Η οικονομική κρίση ξεγύμνωσε όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, του ελληνικού μοντέλου και του ελληνικού τρόπου ζωής. Όσα δάνεια κι αν πάρουμε, όσες φορές κι αν μας «σώσουν», όσα κουρέματα κι αν γίνουν, αν δεν αναμετρηθούμε εμείς οι ίδιοι με τους «δαίμονές» μας, το αποτέλεσμα θα είναι μονίμως ο εγκλωβισμός μας σ ένα σπιράλ καταστροφής. Στη Δημοκρατία την ευθύνη αυτής της εθνικής κάθαρσης και αυτοκάθαρσης επωμίζεται το πολιτικό σύστημα, το οποίο είτε μας αρέσει , είτε όχι και όσο κοινότυπο κι αν φαίνεται, είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας.
Παράδειγμα η Αριστερά, σε όλες τις εκφράσεις της, κυρίως τις επίσημες
Η Αριστερά, που λέει ΟΧΙ στο Μνημόνιο ενώ την ίδια στιγμή λέει ΝΑΙ στις πολιτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή.
Η Αριστερά που τολμά να μιλά για «εθνική ανεξαρτησία» και να κατηγορεί τους άλλους για «υποτέλεια» όταν επί δεκαετίες έκανε ό,τι μπορούσε για να υποστείλει το λαϊκό φρόνημα, να παραχαράξει τα βιβλία της εθνικής ιστορίας και να καταργήσει τις εθνικές παρελάσεις. Θυμάστε που λίγα χρόνια πριν μάζευαν υπογραφές για να σταματήσουν οι παρελάσεις στις εθνικές επετείους; Τώρα πάνε στις ίδιες παρελάσεις για να κερδοσκοπήσουν στην κρίση.
Η Αριστερά που δεν έχει να παρουσιάσει καμιά πολιτική διεξόδου από την κρίση, αλλά παριστάνει μονίμως τον «προφήτη» της συμφοράς, όταν δεν υπόσχεται, όπως ο Τσίπρας, να μας φέρει… φτηνό πετρέλαιο από τον Ούγκο Τσάβες!
Η Αριστερά, που την μια διαφωνεί με την Ευρώπη και την άλλη προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να βγούμε από την Ευρώπη. Που από τη μία ψηφίζει “όχι” σε όλα, ακόμα και στο κούρεμα του χρέους, και από την άλλη χαρακτηρίζει το κούρεμα ανάσα για τη χώρα…
Η Αριστερά, όπως η ΔΗΜΑΡ του κ. Φώτη που Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή θέλουν το ευρώ, Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο δεν το θέλουν, ή δεν τους νοιάζει. Και την Κυριακή ξεκουράζονται και το σκέφτονται…
Η Αριστερά που υποστηρίζει ότι δεν κυβέρνησε ποτέ τη χώρα κι αυτό νομίζει πως την απαλλάσσει. Επειδή μπορεί να μην κυβέρνησε (με εξαίρεση την περίοδο …. Μητσοτάκη) στην πραγματικότητα όμως πρόσφερε απλόχερη ιδεολογική και πολιτική υποστήριξη στο σύστημα της διαπλοκής που κυβέρνησε όλα αυτά τα χρόνια
Η Αριστερά, τέλος, που:
- Έδιωξε επιχειρήσεις και επενδύσεις από την Ελλάδα, με άκαιρες απεργίες και κινητοποιήσεις.
- Έκανε τα πάντα για να μην έρθουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα προκειμένου να διαιωνισθούν τα προνόμια των πανεπιστημιακών συντεχνιών από τις οποίες αντλεί ψήφους
- Έκανε τις συντεχνίες παντοδύναμες και επέβαλαν προνόμια για λίγους, που τα πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι.
- Προστάτεψε ή ανέχθηκε το όργιο των κουκουλοφόρων. Να μην ξεχνάμε ποτέ τον Δεκέμβρη του 2008 που οδήγησε στην κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή και την παλινόρθωση του παπανδρεϊσμου
- Υπερασπίζεται το δικαίωμα στο παραεμπόριο, που το κινούν λίγες εγκληματικές συμμορίες, αλλά αρνείται το δικαίωμα σε νόμιμους καταστηματάρχες να επιβιώνουν.
- Υπερασπίζεται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» κάθε είδους αλλοδαπού παρανόμου, αλλά όχι το δικαίωμα των πολιτών στη νομιμότητα και την ασφάλεια.
- Να μην ξεχνάμε τέλος την περίφημη “γενιά του Πολυτεχνείου” που τόσα επώνυμα και ανώνυμα στελέχη πρόσφερε στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που λεηλάτησε τόσα χρόνια την Ελλάδα.
Ποιόν εξυπηρέτησαν τελικά αυτές οι πολιτικές; Τον δύσμοιρο λαό ή τους ξένους προστάτες και τους εγχώριους υπαλλήλους τους που θέλουν την Ελλάδα προτεκτοράτο και το πολιτικό προσωπικό μαριονέτες δημοκρατικής επίφασης;
Βέβαια το “να κουνάει κανείς το δάχτυλο” στον Σαμαρά και να τον κατηγορεί ως «αρχιστράτηγο του αντιαεριστερού μετώπου” (Τσίπρας) είναι εύκολο. Εξίσου είναι εύκολο να σηκώνει κάποιος την κόκκινη αντιμνημονιακή σημαία και να το παίζει επαναστάτης εκμεταλλευόμενος την απελπισία του Ελληνικού λαού.
Το δύσκολο είναι να κάνει αυτοκριτική και να ομολογήσει ότι οι πολιτικές της αριστεράς ήταν αυτές που έδωσαν ιδεολογική κάλυψη στο διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα που μας έφερε ως εδώ. Γιατί η Αριστερά δεν είναι «ανεύθυνη». Ευθύνεται εξίσου με το ΠΑΣΟΚ για τα δεινά που ζούμε.
Γιατί “αντιμνημονιακή πολιτική” σημαίνει και πόλεμο σε όλες αυτές τις πολιτικές πρακτικές και νοοτροπίες που μας έφεραν ως εδώ. Έναν πόλεμο τον οποίο φυσικά δεν μπορεί να κάνει η Αριστερά επειδή θα ήταν σαν να αρνείτο και τον λόγο ύπαρξής της.
Ο Αντώνης Σαμαράς, πέρα από τα αναπόφευκτα λάθη και αδυναμίες στην άσκηση της αντιπολιτευτικής τακτικής, είναι ο μόνος πολιτικός ηγέτης που διακηρύσσει το τέλος του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Είναι ο μόνος που ταυτίζει την επιτυχία του ως πρωθυπουργός με ένα νέο πολιτικό μοντέλο, με μια Νέα Μεταπολίτευση το οποίο δεν θα είναι όλα αυτά με τα οποία το ΠΑΣΟΚ και τα αριστερά εξαπτέρυγά του εκμαύλιζαν τόσα χρόνια την κοινωνία.
Γι αυτό και η Αριστερά φοβάται τον Σαμαρά. Επειδή η επιτυχία των δικών του πολιτικών θα σημάνουν το τέλος της δικής της ιδεολογικής κυριαρχίας.
Αλλά μια εικόνα είναι καλύτερη από χίλιες λέξεις έλεγε ο … Μάο
Στο ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ «το Κόκκινο» κάνουν απεργία γιατί οι εργαζόμενοι έχουν να δουν μήνες το χρώμα του χρήματος.
Στο ΚΚΕ, αφού έκλεισαν την Τυποεκδοτική, τώρα μεταφέρουν στον Περισσό το Ριζοσπάστη για να κάνουν εξοικονόμηση χρημάτων ενώ δίνουν μισθούς πείνας. Για να μη μιλήσουμε για τους Πακιστανούς που δούλευαν (ή μήπως δουλεύουν ακόμη;) εκεί με μισθούς πείνας.
Τα κόμματα της Αριστεράς που θέλουν να κυβερνήσουν και την Ελλάδα δεν κάνουν τίποτε άλλο κάθε μέρα από τον κατηγορούν τους άλλους για τα μνημόνια, τις περικοπές, τη φτώχεια. Κι όμως, Αλέκα και Αλέξης εφαρμόζουν πιο σκληρά μνημόνια στις δικές τους εταιρείες. Δάσκαλε που δίδασκες δηλαδή, γιατί και την κρατική επιχορήγηση εισπράττουν και τους άλλους μέμφονται.
Όμως, είναι πολύ δύσκολο να εφαρμόσεις την πολιτική που υποστηρίζεις αν δεν μπορείς να την εφαρμόσεις στο δικό σου σπίτι πρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου