩ.

Με τον τρόπο αυτό, κατέστη νομιμοφανής η πράξη της προσημείωσης της οικίας της. Κατά το χρονικό διάστημα από τον Μάρτιο έως τα τέλη Ιουνίου έδωσε στον Καραμπέρη μέσω του Λογοθέτη το ποσό των 30.000,00 ΕΥΡΩ που αντιστοιχούσε στις συναλλαγματικές που είχε υπογράψει, χωρίς να λάβει πίσω τις συναλλαγματικές ούτε να αρθεί η προσημείωση του ακινήτου της. Προς επιβεβαίωση των λεγομένων της μας παρέδωσε δύο βιβλιάρια των τραπεζών «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ» και «PROBANK» που άνοιξε για λογαριασμό της ο Λογοθέτης, όπου στο πρώτο, είναι καταγεγραμμένες το σύνολο των εικονικών καταθέσεων που πραγματοποιήθηκαν.

Την 04-11-2011 προσήλθε εκ νέου αυτοβούλως στην αστυνομία και ανέφερε ότι την 28-10-2011 ο Καραμπέρης Μάρκος σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν, την ρώτησε εάν κλήθηκε να καταθέσει στην υπηρεσία και την προέτρεψε να περάσει από το γραφείο του για να λάβει οδηγίες σχετικά με το περιεχόμενο της κατάθεσής της. Σε μεταγενέστερη συνάντησή τους, παρουσία και του Λογοθέτη, της υπέδειξαν να καταθέσει ότι ουδεμία οικονομική συναλλαγή είχε μαζί του, παρά μόνο νόμιμες οικονομικές συναλλαγές με τον ΛΟΓΟΘΕΤΗ και αφού κατέθετε, θα ελάμβανε δώρο από τον Καραμπέρη.

Τέλος προσελθούσα και πάλι αυτοβούλως την 16-12-2011 ανέφερε ότι ο Κωνσταντινίδης ήταν το άτομο που τις περισσότερες φορές παραλάμβανε τα χρήματα που πλήρωνε εκβιαστικά στον Καραμπέρη και της εφιστούσε την προσοχή να είναι τυπική στις πληρωμές της προς τον τελευταίο.

Με περιπτώση αυτοχειρίας συνδέονται τα κυκλώματα

Σοκ και πολλά ερωτήματα είχε προκαλέσει η αυτοκτονία του επιχειρηματία Μ.Λ., ιδιοκτήτη εστιατορίων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Στις 29-06-2011, ο Μ.Λ. πήδηξε από το μπαλκόνι τετάρτου ορόφου στην οδό Μητροπόλεως.

Από το περιεχόμενο των συνομιλιών προέκυψε ότι ο αυτόχειρας είχε δανειστεί χρήματα με τοκογλυφικούς όρους από τους Καραμπέρη Μάρκο, Μελέτη Κων/νο και Μάκη Ντόκο, τα οποία δεν αποπλήρωσε.

Συγκεκριμένα, είχε δανειστεί χρηματικό ποσό 450.000 ευρώ με επιτόκιο δανεισμού 10% μηνιαίως από τον Καραμπέρη Μάρκο, από τον Μελέτη Κων/νο και τον Μάκη Ντόκο.

Επιπλέον από το σύνολο των ακροάσεων των τηλεφωνικών συνομιλιών προκύπτει η αγωνιώδης και επίμονη προσπάθεια του φερόμενου ως εγκέφαλου του κυκλώματος, Μ. Καραμπέρη, να ενημερωθεί για το περιεχόμενο του σημειώματος του αυτόχειρα, μέσω των μελών της εγκληματικής οργάνωσης, του δικηγόρου Ζήνδρου και του στελέχους της ΕΤ3 Γ. Φερέτη, λόγω της ευκολότερης πρόσβασης των τελευταίων σε προανακριτικά στοιχεία (εν είδει πληροφοριών) ένεκα της ιδιότητάς τους (δικηγόρος και δημοσιογράφος αντίστοιχα).

Κατόπιν ενημέρωσής του για το περιεχόμενο του σημειώματος και αφού διαπίστωσε ότι δεν αναφερόταν στον ίδιο και στις μεταξύ τους οικονομικές συναλλαγές, καθησυχάστηκε και έπαψε πλέον να ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα.

Τα φερόμενα ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης είναι οι:

Λαμπάκης Δημήτριος του Ηλία και της Ιωάννας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη, διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Τζωάννου Σήμα του Νικολάου και της Βιργινίας, κατηγορούμενη για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Λακόρτε Θεοδώρα του Δημητρίου και της Δομινίκης, κατηγορούμενη για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, δ) παράβαση του νόμου περί όπλων.

Λαμπάκη Άννα του Δημητρίου και της Φραγκίσκης Σπυριδούλας, κατηγορούμενη για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Λαμπάκης Ηλίας του Δημητρίου και της Φραγκίσκης Σπυριδούλας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Durdevic Milan του MILOMIR και της RADMILA, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) παράβαση του νόμου περί όπλων.

Xριστοφυλλίδης Πολύδωρος του Χριστόφορου, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα.

Βιλανάκης Συμεών του Νικολάου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα.

Σταμπούλης Αλέξανδρος του Μιχαήλ και της Σοφίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση ή υποβοήθηση εγκληματικής οργάνωσης.

Παπαγεωργίου Ιωάννης του Κωνσταντίνου και της Αθηνάς, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα.

- Μέλη της Β΄Ε.Ο. είναι και οι παρακάτω αναζητηθέντες και μη συλληφθέντες λόγω μη εντοπισμού τους στα όρια του αυτοφώρου:

Σαραφιανός Φίλιππος του Δημητρίου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα.

Putrikashvili Soso του Temour και της NAZIA, κατηγορούμενος για συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας.

Καραφώλας Σοφοκλής του Κωνσταντίνου και της Δέσποινας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα.

Λογοθέτης Δημήτριος του Ιωάννη και της Ελένης, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης και τοκογλυφίας, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Πολυμέρης Γεώργιος του Αποστόλου και της Σωτηρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη, διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας, και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) απάτη κατ’ επάγγελμα, ε) αρπαγή κατά συναυτουργία, στ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, ζ) παράβαση του νόμου περί όπλων.

Πρίντζιος Βασίλειος του Νικολάου και της Ευανθίας, ιατρός ορθοπεδικός, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης, β) εκβίαση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) αρπαγή κατά συναυτουργία, ε) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Τσοτουλίδης Μιχαήλ του Παντελή και της Σοφίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) απάτη κατ’ επάγγελμα, ε) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Τσικρικώνης Σταμάτης του Ευάγγελου και της Γεωργίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, ε) παράβαση του νόμου περί όπλων, στ) παράβαση του νόμου περί ραδιοσυχνοτήτων.

Αθανασιάδης Ιωάννης του Γεωργίου και της Ελισάβετ, υπάλληλος Π.Α.Ε. Π.Α.Ο.Κ., κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, ε) παράβαση του νόμου περί όπλων.

Κοασίδης Κωνσταντίνος του Νικολάου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος του Νικολάου και της Αναστασίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης της, β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) εκβίαση με το πρόσχημα «παροχής προστασίας», δ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, ε) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Τούσιος Συμεών του Αστεριού και της Άννας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Κουγιουμτζής Πασχάλης του Αθανασίου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) ηθική αυτουργία σε εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Κοτανίδης Παύλος του Λεβόν και της Καρίνε, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Βασιλειάδης Γεώργιος του Νικήτα και της Θεοφίλας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, ε) παράβαση του νόμου περί όπλων, στ) παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.

Τατόγλου Μιχαήλ του Αναστασίου και της Κορνήλια, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης, β) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, γ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης.

Πετρίδης Αριστείδης του Παύλου και της Βαρβάρας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης β) εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, γ) τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα, δ) νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατ' επάγγελμα, εντός πλαισίων εγκληματικής οργάνωσης, ε) παράβαση του νόμου περί όπλων.

Σαρίδης Ιωάννης του Κωνσταντίνου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) συγκρότηση, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων της εκβίασης, τοκογλυφίας και απάτης, β) παροχή ουσιωδών πληροφοριών και υλικών μέσων με σκοπό τη διευκόλυνση.

Συνεργοί της Γ΄ Ε.Ο. είναι οι παρακάτω, για τους οποίους δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις της αυτόφωρης διαδικασίας:

Ρήγας Αυγουστίνος του Δημητρίου και της Παναγής, κατηγορούμενος για α) απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος β) απλή συνέργεια σε εκβίαση.

SAMARCHEV ROMEO του RUBEN και της GOAR, κατηγορούμενος για α) απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος β) εκβίαση κατά συναυτουργία.

Χούχας Νικόλαος του Κων/νου και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος β) τοκογλυφία.

Κομπίδης Κυριάκος του Δημητρίου και της Πασχαλίνας, κατηγορούμενος για α) απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος β) απλή συνέργεια σε τοκογλυφία.

Ιατρόπουλος Μιχαήλ του Ιωάννη και της Μαρίας, κατηγορούμενος για α) απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος β) απλή συνέργεια σε τοκογλυφία.

Σημαιοφορίδης Σπυρίδων του Ιεροκλή και της Ελευθέριας, κατηγορούμενος για απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος.

Σεπεκίδης Ιωάννης του Πολύκαρπου και της Κυριακής, κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία σε απόπειρα εκβίασης.

Κουτσάντας Ιωάννης του Γεωργίου και της Φρόσως, κατηγορούμενος για α) απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος β) τοκογλυφία.

Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ.

Η 1η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε και δραστηριοποιούταν τουλάχιστον από τα τέλη του 2003, με την καθοδήγηση και εποπτεία 58χρονου ημεδαπού επιχειρηματία. Κύριο αντικείμενο της οργάνωσης ήταν οι συνάψεις δανείων με επιτόκιο τοκογλυφικού δανεισμού, που κυμαινόταν μεταξύ 5% ως 15% μηνιαίως.

Η οργάνωση διέθετε 12 ενεργά μέλη, μεταξύ των οποίων ένα ανώτερο στέλεχος του Σ.Δ.Ο.Ε., ένας απότακτος αστυνομικός, ένας δημοσιογράφος και δύο τραπεζικά στελέχη. Άλλα από τα μέλη, μέσω εκβιασμών, επέβλεπαν την τήρηση των συμφωνηθέντων και τη διαδικασία είσπραξης των ποσών, ενώ άλλα παρείχαν στην οργάνωση ουσιώδεις οικονομικές και άλλης φύσης πληροφορίες.

Υπολογίζεται ότι το κέρδος της εγκληματικής οργάνωσης για το διάστημα 2004-2011 υπερβαίνει τα 40.000.000 ευρώ. Τα χρηματικά ποσά από τον τοκογλυφικό δανεισμό τα νομιμοποιούσαν παράνομα, μέσω κερδισμένων δελτίων του ΟΠΑΠ, που εξασφάλιζαν έναντι χρηματικής αμοιβής. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Πληροφορικής του Ο.Π.Α.Π., κατά το διάστημα 2005-2010, ο αρχηγός της οργάνωσης εξαργύρωσε 2.032 κερδισμένα δελτία, από τα οποία αποκόμισε πάνω από 5.000.000 ευρώ.

Η 2η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε τουλάχιστον από τα τέλη του 2008 και δραστηριοποιούταν στην τέλεση κακουργηματικών τοκογλυφιών και εκβιάσεων, με επιτόκιο από 8,33% ως 12,5% μηνιαίως.
Αρχηγός της οργάνωσης ήταν ένας 53χρονος ημεδαπός επιχειρηματίας, ο οποίος για τα έτη 2006 ως 2010 δεν εμφάνισε οποιαδήποτε νόμιμη πηγή εισοδήματος Η οργάνωση διέθετε επιπλέον 13 ενεργά μέλη, τα οποία είχαν επιφορτιστεί με την επίβλεψη της εξέλιξης της δανειοδότησης και την είσπραξη των χρηματικών ποσών.

Υπολογίζεται ότι τα κέρδη της εγκληματικής οργάνωσης για το διάστημα 2008-2010 υπερβαίνουν τα 2.200.000 ευρώ. Η νομιμοποίηση των εσόδων από την εγκληματική δραστηριότητα πραγματοποιούταν μέσω αγοράς κερδισμένων δελτίων ΟΠΑΠ. Μέλη της οργάνωσης φέρονται ότι έπαιξαν δελτία αξίας 207.790 ευρώ, από όπου κέρδισαν 824.244 ευρώ.

Η 3η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε τουλάχιστον από τα τέλη του 2009 με αντικείμενό της τους τοκογλυφικούς δανεισμούς, με επιτόκιο 10% μηνιαίως, καθώς και τις εκβιάσεις και απάτες. Τα κέρδη της εγκληματικής οργάνωσης εκτιμάται ότι ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Αρχηγός της οργάνωσης ήταν ένας 38χρονος, ο οποίος δεν έχει υποβάλει Δηλώσεις Φορολογίας Εισοδήματος για κανένα από τα έτη 2005-2010. Η οργάνωση απαρτιζόταν από 14 μέλη, μεταξύ των οποίων ένας τραπεζικός υπάλληλος, ένας γιατρός και ένας έγκλειστος φυλακών. Βοηθητικός ρόλος προέκυψε για 8 επιπλέον συνεργούς τους, για τους οποίους όμως δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της αυτόφωρης διαδικασίας.

Η 4η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε τουλάχιστον από τα τέλη του 2001 και ενέχεται σε τοκογλυφικό δανεισμό με επιτόκιο 6,5 ως 80% μηνιαίως. Επίσης, τα μέλη της προέβαιναν σε εκβιάσεις καταστηματαρχών σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, με το πρόσχημα της παροχής προστασίας. Ο αριθμός των εκβιαζομένων καταστημάτων ανέρχεται στα τριάντα τρία (33).

Την αρχηγία της οργάνωσης, η οποία αριθμούσε συνολικά 19 μέλη, είχαν αναλάβει τρία αδέλφια, ηλικίας 43, 43 και 32 ετών. Μεταξύ των μελών ήταν ένας εφοριακός, ο οποίος συνέδραμε στη σύνταξη φορολογικών δηλώσεων, ώστε να υποκρύπτεται η προέλευση των παράνομα αποκτηθέντων χρημάτων, και ένας εν ενεργεία αστυνομικός, ο οποίος στρατολογούσε νέα μέλη.

Προέκυψε η συμμετοχή ακόμη 4 συνεργών, για τους οποίους όμως δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της αυτόφωρης διαδικασίας. Τα κέρδη της εγκληματικής οργάνωσης εκτιμάται ότι ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.


ΠΗΓΗ: ZOUGLA.GR

Καταρρίπτονται συνεχώς οι δύο επικοινωνιακοί μύθοι

Μετά την έντονη αντίδραση της ΝΔ στη Βουλή, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Κουτρουμάνης απέσυρε την προκλητικά παράλογη ρύθμιση -την οποία αρνείτο πεισματικά να αποσύρει στη διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή-  και με την οποία για να τιμωρήσει τη διοίκηση του ταμείου της Εμπορικής, τελικώς τιμωρούσε τους ασφαλισμένους, λέγοντας ότι οι ασφαλισμένοι αυτού του ταμείου ενόσω η διοίκηση κρατάει τη στάση που κρατάει ….δεν θα πάρουν συντάξεις.

«Πονάει δόντι, κόβει κεφάλι» είναι μέχρι σήμερα η μόνιμη πρακτική του ΠΑΣΟΚ και του κ. Κουτρουμάνη.

Μετά την έντονη λοιπόν αντίδραση στη Βουλή από την ΝΔ και την απόσυρση της ρύθμισης, καταρρίπτονται -για ακόμη μια φορά- οι  δύο επικοινωνιακοί μύθοι.

Ο πρώτος είναι ότι οι διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις που προωθούσε το ΠΑΣΟΚ επί δύο χρόνια  ήταν προϊόντα σοβαρής διαβούλευσης και ενδελεχούς εξέτασης των προβλημάτων .

Στην ουσία ήταν  γονατογραφήματα τα όποια υπερψήφιζαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενίοτε μετά χειροκροτημάτων.

Ο δεύτερος επικοινωνιακός μύθος που καταρρίπτεται είναι αυτός που λέει ότι η ΝΔ συγκυβερνά σήμερα στην κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου.
Η εξέλιξη αυτής της υπόθεσης αποδεικνύει – για ακόμη μια φορά- ότι η ΝΔ συμμετέχει στη κυβέρνηση Παπαδήμου στηρίζοντας την  σε όλα όσα αφορούν τον εθνικό σκοπό. Δηλαδή την επιτυχή έκβαση του PSI και τη έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης.

Για όλα τα υπόλοιπα αντιπολιτεύεται με την ίδια ένταση που έπραττε αυτά τα δύο χρόνια της τραγικής για την χώρα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ .

Το αποδεικνύουν συνεχώς  οι  αποσύρσεις σειράς νομοθετημάτων (επικουρικές, Airbas κλπ) , οι οποίες προήλθαν από τους υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους της ΝΔ.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΝΤΑΛΑΡΑ!

Author: kartesios

«ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ – Συναυλίες στις γειτονιές της Αθήνας». Αυτός είναι ο τίτλος της νέας, συγκινητικής προσφοράς του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, Γεωργίου Νταλάρα.
Κάντε τον κόπο, σας παρακαλώ, και διαβάστε κάποια μικρά αποσπάσματα από το κείμενο για τις συναυλίες αυτές που αφιλοκερδώς και κυρίως ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ θα προσφέρει ο Γιώργος Νταλάρας.

«Δέκα συναυλίες στις άκρες της Αθήνας και του Πειραιά μαζί με τους ανθρώπους που ζουν στη γειτονιά και δίνουν ζωή στην πόλη.
Είναι η επιθυμία του Γιώργου Νταλάρα, να βρεθεί κοντά στους χιλιάδες συμπολίτες μας, στις μισθοσυντήρητες οικογένειες, στους ανέργους, που η ζωή τους καθημερινά γίνεται όλο και πιο δύσκολη και η επιβίωσή τους πιο αβέβαιη, από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης (…).
Αυτή η πρωτοβουλία είναι μια συμβολική κίνηση αλληλεγγύης και συμμετοχής που μας θυμίζει ότι η μουσική πάντα μπορεί να στείλει ένα μήνυμα ελπίδας.
Φίλος ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς και μη, με βαθιά την πρόθεση και επιθυμία να βρεθεί και να συνομιλήσει μαζί τους, μέσα από τα τραγούδια και τις μουσικές του, που πάντοτε ενώνουν, ψυχαγωγούν, συντροφεύουν, παρηγορούν, δίνουν χαρά και λυτρώνουν.
Το ελληνικό τραγούδι στάθηκε, πάντα, δίπλα στους Έλληνες και στις πιο δύσκολες στιγμές τους. Έτσι μπορεί να κάνει και σήμερα ξορκίζοντας την παραλυτική επίδραση του φόβου, της απομόνωσης και της κοινωνικής αποξένωσης».
Διαβάστε τώρα σε ποιες περιοχές θα γίνουν αυτές οι συναυλίες ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ και με ελεύθερη είσοδο, από τον Γιώργο Νταλάρα:
….. Νίκαια – Ρέντης, …. Περιστέρι, ….. Αιγάλεω ή Χαϊδάρι, ….. Ίλιον ή Άγιοι Ανάργυροι, …. Καλλιθέα, ….. Νέα Σμύρνη, …… Ηλιούπολη, … Δάφνη – Υμηττός ή Άγιος Δημήτριος, …. Καισαριανή, Ηράκλειο Αττικής, Νέα Ιωνία ή Νέα Φιλαδέλφεια.
ΚΑΙ ΙΔΟΥ Η ΣΥΜΠΤΩΣΗ:
Οι εννιά από τις δέκα συναυλίες θα πραγματοποιηθούν σε δήμους που ανήκουν στην εκλογική περιφέρεια της Β΄ Αθηνών. Η σύζυγος του κ. Γιώργου Νταλάρα είναι βουλευτής της Β΄ Αθηνών και προφανώς θα είναι και πάλι υποψήφια στη Β΄ Αθηνών!
Κάποιος κακοπροαίρετος αμέσως θα σκεφτόταν ότι οι συναυλίες του κ. Νταλάρα θα πραγματοποιηθούν στα πλαίσια της προεκλογικής εκστρατείας της συζύγου του.
Όμως, αν είναι έτσι, γιατί αναφέρεται στην ανακοίνωση ότι «Οι παραπάνω συναυλίες θα τελούν υπό την αιγίδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της κάθε περιοχής»; Από πότε προεκλογικές εκστρατείες πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Αλλά, τι σημασία έχουν όλα αυτά από τη στιγμή που ο κ. Νταλάρας θα τραγουδήσει αφιλοκερδώς και δίχως καμία ιδιοτέλεια για τις «μισθοσυντήρητες οικογένειες» και τους ανέργους;
Πάντως σε ολόκληρη την ανακοίνωση του κ. Γιώργου Νταλάρα, δεν αναφέρονται ακριβείς ημερομηνίες πραγματοποίησης των συναυλιών. Αναφέρεται μόνο ότι θα πραγματοποιηθούν από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 25 Μαρτίου. Έτσι, καλύπτεται ολόκληρη κάθε πιθανή προεκλογική περίοδος, θα σκεφτόταν ο κακοπροαίρετος.
Όμως εμείς δεν είμαστε κακοπροαίρετοι, οπότε: ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΩΡΓΟ! ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΡΕ! ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ!

Γιώργος - Αστέρω Παπανδρέου (ΓΑΠ)! Επικό βίντεο του massmedia

Στο σπήλαιο του ΠΑΣΟΚ κάνει κουμάντo μια άλλη "Αστέρω", η "Αστέρω" του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος - Αστέρω Παπανδρέου (ΓΑΠ)...

THE SHOCK DOCTRINE 2009 (NTOKIMANTEΡ)

Το The Shock Doctrine είναι το τελευταίο ντοκιμαντέρ του καταξιωμέμου σκηνοθέτη Michael Winterbottom, με συν-σκηνοθέτη τον Mat Whitecross. Βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σέλλερ της Naomi Klein, το The Shock Doctrine προβάλλει το επιχείρημα ότι οι πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» στην Αμερική έχουν σταδιακά κυριεύσει τον κόσμο μέσω της εκμετάλλευσης συγκλονισμένων από την καταστροφή ανθρώπων και χωρών. Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο υποστηρίζουν ότι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκμεταλλεύονται τις φυσικές καταστροφές, τις οικονομικές κρίσεις και τους πολέμους για να επιβάλουν ριζοσπαστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς.

Η Klein αποκαλεί το φαινόμενο αυτό «καπιταλισμό της συμφοράς» και θεωρεί ότι είναι το ίδιο αποτελεσματικός στο να σβήνει τη συλλογική μας μνήμη όσο και η ψυχιατρική θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Η ταινία αμφισβητεί κατά τρόπο ριζικό το μύθο ότι η παγκόσμια ελεύθερη αγορά έχει θριαμβεύσει βασιζόμενη στις αρχές της δημοκρατίας.

Διάρκεια: 1 ώρες, 18 λεπτά

Το Δόγμα του Σοκ 2009 (NTOKIMANTEΡ)

από formatyourbrains

Προβάδισμα 16,5 μονάδων για τη ΝΔ

Σημαντικό προβάδισμα 16,5 ποσοστιαίων μονάδων, έναντι του ΠΑΣΟΚ δίνει στη Νέα Δημοκρατία δημοσκόπηση της Public Issue για την «Καθημερινή της Κυριακής». Σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα η αποχή, η οποία προσεγγίζει το 32,5%.
Ειδικότερα, η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 30,5% , το ΠΑΣΟΚ 14%, η ΔΗΜΑΡ 13,5%, το ΚΚΕ12,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ 12%, ο ΛΑΟΣ 5,5%, οι Οικολόγοι – Πράσινοι 4%, η ΔΥΣΗ 2,5% και λοιπά κόμματα συνολικά 5,5%.
Εννέα στους δέκα ερωτηθέντες (91%) δηλώνουν ανασφαλείς κοινωνικά, ενώ αντίστοιχο ποσοστό δηλώνει δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Το 36% αναφέρει ότι εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό έναντι 62% που δηλώνει ότι δεν τον εμπιστεύεται.

Θεατρική παράσταση ''Ο θείος ο πάπαρος'

Η Συντονιστική Επιτροπή Δήμου,φορέων,κατοίκων Ωραιοκάστρου ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ σας καλεί να παρακολουθήσετε  τη θεατρική παράσταση με τίτλο ''Ο θείος ο πάπαρος''.Το έργο θα παρουσιάσει η θεατρική ομάδα ''ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ'' .Το κείμενο έγραψε ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Αουγκούστο Μπόαλ-ιδρυτής του θεάτρου των καταπιεσμένων- και είναι εντελώς επίκαιρο μιας και μας θυμίζει όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό.

Μια ευκαιρία λοιπόν,να δούμε τη ζωή μας στη σκηνή,να προβληματιστούμε,να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας ,αλλά και να γελάσουμε!Και όλα αυτά δωρεάν ,γιατί λεφτά...δεν υπάρχουν στις τσέπες μας!
Σας περιμένουμε το Σάββατο 14/1/2012,στις 7μ.μ.,στο Καπή Παλαιοκάστρου(Κτίριο Παύλος Μελάς)
(πληρ.6998411328)

Αουγκούστο Μπόαλ

 

Καταπίεση είναι όταν ο ένας από τους δύο συνομιλητές χάνει τη δύναμή του, δεν μιλάει και πρέπει μόνο να ακούει.

 

 

 

Spect-actors όλων των χωρών, ενωθείτε!

Ο δημιουργός παραστάσεων γι' αυτούς που έχουν ανάγκη να βρουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους.


Μέσα στο λεωφορείο μια κοπέλα στέκεται κοντά στην πόρτα. Ενας άνδρας κολλάει επάνω της. Η κοπέλα αντιδρά έντονα αλλά κανένας από τους επιβάτες δεν παίρνει θέση. Στην επόμενη στάση ανεβαίνει ένα ωραίο αγόρι. Μια γυναίκα τού ζητεί επίμονα να τον φιλήσει. Το αγόρι διαμαρτύρεται. Ο άνδρας αμέσως το υπερασπίζει. Η κοπέλα φωνάζει: «Γιατί να επιτρέπεται μόνο σε έναν άνδρα να παρενοχλεί μια γυναίκα και όχι και το αντίθετο;». Η συζήτηση ανάμεσα στους επιβάτες φουντώνει. Ο Augusto Boal χαμογελάει. Ενα ακόμη λεωφορείο γίνεται το σκηνικό για μια σκηνή του «αόρατου θεάτρου». Οι θύτες και τα θύματα ήταν ηθοποιοί της ομάδας του, το κοινό ανυποψίαστοι επιβάτες. Μόνο η ζωή μπορεί να σε αναγκάσει να πάρεις θέση. Ο θεατής παίρνει μέρος στο συμβάν, ο παθητικός ρόλος που του επιφυλάσσει συνήθως το θέατρο καταργείται εκ των πραγμάτων. Ο θεατής γίνεται «παρατηρη- δρών», δηλαδή spect-actor. Ακόμη και η ζωή χρειάζεται μια πρόβα τζενεράλε. Ειδικά όταν ανήκεις σε αυτούς που οι ευκαιρίες τους είναι μετρημένες.
Ο Boal ξεκίνησε από τη Βραζιλία και κλείνοντας το μάτι στον Μπρεχτ άρχισε να κάνει ένα θέατρο «χρήσιμο», το Θέατρο των Καταπιεσμένων, διασχίζοντας τον χάρτη. Θέατρο δρόμου ­ το «Αόρατο θέατρο» ­, θέατρο με εικόνες ­ το «Image theatre» ­, όλα ασκήσεις και τεχνικές που μπορεί να καταλήξουν σε παράσταση, πρώτα όμως έχουν σκοπό να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ανάγκη να βρουν μια γλώσσα για να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Στην Ελλάδα ήρθε για ένα σεμινάριο, προσκεκλημένος του οργανισμού «Πλεύσις». Οι μαθητές προέρχονταν από τους χώρους του θεάτρου, της εκπαίδευσης και της θεραπείας, με κοινή μαζί του την πίστη ότι ο ανθρωπισμός δεν είναι απομεινάρι του πολιτικού θεάτρου των δεκαετιών του '60 και του '70 αλλά η απαραίτητη βάση για την πρωτοπορία του επόμενου αιώνα.


­ Είναι περίεργο να συνομιλείς με κάποιον που έχει δηλώσει ότι προτιμά τις εικόνες από τις λέξεις.
«Αυτό δεν ισχύει απόλυτα. Τις αγαπώ τις λέξεις, μιλάω ακατάπαυστα, έχω γράψει γύρω στα 25 βιβλία ως τώρα, είμαι υπέρ των λέξεων. Καταλαβαίνω όμως ότι πολλές φορές κρύβουν περισσότερα πράγματα από ό,τι αποκαλύπτουν. Σου μιλάω για πράγματα και ξέρω για τι πράγμα μιλάω αλλά δεν ξέρω πώς ακούει τις λέξεις μου ο αποδέκτης, τις ακούει διαφορετικά. Αν πω σε σένα μια λέξη, ας πούμε οικογένεια, για σας που έχετε μεγαλώσει στην Ελλάδα η λέξη οικογένεια σημαίνει οικογένειες που εσείς γνωρίζετε αλλά, όταν εγώ λέω οικογένεια, μιλάω για οικογένειες που εγώ γνωρίζω. Το ίδιο και για κάποιον από τη Γουινέα Μπισάο. Οι λέξεις δηλώνουν κάτι κοινό για όλους αλλά υποδηλώνουν και κάτι ατομικό».
­ Υπάρχει τρόπος να καταλάβουν όλοι το ίδιο;
«Μπορείς να χρησιμοποιήσεις εικόνες. Αν ρωτήσω ένα επτάχρονο αγόρι ή κορίτσι τι είναι οικογένεια, δεν μπορεί να μου απαντήσει. Αλλά αν του πω "κάνε μου μια εικόνα πώς είναι η οικογένειά σου", θα βάλει τη μητέρα, τον πατέρα, τα αδέλφια του και εγώ θα διαβάσω την εικόνα. Και έτσι βλέπεις τοποθετώντας τους ανθρώπους στον χώρο τι καταλαβαίνει το παιδί λέγοντας οικογένεια. Αυτή είναι μία από τις απλούστερες τεχνικές του Image Theatre, που είναι μέρος του Θεάτρου των Καταπιεσμένων ­ να πεις "σκέψου μια εικόνα" και να διαλέξεις κάποια πρόσωπα από αυτά που είναι εκεί για να φτιάξεις μαζί τους ένα μοντέλο, χρησιμοποιείς τα αντικείμενα, τραπέζι, καρέκλες, φτιάχνεις μια εικόνα και μετά κάποιος άλλος φτιάχνει τη δική του εικόνα. Καθώς λοιπόν ταξιδεύω σε πολλές χώρες, έχω μια συλλογή από πάνω από 20 τύπους οικογενειών, εικόνων οικογενειών και είναι εντελώς διαφορετικές και σημαίνουν το ίδιο πράγμα».
­ Αποκλείεται να αποκρύπτουν και οι εικόνες;
«Και οι εικόνες μπορεί να αποκρύπτουν αλλά, αν συνδυάσεις εικόνες και λόγια, τότε έχεις μια βαθύτερη κατανόηση του τι αισθάνονται οι άνθρωποι και του τι θέλουν να πουν. Πρέπει να είσαι παρών και να παρατηρείς με προσοχή. Γενικώς η παρατήρηση είναι κάτι καθοριστικό για τον άνθρωπο, είναι αυτό που τον διαχωρίζει από τα ζώα».
­ Τι εννοείτε;
«Το ανθρώπινο ζώο είναι το μοναδικό ζώο που είναι ικανό να δρα και να παρατηρεί τον εαυτό του ενώ δρα. Είναι spect- actor. Γι' αυτό είναι και το μόνο ζώο που μπορεί να είναι θέατρο».
­ Τι σημαίνει «να είναι θέατρο»;
«Τώρα σου μιλώ, συνεπώς παράγω μια δράση, προσπαθώ να σε πείσω για κάτι για το οποίο είμαι πεπεισμένος, οπότε κάνω μια δράση και κατ' αυτήν την έννοια είμαι ηθοποιός. Ταυτόχρονα παρατηρώ τον εαυτό μου ενώ δρα, στην κατάσταση της δράσης πάντοτε και ταυτοχρόνως. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είμαστε θέατρο, ακόμη και αν δεν κάνουμε θέατρο. Μερικοί άνθρωποι κάνουν το θέατρο επάγγελμά τους, οπότε πρέπει να εξασκηθούν, να μάθουν να ποστάρουν τη φωνή τους, να χρησιμοποιούν τα αισθήματά τους, αλλά για να είσαι θέατρο είναι αρκετό το να είσαι ανθρώπινη ύπαρξη. Το Θέατρο των Καταπιεσμένων ασχολείται με το θέατρο το οποίο είσαι και όχι με το θέατρο το οποίο κάνεις. Ετσι αυτό το οποίο προσπαθούμε είναι να έχουμε ένα σύστημα ασκήσεων, παιχνιδιών και τεχνικών που να βγάζουν από μέσα σου αυτό που ήδη έχεις. Δεν είναι για να σου δώσει κάτι που είναι αλλότριο σε σένα. Κατά κάποιον τρόπο ανάγεται στη μαιευτική του Σωκράτη: απαντώντας στις ερωτήσεις, ανακαλύπτεις τη γνώση που ήδη είχες κρυμμένη μέσα σου. Αυτό που έγραψα λοιπόν και στο βιβλίο μου "για ηθοποιούς και μη ηθοποιούς" ήταν ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί και οι μη ηθοποιοί είναι η ίδια, είναι η θεατρική γλώσσα. Εχουμε πάθη στη σκηνή και πάθη στη ζωή μας. Χρησιμοποιούν τη φωνή τους στη σκηνή, κινούν το σώμα τους στη σκηνή οι ηθοποιοί, όπως κάνουμε όλοι στην πραγματική μας ζωή. Χρησιμοποιούμε την ίδια "γλώσσα". Αλλά ο ηθοποιός έχει τη συνείδηση του ότι χρησιμοποιεί αυτή τη γλώσσα ενώ εμείς στην καθημερινή μας ζωή δεν έχουμε αυτή τη συνείδηση. Ετσι αυτό το οποίο προσπαθεί το Θέατρο των Καταπιεσμένων είναι να φέρει αυτή τη συνείδηση στους ανθρώπους οι οποίοι ήδη μιλούν θέατρο χωρίς να το ξέρουν. Εχει να κάνει με τη γνώση του ότι, θέλεις δεν θέλεις, σ' αρέσει δεν σ' αρέσει η γλώσσα που χρησιμοποιείς, είναι θέατρο, αυτή είναι η έκφραση. Ετσι επικοινωνείς μέσω των αισθήσεων, όχι αποκλειστικά και μόνο με τη λογική».
­ Για ποιο λόγο όμως πρέπει να αναπτυχθεί στον καθένα μια τέτοια συνείδηση;
«Αν είσαι παρατηρητής του εαυτού σου εδώ και τώρα, στο παρόν, μπορείς να αναλύσεις το παρελθόν σου προκειμένου να επινοήσεις το μέλλον σου. Αυτό είναι το Θέατρο των Καταπιεσμένων: σήμερα, εδώ, στο παρόν, προσπαθείς να αναλύσεις το παρελθόν, τι έκανες, ποιους δρόμους έχεις πάρει, ποιους στόχους έχεις επιτύχει και προς τα πού θέλεις να βαδίσεις στο μέλλον. Ετσι το Θέατρο των Καταπιεσμένων είναι μια αντανάκλαση του παρελθόντος μέσα στο παρόν για το μέλλον».
­ Μπορούμε να κάνουμε πρόβες για την πραγματικότητα; Η ζωή δεν είναι συνεχώς νέα δεδομένα;
«Ναι, νομίζω ότι μπορείς να κάνεις πρόβες για το μέλλον, όπως μια ποδοσφαιρική ομάδα μπορεί να προπονηθεί για τον αγώνα. Το γεγονός ότι έχεις προπονηθεί πολύ σκληρά δεν σου εξασφαλίζει βεβαίως τη νίκη στον αγώνα. Αν οι άλλοι έχουν εξασκηθεί καλύτερα, θα κερδίσουν αυτοί. Το να προετοιμάζεσαι για το μέλλον σημαίνει ότι είσαι καλύτερα εξοπλισμένος για να συνειδητοποιήσεις τι θέλεις. Αλλά το να πεις "εντάξει, εφόσον έχουμε κάνει πρόβες, θα κερδίσουμε", θα ήταν σαν να αρνείσαι τη ζωή γιατί η ζωή είναι ακριβώς απρόβλεπτη. Ισως ξέρεις πώς θα παίξει ο άλλος και ξέροντας αυτό είσαι καλύτερα προετοιμασμένος να δεις τι θέλεις εσύ».
­ Δεν υπάρχει κίνδυνος η προετοιμασία να σε εμποδίσει να διακρίνεις την πραγματικότητα;
«Κίνδυνος, δεν θα έλεγα. Οπως είπα και πριν, η ζωή είναι η δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας κάθε στιγμή. Απλώς πρέπει να είσαι έτοιμος να πεις "θέλω να κάνω αυτό και θα προσπαθήσω να το κάνω". Αλλά η κατάσταση δεν είναι ποτέ ακριβώς αυτό που έχεις προβλέψει, έτσι πάντοτε πρέπει να ζεις τη ζωή σου και όχι απλώς να αναπαράγεις την πρόβα για τη ζωή. Απλώς θα είσαι καλύτερα προετοιμασμένος, τίποτε περισσότερο. Αυτό σου δίνει το θέατρο, τη δυνατότητα να εξασκηθείς, αλλά δεν σου εγγυάται τη νίκη».
­ Τι είναι η έκπληξη για ένα τέτοιο σύστημα;
«Η ίδια η ζωή είναι έκπληξη. Γιατί, αν όλα συνέβαιναν με τον τρόπο που τα έχεις προβλέψει, η ζωή θα γινόταν πολύ βαρετή. Πολλοί άνθρωποι ζουν ζωές χωρίς καμία έκπληξη. Πάνε στη δουλειά στις οκτώ, κάνουν τις ίδιες χειρονομίες, λένε την ίδια καλημέρα στους ίδιους ανθρώπους. Μερικές φορές ακόμη και πράγματα που θα έπρεπε να είναι πάντοτε δημιουργικά, όπως το να είσαι ερωτευμένος, μπορεί κάποτε να καταλήξουν και αυτά ακόμη ρουτίνα. Το να λες τα ίδια πράγματα στο ίδιο πρόσωπο με τον ίδιο τρόπο, ό,τι κάποια συγκεκριμένη στιγμή ήταν μια αποκάλυψη μπορεί να γίνει πολύ μηχανικό. Στην αργκό του Θεάτρου των Καταπιεσμένων αυτό το ονομάζουμε "τελετουργικοποίηση". Και αυτό είναι που πρέπει να πολεμήσεις, πρέπει να δημιουργείς καινούργιες πιθανότητες διαρκώς. Το ζήτημα δεν είναι να βρεις μια λύση για το κάθε πρόβλημα αλλά να αναπτύξεις την ικανότητα του να βρίσκεις καινούργιες πιθανότητες συνεχώς. Ακόμη και στο Θέατρο των Καταπιεσμένων που κάνουμε ποτέ δεν προσπαθούμε να πούμε ποια είναι η καλύτερη λύση, προσπαθούμε να ερεθίσουμε τον καθένα να σκεφθεί πιθανές λύσεις. Αυτό είναι που θέλουμε να επιτύχουμε».
­ Δημιουργώντας μοντέλα αναγκαστικά μένεις σε σχετικά απλά πράγματα. Αυτό πώς συνδυάζεται με την τέχνη;
«Η φλογέρα των Ανδεων έχει έναν υπέροχο ήχο που μόνο η φλογέρα μπορεί να παράγει. Υπάρχει ο ήχος του γερμανικού πιάνου και αυτή τη μουσική μπορεί να την παράγει μόνο το γερμανικό πιάνο. Δεν πιστεύω ότι το πιάνο είναι καλύτερο από τη φλογέρα ή η φλογέρα καλύτερη από το πιάνο. Δεν πιστεύω ότι ένας απλός ήχος είναι καλύτερος από ό,τι ένας σύνθετος ήχος και το αντίθετο. Εσείς ως άτομο εκφράζετε καμιά φορά πολύ απλές ιδέες και πολύ απλά συναισθήματα και καμιά φορά εκφράζετε πολύ σύνθετα συναισθήματα και πολύ σύνθετες ιδέες. Τίποτε από τα δύο δεν είναι καλύτερο από το άλλο. Ετσι νομίζω ότι όταν κάνουμε Θέατρο των Καταπιεσμένων δεν πρέπει απαραιτήτως να είμαστε απλοί. Μερικές φορές είμαστε πολύ απλοί, αρχίζουμε με πολύ απλές ιδέες, αλλά πιστεύω ότι μερικές τεχνικές όπως το ουράνιο τόξο της επιθυμίας, είναι άκρως σοφιστικέ τεχνικές, πολύ σύνθετες τεχνικές. Αυτό που προσπαθώ είναι να μην κάνω ποτέ ένα πράγμα πολύπλοκο, αλλά σύνθετο ναι. Το σύνθετο παράγεται από πολλά απλά πράγματα. Πολύπλοκο είναι κάτι όταν δεν το καταλαβαίνεις. Μερικές τεχνικές του Θεάτρου των Καταπιεσμένων είναι εκπληκτικά πλούσιες και καθόλου απλές. Καθόλου απλές. Αυτό που κάναμε χθες ήταν το ουράνιο τόξο της επιθυμίας ­ δεν είναι απλό. Πρέπει να αυτοσχεδιάσεις μια σκηνή και μετά να κάνεις εικόνα όλα τα χρώματα της επιθυμίας σου. Οι άλλοι άνθρωποι κάνουν τις δικές τους επιθυμίες σε σχέση με σένα και μετά συνδυάζεις αυτές τις επιθυμίες, κάνεις μια ενορχήστρωση των επιθυμιών, έπειτα αποφασίζεις να πολεμήσεις αυτές τις επιθυμίες, έπειτα κάνεις τις επιθυμίες να πολεμούν η μία την άλλη. Είναι εξαιρετικά σύνθετο. Στο Θέατρο των Καταπιεσμένων αρχίζεις με πολύ απλά πράγματα».
­ Ποιοι είναι σήμερα οι Καταπιεσμένοι;
«Ολες οι σχέσεις ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα θα έπρεπε να είναι διάλογος. Μια χώρα και μια άλλη χώρα, άνδρας και γυναίκα, ένας μαύρος με έναν άσπρο θα έπρεπε να είναι διάλογος αλλά, όπως ξέρετε, στις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχει η τάση του ενός από τους συμμετέχοντες στον διάλογο να κάνει μονόλογο και ο άλλος είναι αυτός που υπακούει, που ακούει. Οι λευκές κοινότητες στη Βραζιλία π.χ. ή στις ΗΠΑ προσπαθούν να επιβάλουν στους άλλους την άποψή τους, να τους επιβάλουν τα κριτήρια ακόμη και της ίδιας της ομορφιάς, τους τρόπους συμπεριφοράς, έτσι ώστε ο διάλογος καταργείται. Καταπίεση είναι όταν ο ένας από τους δύο συνομιλητές χάνει τη δύναμή του να μιλάει και πρέπει μόνο να ακούει. Αυτό που θέλουμε από το Θέατρο των Καταπιεσμένων δεν είναι να αντιστρέψουμε τους ρόλους καταπιεστή και καταπιεζόμενου, θέλουμε να αποκαταστήσουμε τον διάλογο, να συναντηθούν οι δύο πλευρές, να μπορούν να μιλούν και να λένε αυτό που θέλουν και οι δύο, να μπορούν να ανταλλάξουν απόψεις».
­ Η καταπίεση και το δίκαιο του ισχυρού δεν είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης;
«Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να πω ότι είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης αλλά έχει υπάρξει η ανθρώπινη ιστορία και συμφωνώ μαζί σας ότι πάντοτε ήταν έτσι. Κάθε φορά που μία δύναμη γίνεται πιο δυνατή από τις άλλες προσπαθεί να επιβάλει στις άλλες τον δικό της τρόπο ζωής, προσπαθεί πάντοτε να κυριαρχήσει. Πιστεύω ότι το ανθρώπινο είδος είναι αρπακτικό, ζώα που τρέφονται από άλλα ζώα. Ετσι είναι και ο άνθρωπος: τρέφεται κανιβαλιστικά τρώγοντας ο ένας τον άλλον, όχι κυριολεκτικά αλλά συμβολικά, παραστατικά. Πιστεύω ότι, ναι, υπάρχει η τάση. Οταν αυτό γίνεται μια παγκόσμια τάση, συμβαίνει αυτό που ονόμαζαν πριν αποικιοκρατία, αυτό που ονόμαζαν πριν ιμπεριαλισμό, αυτό που ονόμαζαν πριν "Η Αυτοκρατορία των Χιλίων Ετών", αυτό που ήθελε ο Χίτλερ για να παγκοσμιοποιήσει τον κόσμο, σύμφωνα με τη δική τους οπτική, την οπτική των ναζιστών. Και η παγκοσμιοποίηση είναι μια προσπάθεια να κάνεις τους πάντες να γίνουν ρομπότ και όχι άνθρωποι. Προσπαθούν να σε κάνουν να είσαι όμοιος με όλους τους άλλους, να μάθεις να σκέφτεσαι όπως όλοι. Γιατί; Διότι στις ημέρες μας αυτό που κυριαρχεί είναι η δύναμη της αγοράς. Θέλουν τη δύναμη της αγοράς να ρυθμίζει τα πάντα, ακούς ότι υπάρχει μια κρίση στην Ασία και ο αντίκτυπος φθάνει ως την Ελλάδα και τη Βραζιλία. Υπάρχει κρίση στις ΗΠΑ και το Χονγκ Κονγκ το καταλαβαίνει. Κερδοσκοπούν με το χρήμα. Η αγορά είναι που μετράει και αυτό σημαίνει ότι μετράνε τα εμπορεύματα περισσότερο από τον καταναλωτή, οπότε δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις δικές μας επιθυμίες. Θα σε κάνουν να αγοράσεις αυτό που έχουν να σου πουλήσουν, έτσι σου κλέβουν τις επιθυμίες σου και σου βάζουν μια "προθήκη" επιθυμίας, σου εμφυτεύουν μια επιθυμία και ξαφνικά αρχίζεις να νομίζεις ότι θέλεις αυτό που είναι η αγορά. Στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό η επιθυμία σου. Είναι μια επιθυμία εμφυτευμένη σε σένα, αυτό που ονομάζω μια "προθήκη" επιθυμίας. Οπως κάνουν προθήκη σε ένα δόντι, σε ένα κομμένο χέρι, έτσι βάζουν προθήκη και στην καρδιά μας και μετά πιστεύουμε ότι αυτά τα θέλουμε και δεν θυμόμαστε πια ποια ήταν η δική μας επιθυμία».
­ Αλλά η αρχή της ανθρώπινης ιστορίας βρίσκεται στην ανθρώπινη φύση. Μήπως το Θέατρο των Καταπιεσμένων είναι μια προσπάθεια απλώς να επιβραδυνθεί μια φυσιολογική και αναπόφευκτη εξέλιξη;
«Ακόμη κι αν μπορούσαμε να πούμε κατηγορηματικά ότι η καταπίεση είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι στην ανθρώπινη φύση ενυπάρχει η εξυπνάδα. Αν ο άνθρωπος είναι εξυπνότερος από ό,τι τα άλλα ζώα, με την εξυπνάδα μας μπορούμε να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτό που είναι η αρπακτική ανθρώπινη φύση. Πιστεύω ότι μέσα στην καρδιά μας έχουμε επιθυμίες. Οι επιθυμίες είναι μη λογικές και μη ηθικές. Η επιθυμία μου δεν είναι ηθική. Δεν σκέφτομαι αν είναι ηθικά σωστό ή όχι, επιθυμώ. Επιθυμώ. Επιθυμώ να σκοτώσω κάποιον ή επιθυμώ να κάνω έρωτα σε ένα συγκεκριμένο αριθμό ατόμων. Υπάρχει όμως και η θέληση. Η θέληση είναι ηθική και συνειδητή. Μπορώ να πω ότι δεν μπορώ να αποδεχθώ κάποιες από τις επιθυμίες μου. Ετσι μπορώ να πω "θέλω να σκοτώσω κάποιον", αυτή είναι η επιθυμία μου, αλλά η θέλησή μου υπεισέρχεται και λέει "δεν θα σκοτώσω κανέναν διότι είμαι ενάντιος στη θανατική καταδίκη". Δεν θα σκοτώσω, ακόμη κι αν επιθυμώ να σκοτώσω τον Πινοσέτ, πράγμα που είναι μια πολύ φυσιολογική επιθυμία κάθε ανθρώπινου πλάσματος. Είναι αλήθεια ότι στη φύση μας υπάρχει κάτι το αρπακτικό γιατί είμαστε ζώα αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι έχουμε θέληση».
­ Εχουν όλοι οι άνθρωποι θέληση;
«Πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να αναπτύξουμε τη θέλησή μας και τις επιλογές μας και να κάνουμε την ανθρωπότητα να γίνει πραγματική ανθρωπότητα κι όχι αυτό που είναι τώρα. Γιατί τώρα η ανθρωπότητα χωρίζεται σε τρία μέρη: ένα μέρος είναι οι κατέχοντες την αγορά, το δεύτερο μέρος οι καταναλωτές στην αγορά και το τρίτο μέρος το πετάμε στην Αφρική, τους πετάμε και τους αφήνουμε να σκοτώνονται μόνοι τους, όπως οι Τούτσι, και δεν μας νοιάζει καθόλου. Αλλά όχι μόνο στην Αφρική, σε κάθε χώρα νιώθεις τις ανάγκες της τρίτης ανθρωπότητας. Πάω στο Λονδίνο κάθε χρόνο, δουλεύω εκεί, κάνω σεμινάρια, παραστάσεις. Κάθε φορά βλέπω όλο και περισσότερους "πολίτες των χαρτόκουτων", αστέγους με άλλα λόγια. Πας στη Γαλλία, πας στις ΗΠΑ, βλέπεις φτώχεια και μιζέρια. Ετσι κατασκευάζουμε μια τρίτη ανθρωπότητα, την ανθρωπότητα εκείνων για τους οποίους δεν ενδιαφερόμαστε επειδή δεν καταναλώνουν, δεν πληρώνουν για τίποτε, δεν βοηθάνε τη μηχανή της διαφήμισης να συνεχίσει, αυτό είναι νομίζω που πρέπει να πολεμήσουμε. Αν είμαστε άνθρωποι, πρέπει να έχουμε πολιτική ηθική που να λέει ότι όταν κάποιος υποφέρει θα τον βοηθήσουμε. Αν λέμε "η ζωή είναι σύντομη, με νοιάζει η προσωπική μου ευτυχία", αυτό δεν είναι ανθρώπινο, είναι προ-ανθρώπινο. Θα γίνουμε άνθρωποι όταν μάθουμε να είμαστε ηθικοί. Και ηθική είναι να υπάρχει μία ανθρωπότητα και όχι τρεις, όπως τώρα».
­ Πώς μπορείς να μιλάς για τους απόκληρους όταν εξ ορισμού ανήκεις στην προνομιούχο τάξη; Δεν είναι κι αυτό μια υπόγεια μορφή καταπίεσης;
«Οχι, δεν είναι, αλλά παλιότερα υπήρξε. Στη δεκαετία του '50, του '60, ακόμη και στις αρχές του '70 υπήρχε η μόδα του επονομαζόμενου πολιτικού θεάτρου. Εμείς που κάναμε πολιτικό θέατρο, και αυτό είναι μια κριτική και για τον εαυτό μου, όχι μόνο για τους άλλους, είχαμε την τάση να πιστεύουμε ότι αφού είμαστε καλλιτέχνες ξέρουμε περισσότερα από το κοινό μας και μπορούμε να του πούμε "πρέπει να κάνεις αυτό ή πρέπει να κάνεις εκείνο", να πούμε στις γυναίκες πώς να συμπεριφέρονται ενώ εμείς είμαστε άνδρες, στους μαύρους πώς να απελευθερωθούν ενώ εμείς είμαστε λευκοί ­ ήταν φρικτό. Αλλά το κάναμε. Θα σας πω μια ιστορία. Κάποτε ήμουν στα βορειοανατολικά της Βραζιλίας δουλεύοντας με αγρότες και κάναμε ένα έργο που τελείωνε με τα λόγια "πρέπει να δώσουμε το αίμα μας για να ελευθερώσουμε τη γη μας". Ηταν το τέλος ενός ωραίου τραγουδιού, όλοι μας τραγουδούσαμε με τη γροθιά υψωμένη και με τουφέκια στο δεξί μας χέρι ­ θεατρικά τουφέκια όμως. Και τότε ήρθε ένας αγρότης και μου είπε: "Αν σκέφτεσαι ακριβώς όπως εμείς, ότι πρέπει να δώσεις το αίμα σου για να ελευθερώσεις τη γη σου, πάρε το τουφέκι σου κι έλα μαζί μας να πολεμήσουμε κάποιον που έχει καταλάβει τη γη μας". Και τότε του είπα: "Είμαστε αληθινοί, είμαστε αληθινοί άνθρωποι, δεν είμαστε ψεύτες, αλλά τα τουφέκια μας είναι ψεύτικα, είναι θεατρικά". Και αυτός είπε: "Μη σε νοιάζει, τα τουφέκια μπορεί να είναι ψεύτικα, εσείς όμως είστε αληθινοί άνθρωποι. Ελάτε μαζί μας κι εμείς έχουμε τουφέκια για όλους". Και τότε του είπα: "Ακου, δεν είμαστε ψεύτες, είμαστε αληθινοί, αλλά είμαστε αληθινοί καλλιτέχνες και όχι αληθινοί αγρότες". Και τότε μου είπε: "Αφού εσείς οι αληθινοί καλλιτέχνες λέτε ας χύσουμε το αίμα μας για τη γη μας, εσείς οι αληθινοί καλλιτέχνες μιλάτε για μας, για το δικό μας αίμα, όχι για το δικό σας". Και από τη στιγμή εκείνη κατάλαβα ότι δεν πρέπει να δίνω συμβουλές αν δεν είμαι έτοιμος να ακολουθήσω τις ίδιες μου τις συμβουλές. Και τότε άλλαξα. Και τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα να πάω στην Μπουρκίνα Φάσο, μία από τις πιο φτωχές χώρες στον κόσμο ­ όλος ο προϋπολογισμός αυτής της χώρας των 8 εκατ. κατοίκων είναι μικρότερος από τον προϋπολογισμό της Οπερας του Παρισιού ­, και να δουλέψω με πάμπτωχους ανθρώπους. Και όμως νιώθω σαν στο σπίτι μου όταν πάω εκεί, γιατί δεν πάω πια για να πω "κάνε αυτό ή κάνε εκείνο", πηγαίνω φέρνοντάς τους έναν τρόπο ανάλυσης της ίδιας τους της κοινωνίας και ρωτώντας τους τι μπορούν, τι είναι πρόθυμοι να κάνουν. Είκοσι χρόνια πριν, στην Αλγερία, δούλευα με γυναίκες και μου είπαν: "Αν φέρεις εδώ ένα έργο από τη Γαλλία, από το Παρίσι, όπου οι γυναίκες κάνουν αυτό κι εκείνο, εδώ δεν μπορείς να το κάνεις, γιατί εδώ για μια γυναίκα το να βγάλει το τσαντόρ και να δείξει τα χείλη της είναι χειρότερο από ό,τι να βγει μια Παριζιάνα γυμνή στα Ηλύσια Πεδία". Ποτέ δεν μπορείς να πας να πεις κάντε αυτό, γιατί το κάνουν κάπου αλλού, όχι. Είσαι στο Παρίσι, θα παλέψεις στο Παρίσι, είσαι στην Αλγερία, θα παλέψεις στην Αλγερία».
­ Πότε καταλάβατε για πρώτη φορά ότι υπάρχει καταπίεση;
«Ηταν πολύ νωρίς στη ζωή μου, γιατί μεγάλωσα σε ένα κομμάτι του Ρίο ντε Τζανέιρο όπου υπήρχε πάρα πολλή φτώχεια. Από την πιο τρυφερή μου ηλικία έβλεπα πλούσιους και φτωχούς, έτσι δεν ήταν για μένα και πολύ δύσκολο να καταλάβω τι είναι η καταπίεση. Ετσι πολύ νωρίς άρχισα να γράφω έργα για τους καταπιεσμένους, πάντοτε όμως από τη δική μου οπτική γωνία. Δεν ήμουν ο ίδιος καταπιεσμένος από τις ίδιες καταπιέσεις για τις οποίες μιλούσα. Τα έργα μου ήταν ψεύτικα. Δεν μιλούσα για τον εαυτό μου, μιλούσα γι' αυτό που νόμιζα ότι ήταν οι άλλοι άνθρωποι. Το χειρότερο όμως πράγμα που έχω νιώσει ήταν όταν είχα συλληφθεί στη Βραζιλία. Με έβαλαν σε ένα μικρό κελί επτά οπλισμένοι και έλεγαν ότι θα με βασανίσουν αν δεν μιλήσω. Δεν μίλησα και με βασάνισαν με ηλεκτροσόκ και διάφορα άλλα. Εκείνη η στιγμή της ζωής μου ήταν η πιο φρικτή, όταν αισθάνθηκα πόσο τρωτή είναι η ζωή ­ γιατί πάντοτε σκεφτόμαστε τον θάνατο, αλλά πάντοτε με την αφηρημένη αίσθηση ότι όλοι κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Ξαφνικά όμως βλέπεις όλα αυτά τα όργανα βασανισμού και λες "ίσως μου κάνουν πιο πολλά ηλεκτροσόκ από ό,τι μπορώ να αντέξω και ίσως πεθάνω τώρα" και έτσι αντιμετωπίζεις εκεί συγκεκριμένα το ενδεχόμενο σε δύο λεπτά να μην υπάρχεις πια και σκέφτεσαι όλη σου τη ζωή τελείως διαφορετικά. Και την ίδια στιγμή βλέπεις τη βλακεία και τη ζωώδη πλευρά αυτών των ανθρώπων, που είναι τόσο απάνθρωποι, γιατί η ζωή σου τούς ανήκει, μπορούν να τη διαθέσουν όπως θέλουν. Οταν βρέθηκα αντιμέτωπος με τον θάνατο και μάλιστα με έναν ηλίθιο θάνατο, ρωτούσα γιατί. Ημουν σωστά στα μυαλά μου, αισθανόμουν πολύ υγιής και ξαφνικά η ζωή μου ήταν μια απόφαση άλλων και όχι δική μου. Αλλά καταπιέσεις με έναν λιγότερο άμεσο τρόπο αισθάνομαι όλη την ώρα. Ας πούμε οι ομάδες μου με τις οποίες κάνω θέατρο στη Βραζιλία ή στη Γαλλία δεν παίρνουν τις ίδιες επιχορηγήσεις με άλλους. Πρέπει να δουλεύουμε πολύ περισσότερο για να έχουμε λιγότερα».
­ Γιατί αυτό;
«Διότι οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως για ένα τέτοιου είδους θέατρο. Μερικές κυβερνήσεις, όπως της Μπουρκίνα Φάσο, πληρώνουν ηθοποιούς για να παίζουν επαγγελματικά Θέατρο των Καταπιεσμένων γιατί το χρειάζονται. Στη Γαλλία όμως ή στη Βραζιλία δεν νοιάζονται και πολύ. Αν έκανα ένα πιο εύκολο θέατρο ­ όταν εγώ ο ίδιος έκανα τη Φαίδρα του Ρακίνα στη Βραζιλία πήραμε πάρα πολλά λεφτά για να πάμε παντού ­, κανένα πρόβλημα. Κάνεις όμως τη Φαίδρα για ένα κοινό που πληρώνει και δεν χρειάζεσαι και τόσο μια τέτοια υποστήριξη αλλά για να παίξουμε για τους φτωχούς ανθρώπους που το χρειάζονται δεν μας δίνουν λεφτά. Μας δίνουν λεφτά για να παίξουμε για τη μεσαία τάξη και πάνω. Αν κάνουμε το θέατρο που θέλουν, μας δίνουν όλα τα λεφτά που χρειαζόμαστε, αν θέλουμε όμως να κάνουμε ένα είδος θεάτρου που πιστεύουμε ότι είναι πιο χρήσιμο για τον πληθυσμό, τότε δεν παίρνουμε τίποτα».
­ Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα με το θέατρο ή χρειάζεται πιο άμεση εμπλοκή με την πολιτική; Εσείς ας πούμε έχετε εκλεγεί με το Εργατικό Κόμμα.
«Οχι, βέβαια, το θέατρο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε. Είναι σαν να σου δίνει ένα κλειδί αλλά το κλειδί δεν θα ανοίξει μόνο του καμία πόρτα αν δεν την ανοίξεις εσύ ο ίδιος. Παίρνεις το κλειδί, πας εκεί και ανοίγεις την πόρτα. Το κλειδί μόνο του είναι άχρηστο ­ αν το πάρεις και το αφήσεις στο τραπέζι δεν βοηθάει σε τίποτα. Αυτοί που θα αλλάξουν τον κόσμο είναι οι άνθρωποι, τα πρόσωπα, όχι το θέατρο. Το θέατρο είναι ένα πολύ ισχυρό όπλο αλλά χρειάζεται δουλειά. Οσο για την πολιτική, εγώ πολιτική έκανα πάντοτε αλλά όχι ενταγμένος σε κάποιο κόμμα, γιατι δεν είχα ποτέ την πειθαρχία που απαιτείται για να είσαι μέλος ενός πολιτικού κόμματος ­ δεν την είχα ποτέ. Κάποτε όμως θέλησα να κάνω ένα πείραμα για το πώς μπορείς να νομοθετείς μέσα από το θέατρο. Και τότε εκλέχθηκα για το νομοθετικό σώμα του Ρίο και υπέγραψα ένα συμβόλαιο μαζί με όλη την ομάδα μου του Θεάτρου των Καταπιεσμένων ­ όλοι υπέγραψαν μέσω εμού. Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια δραστηριοποιήσαμε πολλά θεατρικά γκρουπ σε σχολεία, σε συνδικάτα, σε εκκλησίες, σε κάθε μορφή οργανωμένου πληθυσμού, στους μαύρους φοιτητές στο πανεπιστήμιο, σε μια ομάδα οργανωμένων ομοφυλοφίλων, σε ομάδες τρίτης ηλικίας, σε εργάτες, αγρότες χωρίς γη, 90 ομάδες συνολικά. Αυτές οι 90 ομάδες έκαναν Θέατρο των Καταπιεσμένων για τις κοινότητές τους, έκαναν διάλογο με άλλες κοινότητες και έκαναν και φεστιβάλ. Και πάντοτε κάποιος σημείωνε όλες τις προτάσεις που γίνονταν. Και εγώ έπαιρνα αυτές τις προτάσεις και ο δικηγόρος μου μετέτρεπε αυτές τις επιθυμίες του πληθυσμού σε σχέδια νόμου και εγώ τις παρουσίαζα στη Βουλή. Παρουσίασα 40 σχέδια νόμου, 13 έγιναν αποδεκτά και ψηφίστηκαν ως νόμοι. Εφθασα στο σημείο να ενώσω το θέατρο με την πολιτική. Για πρώτη φορά η επιθυμία του πληθυσμού έγινε γραπτός νόμος της πόλης του Ρίο ­ 13 φορές. Ηταν μεγάλο επίτευγμα, ήταν η πρώτη φορά στον κόσμο που μπορούσες να πεις ότι η θεατρική δουλειά παρήγαγε τον νόμο τον οποίο πρέπει να υπακούουν τώρα όλοι. Η επιθυμία έγινε νόμος. Ηταν η σύζευξη ανάμεσα στο θέατρο και στην πολιτική».
­ Πώς μπορείς να χωρέσεις την επιθυμία μέσα σε ένα νόμο;
«Ο νόμος είναι πάντοτε επιθυμία κάποιου. Μόνο που είναι η επιθυμία κάποιου άλλου, όχι η δική σου επιθυμία. Αυτό που κάναμε ήταν να πούμε "ας κάνουμε και τη δική μας επιθυμία νόμο"».
­ Στο σεμινάριο που κάνατε εδώ ποιες ήταν οι επιθυμίες των Ελλήνων, ποια είναι τα θέματα που τους απασχολούν;
«Πρότειναν τον ρατσισμό ως θέμα, τον σεξισμό, την καταπίεση από την πολιτική ζωή που επιβάλλει ορισμένα πράγματα ενάντια στη θέληση του πληθυσμού και επίσης τη γραφειοκρατία. Αυτά είναι τα θέματα πάνω στα οποία δουλεύουν. Αλλά στο πιο υποκειμενικό μέρος της δουλειάς έφεραν πράγματα όπως ο έρωτας, η ανασφάλεια, ο φόβος για τη ζωή και τέτοια. Αλλά τα θέματα που διάλεξαν τώρα για να δουλέψουν αντικειμενικά είναι αυτά τα τέσσερα θέματα».
­ Μιλάτε συνέχεια για δουλειά. Στο ταλέντο πιστεύετε ή το θεωρείτε ένα προϊόν της καπιταλιστικής κοινωνίας;
«Μια τέτοια ερώτηση προέρχεται από ένα ταλαντούχο άτομο. Εχεις το ταλέντο να κάνεις μια τέτοια ερώτηση, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις. Κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο ταλαντούχοι από κάποιους άλλους, έχουν αναπτύξει την εξυπνάδα, την τεχνική τους περισσότερο από κάποιους άλλους, οπότε πιστεύω στο ταλέντο πάρα πολύ. Αλλά επίσης πιστεύω ότι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως του πόσο ταλέντο έχουν, μπορούν να βελτιωθούν. Η μάθηση είναι μια διαδικασία που δεν εξαρτάται από το ταλέντο που έχεις. Ακόμη και κάποιος χωρίς καθόλου ταλέντο μπορεί να μάθει κάτι. Και αυτοί που έχουν πολύ περισσότερο ταλέντο μπορούν να μάθουν περισσότερα. Ολοι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα από τον εαυτό τους. Δεν με νοιάζει ο ανταγωνισμός, να τα πάω καλύτερα από σένα, αυτό δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι "μπορώ να τα πάω καλύτερα από τον εαυτό μου;". Ναι, μπορώ! Ανεξαρτήτως του πόσο πολύ ή πόσο λίγο ταλέντο έχω, ξέρω ότι μπορώ να γίνω καλύτερος. Αυτό που πάντοτε προσπαθώ είναι να γίνομαι καλύτερος από τον εαυτό μου και να βοηθώ άλλους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι από τον εαυτό τους, όχι να τους βάλω σε ανταγωνισμό. Αλλά το ταλέντο υπάρχει και η δουλειά υπάρχει επίσης».