Τσίπρας: ένας Γκόρτζος της Αριστεράς

Tου Στεφανου Κασιματη

Ηταν αναπόφευκτο η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ να τελειώνει με τα λάθη από τα οποία ξεκίνησε. Τρομάζοντας, δηλαδή, μικροαστούς και ό,τι έχει απομείνει από τη μεσαία τάξη με την επιπολαιότητα των θέσεών του στο θεμελιώδες ερώτημα των εκλογών: ευρώ ή δραχμή. Αναπόφευκτη η κατάληξη, διότι η αμάθεια δεν κρύβεται για πολύ. «Δεν έχουμε κάποια αίσθηση (sic) ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα ακολουθήσουν αυτή την τακτική του εκβιασμού που έχει ακουστεί (sic) εδώ και κάποιο καιρό και θα σταματήσουν τη χρηματοδότηση», δήλωσε μόλις χθες στο Bloomberg ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Τι κι αν ακόμη και ο Φρανσουά Ολάντ το λέει ρητώς ότι «δίκαια αντιμετώπιση» του ελληνικού προβλήματος προϋποθέτει εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα; Ακόμη και αυτό δεν είναι αρκετό για να αλλάξει την «αίσθηση» του Αλέξη. Δεν τον ενδιαφέρουν οι δημόσιες δηλώσεις των επισήμων εκπροσώπων των χωρών της Ευρωζώνης. Αλλωστε, το παραδέχεται, χωρίς επίγνωση της ανοησίας του: «Η θέση μας δεν βασίζεται σε δημόσιες σχέσεις ή σε κάποιες επιβεβαιώσεις από πολιτικούς». Για έναν άνθρωπο με τη δική του άγνοια κινδύνου (τον είδαμε με τι επιπέδου Αγγλικά νόμισε ότι μπορούσε να βγάλει πέρα συνέντευξη στον CNN...) και τη δική του αφελή προσέγγιση στις διεθνείς σχέσεις (είδαμε και την ευρωπαϊκή περιοδεία του...), είναι φυσικό να θεωρεί τις συναντήσεις με τους Ευρωπαίους πολιτικούς ως τίποτε περισσότερο από «δημόσιες σχέσεις». Είναι φυσικό, διότι ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται την πολιτική με τα βιώματα του συνδικαλισμού, που ουσιαστικά ήταν το μόνο σχολείο που τον διαμόρφωσε. Την κατανοεί με τον τρόπο που την έμαθε στις συνελεύσεις του αμφιθεάτρου: ύφος, κορόνες, κονταρομαχίες με ιδεολογικά στερεότυπα, ίντριγκες, διπροσωπία και τσαμπουκάς. Προσθέστε στα παραπάνω και το γεγονός ότι είναι παιδί της ευμάρειας της ώριμης Μεταπολίτευσης. Ανήκει στη γενιά που έμαθε να θεωρεί τη σταδιακή βελτίωση της οικονομικής άνεσης «φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου» -με την έννοια ακριβώς που δίνει στον όρο ο Χομπς. Ανήκει σε όλους αυτούς που τώρα «τους κλέβουν τα όνειρα», επειδή δεν μπορούν πια να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, να φτιάξουν οικογένεια με μια άλλη δημόσια υπάλληλο και να ζήσουν μια χαλαρή ζωή απαλλαγμένη από το άγχος της απόδοσης στην εργασία, με την ασφάλεια των επιδομάτων και των ωριμάνσεων. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν του ελληνικού επαρχιωτισμού, που αντικατέστησε τη συμπλεγματική μειονεξία με την αυταρέσκεια, εξαιτίας της ευμάρειας που απέκτησε ξαφνικά και άκοπα. Ερμηνεύει τον κόσμο με τα μέτρα του μικρόκοσμου μέσα στον οποίο έχει περάσει όλη του τη ζωή και την αυτοπεποίθησή του ενισχύει η ψευδαίσθηση γνώσης και κοσμοπολιτισμού που βρίσκει μέσα από το Ιντερνετ. Του λείπουν τα απαραίτητα βιώματα για να έχει την πραγματική αίσθηση των πραγμάτων, έξω από τον κύκλο του. Είναι ένας Γκόρτζος των καιρών μας, με τη διαφορά ότι αντί για μαγκούρα φροντίζει να έχει δίπλα του τον Μανώλη Γλέζο... Βασίζεται σε αναλύσεις Είναι -δεν λέω- ένα ερώτημα το από πού αντλεί ο Τσίπρας τη βεβαιότητα ότι η μπλόφα του θα γονατίσει την Ευρώπη. «Βασίζεται σε αναλύσεις των πιο αξιόπιστων Ευρωπαίων και διεθνών οικονομολόγων», δηλώνει στη χθεσινή συνέντευξη στο Blomberg. Τώρα μάλιστα! Ετσι εξηγείται, λοιπόν, γιατί η «Αυγή» της περασμένης Κυριακής γράφει ότι «ο γνωστός οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης εκφράζει την εμπιστοσύνη του στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαπραγμάτευση με την Ε.Ε.». Αφού η άποψη Τσίπρα τεκμηριώνεται με «βαρούφες», όλοι νομπελίστες περιττεύουν... Relance Υποψιάζομαι ότι μία εβδομάδα με τον Μπαλάφα στη θέση του βασιλιά της κωμωδίας ήταν αρκετή για τον Λαφαζάνη. Ο παλιός και δοκιμασμένος τεχνίτης του είδους επανήλθε προχθές στο προσκήνιο του παραλογισμού με τη δήλωση ότι, αν η τρόικα διακόψει τη χρηματοδότηση, «θα πάμε μπροστά, θα αντέξουμε. Θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά θα αντέξουμε και δεν θα οπισθοχωρήσουμε στο όνομα μιας μνημονιακής πολιτικής που είναι καταστροφική για τη χώρα». Τουλάχιστον ως θέση είναι γνησίως ελληνική. Διότι στη μακραίωνα Ιστορία του ο Ελληνισμός έχει αποδείξει ότι μπορεί να καταστρέφεται μόνος του, δεν έχει την ανάγκη κανενός... Βασικά τον ζηλεύουν Ο ανισόρροπος γκουρού των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ζίζεκ, δεν δίνει σημασία στις επικρίσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίδραση αναμενόμενη εκ μέρους του, αν τον έχει δει κανείς πώς μιλάει και πώς κινείται. «Μας μισούν», είπε και διά του πρώτου πληθυντικού προσώπου συμπεριέλαβε και τον εαυτό του στον ΣΥΡΙΖΑ, «επειδή, κρυφά μέσα τους, ξέρουν πως έχουμε το κουράγιο να δρούμε ως ελεύθεροι άνθρωποι». Ομολογώ ότι κρίνοντας από την όψη του ανδρός, του αναγνωρίζω ότι τουλάχιστον δείχνει ελεύθερος από την καθημερινή δουλεία του μπάνιου με σαπούνι. Από σεμνότητα, υποθέτω, προσπέρασε τελείως τις επιθέσεις εναντίον του προσώπου του, εξ αφορμής της πρόσφατης ομιλίας του στην Αθήνα ως προσκεκλημένος του ΣΥΡΙΖΑ. Με την απροσμέτρητη σοφία του, ο φιλόσοφος γνωρίζει ότι τον ζηλεύουν επειδή είναι ομορφόπαιδο... Ο κύριος υπομοίραρχος Ηταν αληθινή δοκιμασία για τα νεύρα αυτή η προεκλογική περίοδος, που ευτυχώς τελειώνει σήμερα. Ανάπαυλα αύριο, την Κυριακή ψηφίζουμε και ας ελπίσουμε ότι από τη Δευτέρα θα έχουμε απαλλαγεί από ορισμένα έστω εκ των πλέον εκνευριστικών στοιχείων της περιόδου, όπως νευρωτική παρουσία και η διαπεραστική φωνή του Ανδρέα Λυκουρέντζου σχεδόν σε κάθε τηλεοπτικό πάνελ. Αν τουλάχιστον είχε το χιούμορ να εμφανίζεται με στολή υπομοιράρχου της Βασιλικής Ελληνικής Χωροφυλακής, ως χαρακτήρας του δράματος θα αποκτούσε ένα ιστορικό βάθος... ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ