Ανδρέας Παπανδρέου
Ἀκόμα καὶ μέσα στὸ Μνημόνιο τοῦ ΓΑΠ καὶ τοῦ Βενιζέλου, ὁ Ἕλληνας τῆς Μεταπολίτευσης ἔχει τατουὰζ “ΠΑΣΟΚ” στὴν καρδιά. Ψάχνει ἕναν Ἀντρέα Παπανδρέου, ψάχνει ἕνα “λεφτὰ ὑπάρχουν”, ἕνα “Τσοβόλα δῶσ’τα ὅλα” βρὲ ἀδελφέ, ψάχνει ἕνα “ἔξω ἀπ’ τὸ μνημόνιο, καταγγελία καὶ ἀκύρωση” κι ἂς εἶναι ψέμμα.
Ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τὸ γνωρίζει αὐτό. Καὶ δρᾶ ἀναλόγως. Ἐπιδιώκει συστηματικὰ νὰ καταστεῖ κληρονόμος τοῦ “πλέγματος ἐξουσίας ΠΑΣΟΚ”, τοῦ πλέγματος ἐξουσίας τῆς Μεταπολίτευσης. Τώρα ποὺ ἡ ΔΗΜΑΡ ἀπέτυχε νὰ καταστεῖ τὸ διαμαντοπούλειο “PASOK plus”, ἡ μαζικὴ μετανάστευση τῶν πασοκικῶν ψηφοφορικῶν καὶ μεσαίων στελεχιακῶν πληθυσμῶν ἔχει ΕΝΑΝ προορισμὸ- γιατί, ξέρετε, ὅταν τὸ 40-45% γίνεται 13%, ἡ διαφορὰ κάπου πάει: κάποιοι καταλήγουν σὲ πολλοὺς παραλῆπτες, ἀλλὰ ἡ μεγάλη μάζα κυρίως σὲ ἕναν. Ἀκόμα καὶ εὐρωπαϊστὲς δὲν διανοοῦνται νὰ ρίξουν τὴν ψῆφο τους ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ “τοτὲμ Ἀριστερά”, καὶ ἔτσι ἐθελοτυφλοῦν πιστεύοντας τὸν Τσίπρα ὅταν διακηρύττει πὼς “δὲ θὰ βγοῦμε ἀπ’ τὸ Εὐρώ”. Δεῖτε τὶς θέσεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους, καὶ θὰ καταλάβετε ἀμέσως ὅτι ἦρθε ἡ “ὥρα ΠΑΣΟΚ”.
Ἐντάξει, ὁ Τσίπρας προσπαθεῖ νὰ κληρονομήσει τὸ “κόμμα ΠΑΣΟΚ”, ὥστε νὰ κυβερνήσει τὸ “κράτος ΠΑΣΟΚ”. Πῶς γίνεται ὅμως κάτι τέτοιο, ὅταν λεφτὰ ΔΕΝ ὑπάρχουν; Ναί, ἡ κουτάλα εἶναι ὁ βασικὸς μοχλὸς συσπείρωσης τῆς “κοινωνίας ΠΑΣΟΚ”, μὰ ποῦ εἶναι ἡ κουτάλα στοὺς καιροὺς τῆς λιτότητας καὶ τοῦ Μνημονίου; Δὲν ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν;
Ἐδῶ ἔρχεται ἡ Δραχμή. Ἐπὶ δραχμῆς, ἀπόλυτος κυρίαρχος τοῦ ἐλάχιστου ἐναπομείναντος χρήματος θὰ εἶναι τὸ κομματικὸ κράτος, χωρὶς πλέον “ντιρεκτίβες” ἀπὸ τὴν EE. Tὸ κράτος δὲν ἔχει; Τὸ κράτος τυπώνει. Καὶ τὸ κράτος μοιράζει- ἔστω καὶ ἂν μιλᾶμε γιὰ χρῆμα αἰσχρὰ ὐποτιμημένο, πληθωριστικό, “αὐτὸ ἔχουμε”- καὶ τὸ κομματικὸ κράτος θὰ ἀποφασίζει ποιοί θὰ τὸ πάρουν, χωρὶς ἐνοχλητικοὺς εὐρωπαίους ἑταίρους νὰ ἐλέγχουν καὶ νὰ σιχτιρίζουν, χωρὶς μνημόνια νὰ βάζουν νάρθηκες στὸν κομματικὸ ἀμοραλισμό.
Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας γνωρίζει ὅτι τὸ “κράτος ΠΑΣΟΚ” μπορεῖ νὰ συνεχίσει τὴν λειτουργία του μόνο μὲ τὴν κρατικὴ κουτάλα σὲ μικρογραφία, ἀλλὰ ἔστω. Γνωρίζει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἡγεμονεύσει μακροπρόθεσμα ἁπλῶς καὶ μόνον μὲ τὸ νὰ καθίσταται δοχεῖο γιὰ ψῆφο διαμαρτυρίας: πρέπει νὰ κληρονομήσει τὸ ἑλλαδικὸ φεουδαρχικὸ σύστημα καὶ τὶς “ἕτοιμες” δομές του, ἁπλῶς καὶ μόνον ἀλλάζοντας κάποιες ἀπὸ τὶς ταμπέλες. Γνωρίζει τί πρέπει νὰ κάνει γιὰ νὰ δώσει παράταση στὴν “τελειωμένη” Μεταπολίτευση καὶ στὸ πλέγμα ἐξουσίας της, φτάνει νὰ παραδώσουν τὰ κλειδιὰ σ’ αὐτὸν καὶ τὸ μετα-πασοκικὸ πλέον κόμμα του. Καὶ φαίνεται ἀποφασισμένος νὰ τὸ κάνει. Κι ἂς εἶναι τὸ τίμημα μιὰ ἐξαθλιωμένη δραχμικὴ Ἑλλάδα πέρα ἀπὸ κάθε μνημονιακὴ φαντασία. Ἡ πατρίδα δὲν ἦταν ποτὲ “τὸ φόρτε” τῶν ἰδεολογικῶν ἀναλύσεων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ νὰ γίνει τώρα…
Βέβαια, ὑπάρχουν συνιστῶσες μέσα στὸ κομφούζιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ποὺ περὶ ἄλλα τυρβάζουν καὶ δὲν μεριμνοῦν γιὰ τὴν πασοκικοῦ τύπου διακυβέρνηση τῆς χώρας. Ἐδῶ καὶ χρόνια ἐργάζονται γιὰ νομιμοποίηση καὶ θεσμοποιημένη λατρεία τῶν λαθρομεταναστῶν, ἐθνομηδενισμὸ στὴν παιδεία καὶ ἄλλα πολλά. Τί θὰ ἀπογίνουν; Φυσικὰ καὶ θὰ τοὺς ἀφήσει ὁ Τσίπρας νὰ “παίζουν”, μὲ θεότρελλους νόμους γιὰ τὴν μετανάστευση καὶ φρικώδεις ἐκπαιδευτικὲς μεταρρυθμίσεις-κατεδαφίσεις. Παράλληλα ὅμως τὸ χρῶμα τῆς διακυβέρνησης δὲν θὰ εἶναι τὸ ρὸζ τοῦ σύριζα, μὰ τὸ φαιοπράσινο τοῦ παπανδρεϊσμοῦ. Καὶ αὐτὸ γίνεται μόνο -μόνο!- μὲ Δραχμή.
Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους πιστεύω ὅτι ὁ Τσίπρας θέλει καὶ ἐπιδιώκει ἔξοδο ἀπὸ τὸ Εὐρώ, ὄχι ἁπλῶς ὅτι θὰ ἀποτύχει νὰ τὴν ἀποφύγει. Θὰ τὴν ἐπιδιώξει καὶ θὰ τὴν καταφέρει.
Ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ ἡ ΝΔ νὰ μαζέψει τοὺς ψηφοφόρους “της” ἀπὸ τὰ ἄλλα κόμματα-νυχτοκάματα καὶ νὰ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ φαίνεται πὼς σαρκώνει τὸν παλαιοκομματισμό, ἴσως θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπικεντρωθεῖ στὴν παρουσίαση ἀξιόπιστης ἐναλλακτικῆς ποὺ νὰ πείσει τὸν ἀπελπισμένο πολίτη ὅτι ἐπιδιώκει ὁριστικὴ ἀλλαγὴ σελίδας…
Κωνσταντῖνος Λ. Μαστακουνᾶς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου